ένας παλιός καθρέφτης μου δείχνει μια ξένη σκια
άλλοτε πολύ δική
πριν ο χρόνος επιδράσει καταλυτικά πάνω της
ΠΡΙΝ
βιώνω μια στοιχειώδη έλλειψη
άγριο συναίσθημα, αδικαιολόγητο σε αυτό το πέλαγο
το γεμάτο υφάλους
όπου μόνο λάθη μπορώ να κάνω
και κάνω
με μια τακτικότητα μάλλον επικίνδυνη
φεύγω....αναχωρώ....απομακρύνομαι...δεν ξέρω τι.... με ποια σειρά
αλλά
παρατηρώντας ποιο μπλε μου λείπει
διαπιστώνω την παντελή του απουσία
και όχι μόνο
μπορώ να γελώ με το χώμα της σιωπής
να ζητώ τη λιτότητά του
και να θαυμάζω την αγάπη των ανθέων που κουβαλά
κλείνοντας μέσα σε μια παρένθεση μία πνοή...θεία πνοή...όχι αυτήν την πίστη δε θα τη χάσω...θα γίνω πολύ φτωχότερη
με κακίζω για την συνειδητή αφέλειά μου....τη συνώνυμη με ηλιθιότητα βαριάς μορφής
κι όμως κι όμως κι όμως ....πριν λίγες ώρες
παράξενες πιρουέτες εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου
πιρουέτες
θαυμάζω τους ανθρώπους που κατορθώνουν να απλοποιούν την ύπαρξη τους
και λίγο τους ζηλεύω
θέλω να θυμάμαι....
κάθε τι το όμορφο....θέλω να το θυμάμαι
σαν αύριο
8 σχόλια:
Τι να πω elmelissa μου καλή...
Διαβάζω κάθε σου λέξη...
Κόσμοι παράλληλοι;
Μόνο τη λέξη δίνη θα πω.
Πιρουέτες..Φαίνονται τόσο απλές, τόσο αέρινες. Ένα γρήγορο θρόισμα. Μα κρύβουν τόση ένταση, τόση επιμονή, τόση δύναμη στη βάση τους, τόση προσπάθεια...Έτσι και με τις υπάρξεις.
Καληνύχτα κοριτσάκι!
Θυμάσαι; Για ένα ταξίδι που λέγαμε...
Μη ζηλεύεις τις απλοποιημένες υπάρξεις. Περνά η ζωή από δίπλα τους και χάνουν όλα της τ' αρώματα. Οι δυνατές στιγμές είναι γι' αυτούς που πρωταγωνιστούν, όχι για αυτούς που παρακολουθούν από απόσταση. Συνέχισε τις πιρουέτες σου, δερβίσικος χορός, να ξορκίσουμε τη μοναξιά και τη μελαγχολία!
Προσκλησούλα σου αφήνω :))
Σε κάθε ανάμνηση υπάρχει ένα όρος και μια κοιλάδα, τουλάχιστον.
Στο όρος ανεβαίνεις και χαίρεσαι για να ξεπέσεις στην κοιλάδα και να λυπάσαι.
Τι του αξίζει του καθενός είναι συνάρτηση με το πόσο το σπλάχνο του θέλει και τι, να χαίρεται, να λυπάται, να δέχεται άβουλα, να αυτομαστιγώνεται.
Πολλά τα θέλω, περσότερα τα μη και γινήκαμε αυτοί που δεν είχαμε φανταστεί ότι θα γινόμασταν, ο χρόνος δεν συγχωρεί, μια ενέργεια αυτόματα, χαρακτηριστική και καταδικαστική συνάμα, η συνείδηση μας τραβά φωτογραφίες όπου σταθούμε, κι αν βρεθούμε, ανελέητα ζυγίζει το βάρος μας και αποδεικνυόμαστε ελαφρύτεροι και είναι αυτή η χειρότερη κατηγόρια που μπορείς σε κάποιον να προσάψεις.
Και δεν ήταν ο ουρανός που δεν στάλαξε μέσα μας λίγο μπλέ, είναι που στη θάλασσα ήμασταν δίπλα και δεν τολμήσαμε να βραχούμε, γιατί ανταλλάξαμε την ικανότητα του επιχειρείν με του φεύγειν και μείναμε για πάντα λειψοί.
Μόνο χαστούκια ξυπνάνε την υπνοβασία μας και σπρώχνουνε τα χέρια τα μάτια να τρίψουν, το όνειρο δεν έχει φτάσει στο τέλος του, γιατί δεν βλέπω γράμματα και ευχαριστίες, ο ίσκιος συντάσσεται με το είδωλό του και τα μάτια του καθρέφτη συνηγορούν παρά τον κατήγορο παίζουν.
