-Σ' αγαπάω.
Πάντα έτσι ασυναίρετο....για να τραβάνε περισσότερο τα φωνήεντα. Σα να μεγάλωνε και η αγάπη με αυτή την έκταση του α πριν του ω.
Και πάντα ένα πλατύ χαμόγελο, μετά τη δήλωση....Σα να γινόταν πιο ευτυχισμένος με την εκφορά των δύο αυτών λέξεων που πάντα με εξέπλητταν ...Ναι, το κατάφερναν αυτό.....όσες φορές κι αν τις άκουγα......Δειλά τις αντιμετώπιζα .....όχι με επιφύλαξη, όχι....Δειλά...σαν να αποτελούσαν μια μη πραγματικότητα μέσα στο μυαλό μου.....σαν ένα όμορφο όνειρο...που δεν ήξερα πόσο αληθινό μπορούσε να είναι.
Έτσι με ξυπνούσε κάποια σαββατιάκα πρωινά....μ' αυτό το σ' αγαπάω....και η μέρα πριν ακόμη ξεκινήσει αποκτούσε χαμόγελο.
Πίνω το τσάι μου, όχι αυτό της Κίνας, βαριέμαι σήμερα τις τελετουργίες,ακούω τις αγαπημένες μου μουσικές.....
Η αναπνοή μου έχει μια τεχνητή ηρεμία.Τεχνητή....Είναι απαραίτητο να αναπνέω, και το κάνω με έναν σιγανό ρυθμό
Κατεβάζω το κεφάλι, χαμηλώνω τα μάτια, προσπαθώ να θυμηθώ της υποχρεώσεις μου απέναντι στη ζωή , τις βάζω σε μια τάξη....η τάξη πάντα βοηθά
Νομίζω πως η μέρα σήμερα είναι όμορφη....μ΄αυτά τα ξεδιάντροπα για χειμώνα γαλάζια...ξανακλειδώνω τη μνήμη.....επιστρέφω
10 σχόλια:
Καταλαβαίνω το συναίσθημα..Το αποδίδεις πολύ αληθινά. Και μου αρέσει το αισιόδοξο της τελευταίας πρότασης..Καλό σαββατοκύριακο σου εύχομαι!
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι και σε σένα,Νίκο, με όμορφες εικόνες που ίσως αποτελέσουν φωτογραφικό υλικό!
:)
παλιά ορμητήρια του νού
για πειρατές
για βασιλιάδες
και ερωτευμένους.
τα κλειδιά κάποτε χάνονται,
μαζί με τα σεντούκια
και τα πολυτιμότερα βυθίζονται σε μια νομοτελειακή ανυπαρξία,
δίνοντας χώρο στα επόμενα.
μα δεν ξεφεύγεις από τις μυρωδιές και τις συνήθειες
..τι ωραία έκφραση το "Σ' αγαπώ".
Υπάρχει άραγε Ελένη, κανείς που να βαριέται να την ακούει??
Ισως βαριόμαστε να τη λέμε.
..η νύχτα σιμώνει και η ώρα για τσάι πέρασε..έχεις όρεξη για ποτάκι? :)
Καλο, λαμπερό σαββατοκύριακο! :)
Καλέ μου Ηλία, δεν ξέρω αν θα βγω για ένα ποτάκι...ίσως ναι, ίσως όχι..όπως και να' χει, πιες εσύ ένα και για μένα;)
Αχ! αυτά τα σ' αγαπώ...γι' αυτά ζούμε...Νομίζω (το νομιζω ειναι ευφημισμος) πως πολύ καιρό εχω να τ' ακούσω.
Οπότε κάθομαι κι εγώ και τα γράφω, τουλάχιστον να τα δω γραμμένα:))
Καλά να πέρασεις αγαπημένε, Ηλια...και σήμερα και αυριο:)
(για μετα θα σου ξαναευχηθώ)
Κωστα, που κάθε σου σχόλιο, σε πειρασμό με βάζει να το κάνω post... Μην ανησυχείς με το όνομα σου φαρδύ πλατύ απο κάτω...Οι μνήμες Κώστα, οι μνήμες που βγαίνουν απο τα σεντούκια, είναι οι μόνες μου αναλαμπές. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, με τι υλικό θα γεμισει τα επόμενα σεντούκια, τα υπάρχοντα...για την ωρα νομίζω πως βρίσκομαι σε μία φάση στασιμότητας του χρόνου.
Ίδωμεν..
Καλο σου βραδυ!
Την βρηκα και την κερασομαλλούσα σου, με το κερασένιο της σπιτακι, κεράστηκα και τα κεράσια της:)
καλά που επέστρεψες, γατί κανένας δεν διακόπτει μια αναπόληση ούτε άν για να πάρει μέρος σε αυτήν αργότερα.
η μέρα μπορεί να φεύγει γρήγορα, μα και η νύχτα αργεί να δώσει τα σκήπτρα της στην επομένη, κάπου υπάρχει μέρος για να ζεσταίνουν οι νέες αγάπες τα χέρια τους πριν αγκαλιαστούν, σε κάποια βαρέλα με σκουπίδια ή σε καποιο κινηματογραφικό τζάκι.
τελευταία, Κώστα δε μου αρέσει να επιστρέφω...και μόνο η σκέψη της επιστροφής δημιουργεί αυτή τη διάφανη γιρλάντα κάτω από τα μάτια...αλλά εδώ είμαι για να γράφω και τα χαρούμενα...έτσι δεν είναι;
παίρνω λοιπόν την ευχή σου για την όμορφη μέρα και σου χαμογελώ επιστρέφοντας :)
Την αγάπη μου (έστω διαδυκτιακή) κι από ΄μένα γλυκειά elmelissa ;)
"Επέστρεφε / Συχνά και παίρνε με / Αγαπημένη αίσθησις / Επέστρεφε καi παίρνε με / Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη / Κι επιθυμία παλιά ξαναπερνάει στο αίμα / Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται / κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν άλλην / Επέστρεφε
Συχνά και παίρνε με τη νύχτα / Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται"
[Κ.Κ.]
Caesar, αγαπημένε....που πάντα με στίχους όμορφους μου μιλάς...( δε μου διαφεύγει ποτέ ο κόπος σου να βρεις, τους στίχους, να τους θυμηθείς....και να μου τους θυμίσεις).
Σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου εδώ, με τιμά...
κι όσο για την αγάπη, το ξέρεις, την ανταποδίδω
( οι πρώτες τόσο διακριτικές, τόσο ευγενικές αλλά και τόσο εμπνευσμένες επισκέψεις σε αυτό το χώρο, οι δικές σου ήταν...χτες θυμόμουν ένα δίστιχο του Σεφέρη που κάποτε μου αφησες....εσύ μπορεί να μην το θυμάσαι, αλλά εγώ θυμάμαι ακόμη το φως εκείνης της ημέρας....να είσαι καλά)
Δημοσίευση σχολίου