Μισή δόση ευτυχίας, μισή...
αρκεί τόση
και πετάς πάνω από το ρυτιδωμένο γαλάζιο που δεν έχει τέλος
όπως και το άνοιγμα του νου δεν έχει τέλος
μόνο συνέχεια
κι είναι αυτή η ελευθερία που σε κατακλύζει η μόνη αλήθεια που θέλεις να κουβαλάς
Και τώρα ξέρεις πως δεν υπάρχει πόνος που να μην έχεις υπερβεί
δεν υπάρχει γυμνό σημείο πάνω σου που να μην έχεις χαράξει
Όχι, ο χρόνος δεν επαρκεί
θέλεις τρεις, τέσσερις ζωές...και ενα μεγάλο ευχαριστώ για την μία που έχεις
....κι επιτέλους...και πόσο βαθιά η ανάσα αυτού του...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ..
....επιτέλους δε με φοβάμαι...γιατί πιο πολύ απ' όλα εμένα φοβόμουν
Τώρα μπορώ να σε δω
χωρίς να φοβάμαι
Μου αρκώ....)
6 σχόλια:
Ζαρώνω τα μάτια μου για να αντιμετωπίσω την ποσότητα του φωτός που εκλύθηκε από το παρόν ποστ, διαπερνώντας κάθε σκοτεινό σύννεφο...!
Ν' αγοράσω γυαλιά ηλίου...; Θα μου χρειάζονται συχνά;;;
Γλυκύτατέ μου Nicon...σου το είπα...εδώ και καιρό διαβάζεις, όσα δε γράφω.:)
Καλή σου μέρα!
Φωτεινή...είπα φωτεινή ;....Φωτεινή!!!
...χαίρομαι αν ξεπέρασες τον εαυτό σου, αν ξεπέρασες τις φοβίες σου.
Καλο απογευμα Ελένη :)
Καλησπέρα Ηλία!
Ίσως ποτέ να μην ξεπερνάμε τον εαυτό μας, ίσως απλά να τον ξαναβρίσκουμε .
Καλό σου βράδυ :)
Ο γνώθις εαυτό σωθήτω... Πώς όμως να τον γνωρίσεις όταν σε κάθε πτυχή που ανακαλύπτεις λες να φτάσεις στο όριό του, μόνο για ανακαλύψεις ότι υπάρχουν άλλες τόσες πτυχές, που ξεπηδούν σαν βουνοπλαγιές σε κάθε σου σκαρφάλωμα στον κοντινότερο λόφο, που περιμένουν να εξερευνήσεις;
Καλησπέρα Ευαγγελια...ίσως να ξέρουμε τον εαυτό μας και τα όριά του....αλλά κάποιες φορές να τον χανουμε εθελοτυφλώντας
(κατα βάση δεν πιστευω σε όρια)
Καλό σου βράδυ:)
Δημοσίευση σχολίου