Αναζητώντας

Αν η συνειδητότητα έβρισκε κάποιον ιδανικό τρόπο έκφρασης, τότε αυτός θα ήταν ένα ατέρμονο ταξίδι, μια αδιάκοπη πορεία προς το άγνωστο, μια συνεχής ανύψωση προς το ιδανικό, ένας συνεχώς διευρυνόμενος ορίζοντας και η συνεπακόλουθη απελευθέρωση των αισθήσεων.

Οι λέξεις σ' αυτήν την αναζήτηση γραπτές ή προφορικές πολύ μικρό ρόλο παίζουν.

26 Ιουλίου 2007

Πλεύση προς...

Βαθιά, όλο και πιο βαθιά,
κοφτές ανάσες
απομακρύνομαι
προς εσένα
όλο και πιο μακριά
η ακτή
ο χρόνος
τον αναζητώ
αναλογίζομαι το χρόνο
τη στασιμότητά του
Εrhebung
να, μια λέξη που ξέρω
χωρίς κίνηση
στο ακίνητο σημείο
το ακίνητο σημείο
σε αναζητώ

the sea is all about us

21 Ιουλίου 2007

Οι δύο όψεις

Το καλοκαίρι τρυπώνει από παντού να ξυπνήσει κάθε νεκρό κύτταρο και όνειρο
Μεθώ με τις χρυσαφιές ηλιαχτίδες που χορεύουν στο γυμνό μου σώμα
Με ποτίζεις με αγάπη και μου ζητάς να θυμάμαι την απουσία
Προτιμώ να χορταίνω τις αισθήσεις μου με την παρουσία
Ξαναγράφω τα σβησμένα λόγια για να τους δώσω υπόσταση

Θυμάμαι για τις διαφορετικές όψεις που έχει το ίδιο αντικείμενο, για τις πολλές πλευρές.
Μου έλεγες πως είναι μία...Όχι, μία...μία δεν θα είναι ποτέ....πάντα πολλές θα είναι...αλλά μπορεί να είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη....ή μπορεί να σηκωνόμαστε από τη θέση μας για να δούμε και τις άλλες.
Θυμάσαι το παράδειγμα με την πολυθρόνα;...Αυτό. Από τη μεριά μου είναι οι καμπύλες, από τη δική σου οι γωνίες. Το αντικείμενο είναι το ίδιο. Αλλά ο καθένας μας βλέπει την δική του πλευρά.Αν μου πεις πως το σχήμα είναι γωνιώδες, θα σου απαντήσω πως είναι καμπυλόγραμμο. Για να έχουμε τη σωστή εικόνα του σχήματος θα πρέπει να σηκωθούμε από τη θέση μας να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον και να δούμε τι βλέπει ο καθένας μας. Διαφορετικά θα διαφωνούμε πιστεύοντας ωστόσο ο καθένας για τον εαυτό του ότι έχει δίκιο.Έτσι νομίζω πως πρέπει να προσεγγίζουμε τους άλλους. Με το πνεύμα του ότι μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά από την πλευρά τους.Αν μου αρέσει περισσότερο η δική τους όψη θεώρησης των πραγμάτων, μπορεί να την υιοθετήσω, είμαι πάντα ανοιχτή σε αυτό. Αν πάλι δεν μου ταιριάζει θα διατηρήσω τη δική μου θέση, αλλά θα γνωρίζω πάντα πως υπάρχει και τουλάχιστον μία ακόμη.

Μπορώ πάντα να αναθεωρήσω τον τρόπο που επιθυμώ να βλέπω τα πράγματα.

14 Ιουλίου2007

Μερικές φορές οι άνθρωποι ακόμη και στη διαφάνεια βλέπουν τα νέφη που έχουν στο μυαλό τους

Θέλει καθαρό μυαλό για να δεις την αγνότητα

Θέλει καθαρή ψυχή για ν' αγαπήσεις

7 Ιουλιου 2007

Αύρα

Μια αύρα πέρασε από δίπλα σου και σε χάραξε βαθιά σαν μαχαιριά
λέξη δίπλα στη λέξη και νομίζεις πως κάπου εκεί κρύβεται η αλήθεια
όμως η αλήθεια είναι μόνο αυτό που νιώθεις πίσω από τις λέξεις
είναι ο απόηχος που αφήνουν, η κρυφή μελωδία τους
Η αλήθεια βρίσκεται στα καθαρά βλέμματα...
μπορείς άραγε να την δεις;
αν μπορούσες να δεις την ομορφιά μέσα στην απλότητα
η αύρα θα σε χάιδευε, αντι να σε χαράζει

6 Ιουλίου 2007

Μόνο στο όνειρο

Μόνο στο όνειρο μπορώ να αφήσω το νου να πλανηθεί...μόνο στο όνειρο
τρέμω
γλάρους είδα... πολλούς... πολλούς
Κάποτε πίστευα πως το να μην σκέφτομαι θα ήταν η λύτρωση
δε φτάνει... δε φτάνει
πανέμορφοι ήταν... σε μια ξέρα δίπλα στο κύμα
θα πρέπει και να μην βλέπω και να μην ακούω
δεν πρόλαβα να τους φωτογραφίσω
κυρίως θα πρέπει να μην αισθάνομαι

Σαν τη Ζυλιέτ κλείνω τα μάτια
κι όταν τ' ανοίγω βλέπω τα σύννεφα να μαζεύονται στον ουρανό μου

5 Ιουλίου 2007

Ζωγραφίζοντας

Αναμιγνύω τα χρώματα. Φτιάχνω νέα δικά μου. Το μπλε τελειώνει γρήγορα...τόση θάλασσα, τόσος ουρανός...πάντα το μπλε τελειώνει.
Μέσα από τις σιωπές αναδύομαι...ταξιδεύω
οι λέξεις σου με μπερδεύουν και χάνομαι...ολοένα χάνομαι
Κρατώ τον ποιητή σ' ενοχλεί
Στο χείλος στέκομαι...στο χείλος
Το πλοίο προσπερνά και χάνεται
δίπλα μου βουίζει το άγριο μελίσσι...οσφραίνομαι το θυμάρι και την ανθισμένη ρίγανη
τα μαλλιά μου τ' ανακατεύει το ελαφρύ βοριαδάκι
τους έχω μάθει πια καλά τους ανέμους...όλους
-Κοίτα τους γλάρους τι όμορφοι που είναι..."αργοπλεύστες" τους λέει ο ποιητής
δε σε νοιάζει...
Εισπνέω βαθιά τη στέρφα γη...γίνομαι η στέρφα γη...παραδομένη στον ήλιο...παραδομένη στην αλμύρα της θάλασσας
μια ηρεμία παντού...παντού

1 Ιουλίου 2007