να ευχαριστείς και να θαυμάζεις τους ανθρώπους που πράττουν τέχνη γιατί είναι ένα μέτρο και ένας οδηγός για το πώς εύκολα γίνονται τα ακατόρθωτα και να μην φοβάσαι μόνη σου να ανοίγεις τις βενταλοφτερούγες σου.
ενδοσκοπείς, σε χαίρομαι
Θυμάμαι το ταξίδι που λέγαμε, pixie...και σου τείνω το χέρι....αν το χρειαστείς απλά άρπαξέ το
΄Εχουν μεγάλη δύναμη στη βάση τους οι πιρουέτες...σωστα τα λες... και σίγουρα χρειάζονται εξάσκηση, δεξιοτεχνία και ικανότητες
Καλό Σ/Κ κοριτσάκι, χαμογελαστό, αέρινο, τρυφερό
Συνήθως ζηλεύω ό,τι δεν είμαι εγώ, Ευαγγελία....αναγνωρίζω στους άλλους ικανότητες ,χαρίσματα, ιδιατερότητες που θαυμάζω και που δεν έχω.
Όσο για την απλότητα την υπαρξιακή....νομιζω πως αναφέρομαι αποκλειστικά στην πνευματική διάσταση της ύπαρξής μας...κι εκει....ναι, ζηλεύω την απλότητα...τόσο πιο φυσική!
Σ'ευχαριστω για την προσκλησούλα :) θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ αυτην τη φορά
Καλό Σ/Κ, να περάσεις όμορφα
:)
Από ενδοσκόπηση... πράγματι Κωστη...παράπονο δεν έχω...Μονο που όσο πιο βαθια ψάχνω , τόσο περισσοτερο την επιφάνεια αναζητώ...την πραγματωση του "θέλω" της στιγμής.
Τις αναμνήσεις θέλω όλες να τις διώξω...όμορφες, άσχημες...δεν έχει σημασία...ανήκουν σε ένα άλλο εγώ, που πια δεν είμαι.Μάλλον ξένο φαντάζει... και αυτό και οι εικόνες που το συνοδεύουν και τα ανυπαρκτα στο χρόνο συναισθηματα
Και είναι αυτή η βάση στην οποία θα πρεπει να στηριχτώ....στην αναγνώριση και στην αποδοχή αυτού που τώρα είμαι.
Καλό Σ/Κ Κωστή, να περάσετε όμορφα πολυ :)
Συνειδητη αφέλεια ,είναι η παιδικότητα ,που όσοι την βγάζουν από την καρδιά τους .... μικραίνουν.
.
Απλότητα συνδιασμένη με αυτογνωσία, είναι η μεγαλήτερη σοφία της Ζωής,και είμαστε ακόμα πολύ μικροι για να την αποκτήσουμε συνειδητά.
.
Οσο για το Αύριο . Αυτό δεν υπάρχει . Ολα μα όλα είναι ΣΗΜΕΡΑ.Αν κινηγάς αυτο που δεν είναι ,χάνεις αυτό που Είναι.
.
Και λέω όλα αυτα ... για ένα σου χαμογελο.
:)
"Το χτες είναι μια άκυρη επιταγή και το αύριο ένα υποσχετικό σημείωμα. Μόνο το σήμερα είναι μετρητά στο χέρι. Ξόδεψε τα όσο πιο τρελά μπορείς. Δε θα την ξανάχεις ποτέ αυτήν ευκαιρία. Εχεις έναν ολόκληρο κόσμο να τα ξοδέψεις" Λ. Μπουσκάλια
Ναι, τις γνωρίζω τις περι "αυριο" θεωρίες :)...κι όπως βλέπεις σου χαμογελώ...έχουν δύναμη, ένταση, πάθος...δε ζουμε όμως με βάση ένα ανύπαρκτο αύριο, μια που τα σχεδια ολονων μας επεκτεινονται και σε αυτό...και αλίμονο αν δεν...
σίγουρα θα έρθει και η μερα που το αύριο πράγματι θα εκλείπει (γι'αυτο και θα πρέπει να φροντίζουμε όσο περισσοτερο γίνεται για την ομορφια του σημερα)...ευχομαι πρωτον να μην το ξερω :) και δευτερον να ειμαι ευτυχισμενη πριν :)
Μαλλον γι'αυτο το τελευταιο πρεπει να φροντισουμε όλοι μας
Καλό σου απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου