Όμορφη που'ναι η μέρα μες στα γαλάζια της
Οι θύμησες γεμίζουν το μυαλό όταν ο χρόνος μένει ακίνητος
Θύμησες από παλιά αρχοντικά
Από στενά μονοπάτια
Από ανθισμένες μπουκαμβίλιες στα φούξια και στα ροζ
Μια σκουριασμένη σιδερένια πόρτα
Καθόμαστε στα πέτρινα σκαλοπάτια
μιας ξεχασμένης αίγλης
Ένα αεράκι μας χαϊδεύει το πρόσωπο
Πιο κάτω είναι η θάλασσα
Η θάλασσα
11 Απριλίου 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου