"Η γραφή είναι σαν ένα γιοφύρι που στήνει κανείς προς τους άλλους", διαβάζω κάπου.
Ένα γιοφύρι.
Ένα γιοφύρι που μας ενώνει με το παρελθόν, κάνει τον χρόνο να έχει συνέχεια και μας μαθαίνει την ιστορία μας.
Ένα γιοφύρι που μας φέρνει κοντά σε άλλους λαούς και διαβάζουμε τις ζωές τους, τις σκέψεις τους όσο μακριά κι αν βρίσκονται.
Ένα γιοφύρι που ενώνει τις μικρές, δικές μας καθημερινές φωνές.
Ένα γιοφύρι που κάποιες φορές κρύβει κόσμους μαγικούς στο απέναντι.
Πιο εύστοχη παρομοίωση δε θα μπορούσα να σκεφτώ.
10 σχόλια:
Λέω να... βολτάρω για λίγο πάνω στο γιοφύρι... έτσι, για την έκπληξη της ημέρας.
Ας εκφράσω και το θαυμασμό μου για το (σχετικά) νέο φωτεινό τοπίο σου...
Την καλησπέρα μου! :)
Πράγματι έκπληξη!
Καλώς ήλθες σε παλιά γνώριμα μονοπάτια :) και σ'ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο!
Δεν είμαστε καλύτερα στα λευκά;
Λιτά και απέριττα.
Να 'χεις ένα όμορφο βράδυ! :)
Καλησπέρα και από μένα...
Και δεν είναι μόνο το μελανιού η γραφή γιοφύρι... Είναι κάθετι που εκρίγνει το ταξίδι μας στις πολυάριθμες παράλληλες ιστορίες αυτού του τόπου...
Καλησπέρα kioy!
Παράλληλες ή μη οι ιστορίες αποκτάνε άλλο νόημα όταν η μία ακουμπά πάνω στην άλλη.
Ετσι είναι Μελισσάκι μου,
το γεφύρι μας περνάει απέναντι,
ενίοτε συνδέει το από δω με το από κει...
γλυκιές καλημέρες!
φιλιά!
Πολύ εύστοχη όντως. Τέτοια γιοφύρια είναι που έχουμε πιότερο ανάγκη αυτές τις μέρες. Καλό μεσημέρι
Καλησπέρα Genna!
Ωραια ειναι τα γεφυράκια, γενικώς.
Καλό σου απόγευμα, κορίτσι!
Καλησπέρα Λάκη!
Αυτα τα γεφυρια μας ενωνουν κι ολους εδω μεσα.
..ειχα αφησει χθες ενα σχολιο..δεν το εμφανισε??? :(
τελος παντων...καλημερα Ελένη..πριν μας εδειχνες τι εβλεπες απο το διαμερισμα σου..σημερα βλεπουμε τι υπαρχει στη γειτονια σου :)
Μένει να σας δείξω το σαλόνι, το γραφείο, το μπαλκόνι με τις γλάστρες.... :)
Το παραθυρο αν και ειχε τις σωστες διαστασεις, δεν έβλεπε σε θαλασσα ή κηπο (σημαντικο!)
Όπως και να'χει, ένα όμορφο Σ/Κ σου εύχομαι!
Δημοσίευση σχολίου