Αυτό το κάλεσμα των γλάρων ώρες ώρες ξεκουφαίνει
θυμίζοντας μια κερά, σε άλλο χρόνο
κι ίσως η απόσταση του χρόνου να είναι η μόνη που υφίσταται
μια που αυτή του τόπου εύκολα καλύπτεται... και ξαναβρίσκεσαι εκεί
στο ίδιο σημείο
αλλά όχι πια ο ίδιος εαυτός, όχι ο ίδιος άλλος
το πρωί μια ανθρώπινη καρικατούρα έστεκε απέναντί μου
ίσως όλοι να αποτελούμε παράξενες καρικατούρες για το αλφάβητο των άλλων
συνήθως δυσερμήνευτες, συχνότερα ανάξιες ερμηνείας
το πώς έμαθε ο καθένας να διαβάζει, είναι ένα από τα όμορφα μυστικά του σύμπαντος
λατρεύω τις όμορφες γραφές
παρατηρώ κόκκινα, μπλε ψαράκια σ' έναν λευκό μεταξωτό βυθό
βυθό που φορώ στο λαιμό, δίχως να με πνίγει αλλά χαιδεύοντάς με
συχνά ερμηνεύοντας την ομορφιά μιας κάποιας πολυτέλειας
κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς
κι όμως κανένα παιχνίδι δεν ορίζεται από ένα απλό χάδι
κι αυτό δε χρειάζεται καν ερμηνεία
όπως καμιά αγάπη
κανενός είδους αγάπη
6 σχόλια:
..σε τέτοιο μεταξωτό βυθό θα ήθελα και 'γω να βουτήξω, να αφεθώ...
Καλή βδομάδα melissaki :)
..τότε να σου το ευχηθώ Ηλία:)
Καλή εβδομάδα να έχεις :)
πάρε με κι εμένα....
σ' ένα τόσο όμορφο βυθό...
Σ' έχω διαβάσει από χτες, αλλά δεν ήξερα πώς να σχολιάσω. Είχες καιρό, νομίζω, να γράψεις κάτι τόσο μα τόσο εμπνευσμένο! Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, αλλά μ' αρέσει πολύ!
Καλημέρα, Ελ.!
...και σε ουρανό και σε βυθό...όπου θέλεις Genna...
φιλί γλυκό
Χαίρομαι που σου αρέσει Nicon και σ'ευχαριστώ.
Όταν μου μιλάτε τρυφερά εσύ, η Genna, ο Ηλίας...νιώθω σαν στο σπίτι μου εδώ μέσα...
Καλό σου απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου