Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Ήρθε και πάλι απρόσκλητα, σχεδόν μυστικά να με καλύψει με αυτό το διάφανο πέπλο μιας γνώριμης σκοτεινιάς.

Καμιά ικεσία σε ροδόχρωμους ήλιους και ασημένιες σελήνες...

Θα ήταν πολύ απλό...

Μέσα στην απλότητα των καθημερινών αναγνωρίσεων, ορίζω την επανάληψη όλων των ζωτικών διαδικασιών


Πόσο οικεία ένιωσα με εκείνη την τετράποδη σκια που βάδιζε παράλληλα, αγνοώντας με.

Αν ήθελα θα μπορούσα να την κάνω νε με προσέξει. Να νιώσει την αλληλεγγύη. Δεν ήθελα...

Όπως κι εσύ δε θέλεις....Είδες που σε καταλαβαίνω.....;

Το βάρος της νύχτας δεν θα μπορούσε να το διώξει έτσι κι αλλιώς.

Συνεχίσαμε την παράλληλη πορεία μας, συνεχίζοντας να ανασαίνουμε....και να βαδίζουμε σ' έναν μη σκοπό



Πάλι ήρθε το κοτσυφάκι μου και με κάνει μέτοχο του έρωτά του



Κανείς δεν είναι εκεί έξω...

2 σχόλια:

genna είπε...

καλό Σαβατοκύριακο Μελισσάκι μου...
γεμάτο πουλάκια ο τόπος...
ερωτευμένα με την Άνοιξη...

Φιλάκι!

melian είπε...

Καλή σου μέρα Genna! Τα ακούω τα πουλακια, εκεί έξω είναι, ερωτευμένα...Να είσαι καλά κι εσύ!
Καλό Μάρτη, καλή άνοιξη!
Φιλάκι!