Έχω δουλειά, πολλή δουλειά, θέλω να προλάβω, μετά πρέπει να φύγω και για το γραφείο, αλλά έρχεται η Ναταλία, ο μικρός ξανθός μου διάολος, και η Ναταλία πρέπει να μου δείξει το γαϊδουράκι που άφησε στην Πολωνία
Κρατώ το κιτρινισμένο χαρτί στα χέρια μου και για μια στιγμή νιώθω να κρυφοκοιτώ, παρείσακτη πραγματικά σε μια στιγμή ευτυχίας, τόσο αληθινή που δε φανταζόμουν ότι μπορούσε να περάσει στο χαρτί, να φωνάξει τόσο δυνατά για την ύπαρξη της, να αγγίξει, να ακουμπήσει.
Τέσσερα πρόσωπα και δύο ζώα. Όλα σε μια εικόνα.
Μπροστά μπροστά ενα στρουμπουλό γαϊδουράκι . Μεγάλα, ολόγλυκα μάτια, τεράστια αυτιά. Ανοιχτόχρωμο και ήρεμο....Πόσο ήρεμο μοιάζει! Μ'αυτήν την ηρεμία που έχουν τα ζώα όταν αγαπιούνται (όπως και οι άνθρωποι). Πίσω του σέρνει ένα χαμηλό αυτοσχέδιο κάρο. Και πάνω του ; Πάνω του βλέπω την ευτυχία σε τέσσερα ολόφωτα χαμόγελα. Δυο κατάξανθα κεφαλάκια με όλα τους τα δόντια σχεδόν λειψά να χασκογελάνε, ο κάπως πιο μετρημένος πατέρας να προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες της σοβαρότητας, όμως και τα δικά του μάτια λάμπουν, και μια μητέρα !! μια μητέρα καλλονή ...... το βλέμμα μου καρφώνεται πάνω της. Τι όμορφη που είναι ! και πόσο χαρούμενη μεσα στην οικογενειακή της ευτυχία! Στο πλάι , σχεδόν στο μέγεθος του γαϊδαράκου, ένα πελώριος σκύλος Αγίου Βερνάρδου, έρχεται να συμπληρώσει με το νωχελικό του ύφος την όλη εικόνα
Όμορφα ζώα, όμορφοι άνθρωποι....
Πόσο μπορεί να απέχει η ευτυχία από αυτήν την εικόνα, αναρωτιέμαι
Μια ξεχειλίζουσα ευτυχία...
Όσο και ο καρκίνος που χτυπά την καλλονή στα 45 της.
Ένα κλικ...μια στιγμή....μια πανέμορφη στιγμή.....
Η ζωή μας
8 σχόλια:
Πόσο εύκολα ανατρέπονται τα πράγματα. Τίποτα δεν μοιάζει σταθερό & ακλόνητο. Τι περίεργο που είναι !
...καλο σαββατοκυριακο Melian, με πολλά κλικ από πανέμορφες στιγμές :)
Ένα κλικ η ζωή μας...
Όλα αναστρέψιμα, αλλά αυτό το χρονόγράφημα, το στιγμιαίο αποτύπωμα μιας εικόνας επιστροφή δε γνωρίζει...
@ Καλημέρα Ceasar
Δε θα το έλεγα περίεργο. Εκ των πραγμάτων τίποτα δεν είναι σταθερό και ακλόνητο.
Απλά λυπόμαστε.....για καθετι όμορφο που χάνεται
@ Τις ευχες μου και για το δικό σου Σ/Κ, Ηλία. Να περάσεις όμορφα :)
@ Επειδή δε γνωρίζει επιστροφή, γι' αυτο θεώρησα ανάγκη να το καταγράψω.Ισως το μόνο που μένει τελικά, είναι μια στιγμαία αποτύπωση στον χρόνο, λίγες λέξεις....κάποτε βέβαια και αυτά θα χαθούν.
Επίσης ενθυμουμενη μια φραση της Δημουλα, πως μονος μαρτυρας της υπαρξης μας, θα ειναι η απουσία μας, διαφωνω...η απουσια εύκολα εξατμιζεται...ο μονος μαρτυρας της υπαρξης μας ειναι το εργο που αφήνουμε πίσω μας (ειδικα αν ειναι σπουδαιο).
Κάπως σαν τον Ελύτη: "Γραφω για τοτε που δε θα υπάρχω"
Καλη σου μερα kioy
Πολλά ποδάρια έχει αυτός ο διάολος. Γαμώτο. Κάθε αναπνοή, κάθε εκπνοή μας, είναι κερδισμένη απ' το τίποτα.
Κάθε που ακουω αυτην τη μελωδία του Tiersen, eryx-t(και καλως ήλθες),έτσι και τωρα, για λίγη ώρα η σκέψη ακινητοποιείται.
Σα να μην θελει να παει μπρος, ουτε πίσω, αλλα να μεινει στη στιγμη.
Ετσι και τωρα διαβαζω τα οσα μου γραφεις, αλλα ο νους μου ακολουθει τη μελωδία και δεν ξερω τι να απαντησω και πώς
Από το τίποτα...Ναι. Στο τίποτα...Ναι.
Ας γεμισουμε το ενδιαμεσο διαστημα με ό,τι πιο όμορφο δικό μας
Γεμάτη ανατροπές η ζωή μας.
Την μια στιγμή μας χαρίζει την χαρά, το γέλιο, νομίζουμε ότι έχουμε αγγίξει την ευτυχία. Και την αμέσως επόμενη, μας στέλνει όσα δινά μπορούμε(;) να αντέξουμε.
:-(
Το κακό είναι ότι όλα τα αντέχουμε. Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή :(
Απλα μερικές φορές νομίζεις πως η ζωή βιάζεται να πάρει πίσω τα δώρα που σε κάποιους απλόχερα μοίρασε.
Σα να μη δικαιούμαστε περισσότερη ευτυχία, απ' όση εκείνη θέλει να ορίσει
Δημοσίευση σχολίου