Ίσως πάντα κάτι να λείπει

Και η νοσταλγία να κυριαρχεί πάντα με το δικό της ειδικό βάρος

Όμορφα που μου κρύβει η ελιά τον ήλιο της ανατολής!

κρησάρει το φως του και το αφήνει να περάσει σε μικρές μικρές ηλιαχτίδες

Για άλλη μια φορά με βρήκα να διαπιστώνω με απόλυτη συνείδηση, πόσο δε θα με ενοχλούσε εκείνο το ταξίδι

Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να εξηγήσω σε κανέναν γιατί γνωρίζω πως δε θα γίνουν κατανοητά

Και ούτε θα ζητούσα την κατανόηση σε διαφορετικές διαδρομές του δικού μου νου

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε θέματα ύπαρξης

Μόνο διαφορετικές οπτικές γωνίες

Ο κύριος Π. το είχε καταλάβει αυτό....το γνώριζε....κι ας διαφωνούσε

Πρώτη φορά ένα βλέμμα με διαπέρασε τόσο βαθιά σε κάτι τόσο ουσιαστικό

Κάποιες φορές δεν έχει σημασία η διαφωνία, που μπορεί να προέρχεται από διαφορετικές εμπειρίες ζωής ή από μια διαφορετική ψυχοσύνθεση, αλλά η κατανόηση

Αρκεί αυτή

Σε λίγο ο ήλιος θα έχει ανέβει ακόμη λίγο και η ελιά δε θα μπορεί να με προφυλλάξει

Τότε θα φύγω

"Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ότι ζήσαμε είναι η απουσία μας", γράφει η Κική Δημουλά.

Κι αναρωτιέμαι. Η απουσία μας από πού....από τι....

Θα απουσιάσουμε;

Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι μάρτυρες.... πλην της απουσίας.

Η απουσία έχει πάντα ημερομηνία λήξεως.

Νομίζω πως δεν με αφορούν οι ημερομηνίες. Το συναίσθημα, ναι.... οι ημερομηνίες, όχι

Είναι ένας τεράστιος ευκάλυπτος λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου και κάθε απόγευμα την ώρα του σούρουπου, τα πουλιά τρελαίνονται στη φλυαρία. Νομίζω πως προαισθάνονται την αλλαγή της εποχής που έρχεται κι ας κάνει κρύο

Μια διάχυτη ηρεμία...... δίχως όραμα, δίχως σκοπό....

Τα εγκλωβίζεις όλα, τα καταργείς όλα.....και μένει μόνο ένας αδιάκοπος παλμός....όσο κρατήσει κι αυτός