Σκόρπιες σκέψεις

Η πόλη γέμισε πολύχρωμες καρδιές.

Πλέκω μερικές σκέψεις σα διάφανες δροσοσταλίδες σε αραιά μοτίβα, τις ακουμπώ στο πλάι κι ελέγχω την ευκαμψία και τη δυσκαμψία μου.

Νομίζω πως η διαφάνεια της σκέψης είναι χαρακτηριστικό μου. Και η δυσκαμψία επίσης.

Σήμερα μου μοιάζω εύκαμπτη.

Διαβάζω πως οι άντρες "δεν ξέρουν, όταν μας λένε σκληρά λόγια, πόσο καλά τα θυμόμαστε και πόσο κακό μας κάνουν."

Τα θυμόμαστε. Ακόμη και με delete. Πάλι τα θυμόμαστε.

Και μας πληγώνουν. Βαθιά, βαθιά, βαθιά.

Δοκιμάζω τρεις διαφορετικές σοκολατένιες πάστες . Όλες με τεχνητά αρώματα που παλαιότερα δεν υπήρχαν. Ωστόσο η εικόνα μου στον καθρέφτη με τη σοκολάτα στην άκρη των χειλιών είναι αστεία. Και γλυκιά.

Η μέρα άρχισε να μεγαλώνει. Δειλά-δειλά. Να συνηθίσουμε. Θα συνηθίσουμε.

Κρατώ την εφημερίδα και παρακολουθώ το τρέμουλο του χεριού μου. Θα μπορούσα να το αποφύγω ; Πόση προσπάθεια θέλει να αλλάξουμε αυτό που είμαστε ; Μπορούμε να το αλλάξουμε ;

Θα ήθελα.

Σήμερα μοιάζω εύκαμπτη. Αλλά αύριο ; Το άλλο αύριο ; Κάθε αύριο ;

Οι φωνές αγωνίας του παρελθόντος έχουν σωπάσει.

Είναι πολύ εύκολο -ή σχεδόν -με δυο λόγια παρηγοριάς να νιώθεις συμφιλιωμένος με τον εαυτό σου και με τους άλλους.

Έπρεπε να ανοίξουμε ένα ωραίο Merlot. Μαζί με το γλυκό. Θα σκέπαζε και τα τεχνητά αρώματα.

Θα ήθελα να κάνω ένα μεγάλο πάρτυ στο Cape Town και να καλέσω μόνο φίλους. Ενίοτε έχω τρελές ιδέες...αλλά ξέρω πως δεν είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν. Και τι καλύτερο από το να δεις τη δύση του ήλιου απο το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας ! Νομίζω πως από το Cape Point, θα είναι ορατή η δύση....Αλλιώς θα δούμε την ανατολή.

"Οι γυναίκες μπορούν να αντισταθούν στην αγάπη ενός άντρα, στη φήμη ενός άντρα, στην προσωπική εμφάνιση ενός άντρα και στο χρήμα ενός άντρα, αλλά δεν μπορούν να αντισταθούν στα λόγια ενός άντρα, όταν αυτός ξέρει πώς να τους μιλάει", γράφει ωραιότατα ο Wilkie Collins και αντιλαμβάνομαι πως η θέση μου είναι μάλλον στη βικτωριανή εποχή.

Αν και η ευτυχία είναι μάλλον πολύ προσωπική υπόθεση.