Τετάρτη 16 Απριλίου 2008


Αφουγκράζομαι τη σιωπή την περιβάλλουσα, μόνο ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα των πλήκτρων....πολύ θορυβώδες ωστόσο για την άλλη σιωπή


Ξυπνώ σε μια γνωστή σκηνή απουσίας και η μέρα ξεκινάει....


" η αλλη μέρα"

(αχ! μικρέ γελωτοποιέ δεν ήρθες....μόνη μου στον καθρεφτη με τα παιχνίδια σου....:(( στο τέλος γέλασα με την καρδιά μου...:))


Ένα ανεμοδούρι ψιθυρίζει σιγανά :


"σε θέλω, σε θέλω, σε θέλω"


με το νοτιά


μα από χτες άλλαξε ο άνεμος και τώρα φουρ, φουρ, φουρ γυριζει με ορμή και φωνάζει δυνατά :


" ξέχνα με, ξέχνα με, ξέχνα με, ξέχνα με"


και η βουή χάνεται στον άνεμο

όμορφο παιχνίδι....αλλά δεν κάνει για μικρά παιδιά....μπερδεύονται....
ενώ ως ενήλιξ είσαι αμνήμων και προχωράς.....δε θυμάσαι τι έλεγε χτες το ανεμοδούρι
απλά προχωράς χωρίς μνήμη
ίσως και χωρίς σκοπό;
λατρεύω....λατρεύω....λατρεύω....
να στέκομαι γυμνή σ'αυτον τον άνεμο...να μου μουρμουρά όσα μόνο εγώ καταλαβαίνω...



λεξούλες, λεξούλες, λεξούλες
σου έγραφα με τις κιμωλίες που έφερνες...τις έσβηνε το κύμα...τις έπαιρνε τ' αέρι...

και τα νοήματα....κι εκείνα σ'ένα άλλο σύμπαν τώρα ταξιδεύουν


αυτό που θα σου χαρίσω
Όλα στα γράφω τρεις φορές σήμερα....είναι για να μ'αγαπάς τριπλά....(μια φορά ...ποτέ δεν ήταν αρκετή)


10 σχόλια:

nicon είπε...

Σήμερα ζηλεύω. Ζηλεύω τη σιωπή την περιβάλλουσα – κορεσμένος από ένα αναπόφευκτο διήμερο ανεξέλεγκτου θορύβου...

Μα πιο πολύ...

...ζηλεύω τη γραφή σου!!!

:-|

melian είπε...

Σ'ευχαριστώ Nicon...πολυ!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.....κι εγώ της σιωπής είμαι :)

Καλό σου απόγευμα :)

iLiAs είπε...

..όχι άλλες σκηνές απουσίας Ελενη..όχι στα κύματα που σβήνουν, αλλά σ' εκείνα που ενώνουν-σμίγουν.

Καλο απογευμα melissaki! :) ..να προσέχεις, ναι?

melian είπε...

Τι τρυφερός που είσαι Ηλία!
Με γλύκανε ο λόγος σου....
Θα προσπαθήσω να προσέχω...σ'ευχαριστώ (από καρδιάς)

Καλό σου απόγευμα :)

iLiAs είπε...

Καλημέρα...να βγει ο ήλιος στη ψυχή σου :)

kostas_patra είπε...

με τη φωτό διαστέλλονται οι κόρες και με το κείμενο εστιάζουν πίσω από τις γραμμές,
εκεί που φυσά αλύπητα αγέρας

Ανώνυμος είπε...

... λόγια που κρατούσε του έρωτα η κλωστή
λόγια που σβηστήκαν κι απόμεινε η σιωπή
άλλαξε ο αέρας σε βοριά, σκοτείνιασε αμέσως ο καιρός
το πόσο σε αγάπησα
το ξέρω μόνο εγώ κι ο ουρανός...

melian είπε...

Καλησπέρα Ηλία...ώρες ώρες κάτι ηλιαχτίδες διαπερνουν τα σύννεφά μου...

Να περάσεις όμορφα...σ'ευχαριστώ

:)

melian είπε...

Εσυ, πάντα διαβάζεις πίσω απο τις γραμμές Κώστα...και ξέρω καλά πως γνωριζεις αυτην την εσωτερη ταραχή που είναι σα να σε βαράει ο πιο λυσσασμένος βοριάς και να μη σε αφήνει να πας ούτε μπρος ούτε πίσω

melian είπε...

"μονο εγώ και ο ουρανός"
τι όμορφα που το είπες Ευαγγελία!

οταν οι άνθρωποι λιγοστεύουν, μας μένουν τα στοιχεία της φύσης