Θα μπορούσε να ήταν όνειρο, αν δεν έκοβε σαν την πιο κοφτερή λάμα με την παραμικρή επαφή
"Απορώ πώς βγήκες εκείνη την ημέρα"

....ζωντανή

(ξέρεις....αυτό ήθελε να πει)





Κι εσύ μόνο κοιτάς και μόνο χαμογελάς


η λεπίδα ακουμπά πάνω σου, αλλά καμιά αίσθηση δε μεταφέρει το μήνυμα του τραύματος


δεν υπάρχει


μόνο έκπληξη



νόμιζες πως ήταν άγνοια του κινδύνου

πώς να φανταστείς ότι ήταν....


δειλία;


αδιαφορία;





Και κάποια στιγμή με ανάλαφρο βλέμμα
ενώ γέρνεις ονειροπόλα το κεφάλι
είσαι εκεί και δεν είσαι
ταυτόχρονα
νιώθεις μια ένταση απέναντί σου
κάποιος κάτι άκουσε
σε παρατηρεί
επίμονα




ξέρεις





ήταν εκείνη η βουτιά στο κενό
που καθήλωσε

αυτή που θες να σβήσεις τη μηχανή
και να πέφτεις, να πέφτεις
μέχρι την έσχατη ώρα που θα ξαναβάλεις μπροστά
με την απορία αν θα τα καταφέρεις


έτσι κι αλλιώς ενα παιχνίδι είναι όλο

και είναι και η ζωή...που δε τιθασεύεται



το άλογο που πνίγανε στην αρχαία Κίνα



κι αποχωρείς δίχως να κοιτάξεις πίσω



Όνειρο ήταν......