Groundhog day

Πόσες φορές θα έπρεπε να ζήσει κάποιος την ίδια μέρα, ώστε στο τέλος της να αισθάνεται μόνο αγαλλίαση και πληρότητα;
Πόσες φορές θα έπρεπε να την ζήσει για να πει ότι είχε νόημα για τη ζωή του ;


Και δε μιλάμε για την ημέρα που παίρνει κανείς προαγωγή, αναγνωρίζονται οι ικανότητες του στη δουλειά και διπλασιάζεται ο μισθός του.

Δε μιλάμε για την ημέρα που κάποιος εξομολογείται τον έρωτά του στο πρόσωπο που θεωρεί μοναδικό στον κόσμο και βρίσκει θερμή ανταπόκριση.

Δε μιλάμε ακόμη για την ημέρα που σε κάποιον του χαμογελά η τύχη και κερδίζει ένα μυθικό χρηματικό ποσό, αλλάζοντάς του έτσι όλες τις προοπτικές της μέχρι τώρα ζωής του

Όχι, δε μιλάμε για τέτοιες μέρες ατελείωτης ευτυχίας, που ακόμη κι αυτές στην επανάληψή τους μπορεί να κατέληγαν ανιαρές.

Αντίθετα μιλάμε για μια μέρα που εκ των προτέρων θεωρείται "χαμένη"
Που στη διάρκειά της πρέπει να κάνει κάποιος μια αγγαρεία, για την οποία τον υποχρεώνει η δουλειά του, μακριά από το σπίτι του, με συνεργάτες που αντιπαθεί.
Και το μόνο που επιθυμεί είναι να ξεμπερδεύει όσο πιο γρήγορα γίνεται με αυτή τη μέρα και να προχωρήσει παρακάτω.
Τότε που ο χρόνος θα του ανήκει. Ή που θα νομίζει ότι του ανήκει.


Αυτή είναι η μέρα του Phil. Αυτή είναι η "Μέρα της Μαρμότας"


Εγκλωβισμένος λόγω χιονοθύελλας σε μια μικρή αμερικάνικη κωμόπολη, όπου πηγαίνει για την κάλυψη ενός ρεπορτάζ, ο συμπαθέστατος πρωταγωνιστής (Bill Murray) παγιδεύεται σε μια χρονοπαγίδα και αναγκάζεται να ζει και να ξαναζεί την ίδια μέρα.

Την ίδια μέρα που μισεί. Που θα ήθελε να μην υπήρχε στην ατζέντα του.


Μια από τις απολαυστικότερες κωμωδίες που έχουν γυριστεί. Ένα από τα πιο ευφάνταστα σενάρια.


Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις του πρωταγωνιστή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και παρά τον χιουμοριστικό τους χαρακτήρα πολύ ρεαλιστικές.

Τι θα κάναμε αλήθεια εμείς στη θέση του;

Ας δούμε τι έκανε εκείνος.


Πρώτο συναίσθημα: Τρόμος. Προσπάθεια ανατροπής του αλλόκοτου αυτού γεγονότος της διαρκούς επανάληψης. Προσπάθεια απεγνωσμένης φυγής από τη μη συμβατή με τη λογική πραγματικότητα.
Όμως οι προσπάθειες αυτές αποτυγχάνουν και μένει μόνο μία επιλογή....η αποδοχή. Η αποδοχή ....που επίσης εκδηλώνεται με διάφορες μορφές.

Αρχικά με την προσπάθεια εκμετάλλευσης της ιδιαίτερης αυτής κατάστασης, ικανοποιώντας κάθε επιθυμία του.
Όμως γρήγορα ικανοποιούνται όλες οι επιθυμίες που οδηγούν σε κάθε είδους απόλαυση. Μέχρι που επέρχεται ο κορεσμός. Όπως συμβαίνει πάντα με τις απολαύσεις που επαναλαμβάνονται.

Ακολουθεί μία φάση έντονης απελπισίας με αυτοκτονικές τάσεις. Όταν ο χρόνος δεν κυλά κατά πώς επιθυμεί ο πρωταγωνιστής, θέλει απλά να απαλλαγεί από αυτόν. Και από τη ζωή.
Αλλά ούτε αυτό είναι δυνατόν.Η επόμενη μέρα δυστυχώς υπάρχει. Η επόμενη μέρα....είναι η ίδια μέρα.


Τελικά η λύση βρίσκεται από τον πρωταγωνιστή στην αλλαγή της στάσης του απέναντι στους ανθρώπους κι επομένως απέναντι στη ζωή.

Στην εύρεση νέων ενδιαφερόντων

Στην ανακάλυψη και στην παραδοχή, πως όταν δεν αλλάζει η εξωτερική πραγματικότητα, το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι τον εαυτό μας.

Και τότε διαπιστώνει πως:

Είναι η αγάπη του για τους άλλους, που αλλάζει την κακή ψυχολογική του διάθεση.

Είναι η προσπάθεια να κάνει όσο περισσότερο καλό μπορεί μέσα στη διάρκεια αυτής της μοναδικής μέρας, που γεμίζει με νόημα την ύπαρξη του.

Είναι η επανεκτίμηση του χρόνου, του κάθε λεπτού που περνά και που μπορεί να έχει μια πολύ ιδιαίτερη σημασία.
Αρκεί να τον εκτιμήσει κανείς σωστά και να μην τον ξοδεύει αλόγιστα.

Όλα αυτά μπορούν να κάνουν ακόμη και την επανάληψη ενδιαφέρουσα. Γιατί μπορεί τα εξωτερικά γεγονότα να μην αλλάζουν στη διάρκεια αυτής της επαναλαμβανόμενης μέρας, αλλάζουν όμως οι αντιδράσεις των συνανθρώπων του πρωταγωνιστή που είναι άμεσα εξαρτημένες από τον ίδιο. Και για τις οποίες είναι ο ιδιος υπεύθυνος, όπως ανακαλύπτει.

Δεν είναι οι άλλοι αντιπαθητικοί όπως πίστευε στο ξεκίνημα αυτής της περιπέτειας, αλλά ο τρόπος που τα δικά του μάτια τους έβλεπαν. Δεν ήταν η μέρα δίχως νόημα, αλλά η ζωή του


Και όταν κατάφερε επιτέλους να βιώσει το κύλισμα του χρόνου συνειδητά και απολαμβάνοντάς το στο έπακρο....η μέρα προχώρησε...



Από τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες που έχω χρόνια να ξαναδώ, αλλά το ημερόλογιό μου μού θύμισε πως η 2α Φεβρουαρίου για τους Αμερικανούς είναι Groundhog day