Suzanne takes you down
to her place near the river
You can hear the boats go by
You can spend the night beside her
And you know that she's half crazy
But that's why you want to be there
And she feeds you tea and oranges
That come all the way from China
And just when you mean to tell her
That you have no love to give her
Then she gets you on her wavelength
And she lets the river answer
That you've always been her lover
And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know that she will trust you
For you've touched her perfect body with your mind.
And Jesus was a sailor
When he walked upon the water
And he spent a long time watching
From his lonely wooden tower
And when he knew for certain
Only drowning men could see him
He said "All men will be sailors then
Until the sea shall free them
"But he himself was broken
Long before the sky would open
Forsaken, almost human
He sank beneath your wisdom like a stone
And you want to travel with him
And you want to travel blind
And you think maybe you'll trust him
For he's touched your perfect body with his mind.
Now Suzanne takes your hand
And she leads you to the river
She is wearing rags and feathers
From Salvation Army counters
And the sun pours down like honey
On our lady of the harbour
And she shows you where to look
Among the garbage and the flowers
There are heroes in the seaweed
There are children in the morning
They are leaning out for love
And they will lean that way forever
While Suzanne holds the mirror
And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know that you can trust her
For she's touched your perfect body with her mind.
τη suzanne τη γνώριζε μέχρι κι εκείνος ο φλύαρος και αδαής ταξιτζής...κι έτσι πια θα τη θυμάμαι ....
έτσι.... και με τη δική σου παρατήρηση...
στο μυαλό μου όμως φέρνω τα ποτάμια της suzanne, τα ποτάμια με τις απαντήσεις,
τα δικά μου ποτάμια μαζί σου...
ξέρεις πως είναι τα πράγματα να μην έχουν ψυχή ; και ξαφνικά να γίνονται ένα με τις ανάσες σου...να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά; γιατί τα πότισες με τη δική σου ψυχή ;
8 σχόλια:
όμορφο το suzanne Μελισσάκι μου,
έτσι θυμόμαστε τα ποτάμια που πέρασαν
στη ζωή μας...
γλυκιά Καλημέρα!!!!!!!!!
Καλημέρα κορίτσι!
Πολύ ιδιαίτερο κομμάτι. Πολύ ιδιαιτερη η ίδια η suzanne απ'ότι έμαθα αργότερα, διαβάζοντας την ιστορία της
Υπάρχουν μελωδιες, φωνές που ερωτευομαστε. Η φωνή του Cohen έχει μια τετοια μαγική επιδραση πάνω μου
Καλό σου απόγευμα :)
Καλο σκ Melian...οσο για τη suzanne καλα ειναι εκει που βρισκεται :)
....:)
Καλό Σ/Κ, Ηλία :)
Τι ωραίο τραγουδάκι...
Κι όταν ποτίσεις κάτι με τη δική σου ψυχή, είναι που το κρατάς στα δυο σου χέρια σαν το πολυτιμότερο, σαν το πιο εύθραυστο, που χρειάζεται την προσοχή σου... Όταν δώσουμε από το μέσα μας σε κάτι, απερίγραπτη η ομορφιά που αποκτά... :)
Όμορφη Κυριακή να περάσεις!
Καλώς την pixie!
Όταν κάτι ποτίζεται από την ψυχή μας, είναι σα να αποκτά ζωή.
Για εμας.
Για την προσωπική ματιά μας.
Αποκτά μια ιδιαιτερη υπόσταση μεσα μας.
Όταν δεν είμαστε καλά....μας πονά.
Αλλά αυτό συμβαίνει με κάθε τι το ζωντανό μέσα μας.
Καλό σου απόγευμα, κοριτσάκι!
Ναι, όλα τα πράγματα είναι σαν να παίρνουν κάτι απο την πνοή & την ανάσα μας, κάποια υπόσταση που θαρρείς πως κρατάει ακόμα κι αν απομακρυνόμαστε ή χανόμαστε μακρυά απο αυτά!
Καλη σου μέρα,Caesar!
Έτσι ειναι....
Δημοσίευση σχολίου