Φοράω μια χάρτινη πεταλούδα περιβραχιόνιο λευκή
όμορφα που σαλεύει πάνω στο χέρι μου!
ακίνητη αφουγκράζομαι τον ανασασμό της
μα μόλις πάω να την αγγίξω με τ΄αλλο χέρι
εκείνη μικραίνει
κι απομακρύνεται
όχι πολύ
ψυχή που δε χάνεται
ένα λευκό πουλί τη γέννησε από δάκρυ
αυτό ήταν το όνειρο , μα η ιστορία ήταν άλλη
ήταν αυτή που χάθηκε στις μνήμες του χρόνου
όλα εκείνα τα
θυμάσαι
που άγγιζα όσο ήμουν κοντά
τα έβλεπα σχεδόν ολοζώντανα μπροστά μου
κι όλο ρωτούσα
κι όλο απορούσα
πώς δεν μπορούσε εκείνη
αφού μαζί τις πλέξαμε τις μνήμες
μαζί φορτώσαμε τα πανέρια μας με αγάπη
μαζί περπατήσαμε στους δρόμους
μαζί
γιατί εγώ τα άγγιζα και τα 'νιωθα κοντά μου;
ενώ εκείνη έμεινε μόνο να σιγοψιθυρίζει
κι αυτό σε μεγάλη ανάγκη
"σ' αγαπάω...
πάντα...
αλλά όλα αυτά με παραμύθι μοιάζουν"
απ' όλες τις μνήμες της έμεινε η αγάπη
δεν καταλάβαινα....έλειπε η απόσταση
αλλά μια μέρα ήρθε....ούτε κατάλαβα την έλευσή της
τόσο διακριτική, τόσο αθόρυβη
και τότε όλα χάθηκαν
χλωμές εικόνες ενός ξένου κόσμου
κι αυτό χωρίς πόνο, χωρίς θλίψη
"όλα σαν παραμύθι μοιάζουν...."
15 σχόλια:
μου έφερες στην σκέψη κάποιους... κάποιους που λάτρεψα μα δεν πρόλαβα να το δείξω.
...απ'όλες τις μνήμες μου έμεινε η αγάπη... δεν καταλάβαινα...
Να είσαι καλά
Mοιάζουν άραγε όλα σαν παραμύθι..;
Ποιος ξερει..
Και εγώ θα σταθώ απ' όλες τις μνήμες οι αγάπες δεν τελειώνει...
Γιατί είναι κάποια ρήματα που τείνουν να δώσουν ουσία στην άδεια πραγματικότητα μας. Κάποια ρήματα που δεν έχουν παρελθοντικούς χρόνους! Και ένα τέτοιο είναι η αγάπη, ποτέ δε φαντάζει αληθινό το αγάπησα αν δε χύνεται στις ρίζες του σήμερα αν δε κατρακυλάει στη τσουλίθρα του αύριο...
Όλα σαν παραμύθι μοιάζουν ή θα έπρεπε να μοιάζουν; Όμορφο, ξυπνάει μνήμες. Μέρα καλή
δεν έχει πιο πέρα τούτος ο συλλογισμός, ούτε παραπάνω
φέτα, βιτάμ και μέλι, τα λόγια η μουσική και όσα δεν λέγονται
τα αχ στη γειτονιά σου, συγνεφιά φυτρώνουν πιο ωραία..
..άραγε πάντα τα παραμύθια έχουν καλο τέλος??
Καλο σαββατοκύριακο melissaki :)
ολα σαν παραμυθι μοιαζουν και ολα ισως ειναι τελικα ενα παραμυθι κι εμεις οι ηρωες του που αδημονουμε στο τελος του το "ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα"
μια νεραιδενια καλησπερα!
Δεν πιστεύω ότι χάνεται καμιά ιστορία, όσο μικρή κι αν είναι...
Σας ευχαριστω όλους σας για το πέρασμά σας...ελειπα...εκει που φτιαχνονται οι αναμνησεις...
@ Ναυαγε ακριβως με αυτό το σκεπτικό γραφτηκε το πιο πάνω ποστ...
Εσυ να εισαι καλά
@ Ναι Μαρία μοιαζουν...
Για μενα είναι (παραμυθι)
@ kioy τι όμορφη ποιητικη εικόνα ήταν αυτή!!!
την διαβασα...την ξαναδιαβασα...συμφωνω απολυτα με τον εσαει χαρακτηρα της αγαπης
@ Καλησπέρα Λακη
ο καθενας πλαθει τις μνημες που θελει...και τον ακουμπουν με τον δικο του τροπο
@ όχι δεν έχει πιο περα αυτος ο συλλογισμός Κωστή...εχεις δικιο
αλλα τα αχ στη δικη σου γειτονια ακουμπουν με εναν τρόπο, που άλλοτε αγκυλώνουν, άλλοτε γίνονται βαθυς αναστεναγμός, άλλοτε ξυπνουν εκεινο το κομματι του είναι σου που κάνεις ότι ξεχασες.
...αλλά εσυ δεν αφήνεις τίποτα να κοιμάται. Μονιμα ανταριασμενη την θέλεις την ψυχη. Μα για τον έρωτα, μα για τον θανατο, μα για την ζωή την ίδια...
@ Καλή εβδομάδα Ηλία :)
Ποιος σου ειπε οτι τα παραμυθια τελειωνουν ;
Όσο ζουμε υπαρχει παντα μια συνεχεια τους.Μερικές φορες η συνεχεια ειναι πολυ πιο όμορφη...αλλά περα από αυτό... το καλυτερο ειναι η προσμονη της συνέχειας
@ Ναϊάδα Καλώς ήλθες!
Μια καλοπροαιρετη συμβουλη...ποτε μην προσδοκάς το τελος, ακόμη κι αν στο μυαλό σου το πλάθεις τελειο...παντα να περιμενεις τη συνεχεια
@ Caesar ,οι ιστοριες δε χανονται πραγματι...αυτο που χανεται όμως, είναι ο τρόπος που ακουμπουσαν πάνω σου και σε κανανε τη συγκεκριμενη στιγμη του χρονου αυτο που ησουν τοτε
Καλημέρα Μελισσάκι μου!!!!!!!!!!!!
ομορφα που γραφεις..και υπεροχο τραγουδι διαλεξες..αγαπημενο!!
@Καλησπέρα Genna, γλυκια !
φιλακι
@ Αν σε άγγιξε φεγγαρενια εσενα που τοσο όμορφα γραφεις και που παντα σε ζηλευω....τοτε ισως να μην ηταν και τοσο άσχημο. :)
Σ' ευχαριστω πολυ
Για το τραγουδι βεβαια θα συμφωνησω :)
Ναι, σαν παραμύθι μοιάζουν αυτά που θα σου πω ,μα και από εκείνα που θα μου πεις….. αλλά το ξέρεις και εσύ δεν είναι.
Όπως και να έχει, καλώς σε βρήκα στο συννεφένιο σου τοπίο .Σιδερένια καλησπέρα σου αφήνω.
Καλησπέρα Σιδερα!
Οι μνήμες πάντως όταν περάσει αρκετός καιρός, μοιάζουν πραγματι με παραμυθι. Σε αυτες αναφερομουν.
Ειναι εκει....μεσα σου, αλλα δεν ακουμπουν.
Καλό σου απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου