Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Γη και Ήλιος

Με κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του προσπαθώντας να με πείσει ότι είμαι ένα όμορφο, αυτόφωτο αστέρι
Εκείνος ήταν το αστέρι
ενώ εγώ διαμαρτυρόμουν γιατί πάντα ένιωθα γη

Γη....Δεν κουβαλώ δικό μου φως....Αν λάμπω, το χρωστώ σ΄εκείνον.
Σε κείνον.
Σ' όλη μου τη ζωή με τα χρώματα της γης θα λάμπω....αρκεί να έχω έναν ήλιο κοντά μου να με φωτίζει

Αλλά και να μην υπάρχει εκείνο το ξένο φως που κάνει τα πάντα όμορφα και ευωδιαστά, μια μικρή λάμψη θα την εκπέμπω....μια μικρή δική μου λάμψη
Έτσι μου λένε οι φίλοι μου... ότι κουβαλώ μια μικρή φλόγα μέσα μου.
Τη διατηρώ αναμμένη , να με φωτίζει στα σκοτάδια
Αλλά εκεί περιορίζεται η δύναμή της

Γιατί για τη λάμψη, την αληθινή ζωή, αυτή που είναι γεμάτη χρώματα και ομορφιές

για μια ζωή γεμάτη ζωή...

Για όλα αυτά χρειάζομαι τον ήλιο μου

Τόσο η γη όσο και ο ήλιος αντλούν νόημα ύπαρξης απ΄τη μεταξύ τους σχέση.
Μπορει ο ήλιος μας να εξέπεμπε το φως του και χωρίς τη γη δίπλα του....αλλά ποιο το όφελος;
Μια άνευ σημασίας λάμψη. Μέσα στο άπειρο του διαστήματος

14 σχόλια:

iLiAs είπε...

..έτσι και η αγάπη Ελένη, θέλει δύο για να βρει νόημα, για να ευδοκιμήσει.

Καλο σαβ/κο με "λάμψη" :)
Να είσαι καλά :)

genna είπε...

Θα βρεθεί ο ήλιος σου Μελισσάκι μου
και θα σε φωτίζει εξ ίσου όμορφα...

ν' ανθίζει όμορφα η γη σου.....

έχω μιά αισιοδοξία σήμερα....

τη φυλλάω για σένα τρυφερή μου!!!!!!!!

γλυκό φιλάκι!

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα εχουν σημασια οι λαμψεις
το για ποιον βεβαια ειναι που μετραει..

ναυαγός στο γαλάζιο είπε...

"Και συναντιούνται στα κλεφτά λίγο μετά τη δύση
για ένα φιλί στα πεταχτά
μα ο Ήλιος βλέπεις δε μπορεί μόνη να την αφήσει
κι ολονυχτίς φωτίζει την ξανθή της ομορφιά."

Μου'φερες στον νού ενα όμορφο τραγούδι του Φάμελλου.
Άκουσε το... Η μπαλάντα του ήλιου και της σελήνης.

Δύσκολες ημέρες...

melian είπε...

@Ίσως το "δύο" να είναι ο πιο τέλειος αριθμός, Ηλία....ή τουλάχιστον ο αριθμός της ευτυχίας

Καλά να περάσεις κι εσυ!


@Σ΄ευχαριστω για την αισιοδοξία που μου μεταδίδεις Genna, γιατι ο προσωπικός μου ουρανός γκρίζαρε πολύ σήμερα....μου λειπει ο ήλιος!

melian είπε...

@ Ναι, Μαρία, δεν λάμπουν όλοι οι ήλιοι το ίδιο!


@Πανέμορφοι στίχοι Ναυαγε!!!
Σ΄ευχαριστω που μου τους κατέθεσες εδώ !

Ναι, δύσκολες μέρες...κι άντε να λάμψεις δίχως φως

piXie είπε...

Πόσο μ' αρέσει το κειμενό σου... :)
Σκέφτομαι μια εικόνα της Φης από το διάστημα, μισή στο φως του ήλιου, μισή βυθισμένη στο σκοτάδι. Αυτή η αντίθεση αναδεικνύει την ομορφιά της, την αξία του φωτός!

Κάποια άτομα έχουν το χάρισμα ( για χάρισμα μου φαίνεται) να κερδίζουν από τον άλλο τον καλύτερό του εαυτό! Είναι αυτοί οι Ήλιοι της ζωής μας! Αν η ζωή σου χαμογελάσει από νωρίς και φέρει στο διάβα σου ένα τέτοιο Ήλιο, δεν βγάζεις μόνο ό,τι καλύτερο έχεις από μέσα σου, μα προσπαθείς να γίνεις κι άλλα περισσότερα, σε παρωθεί κι ο Ήλιος να φτάσεις πιο ψηλά.
Ξέρεις τι σκέφτομαι μόνο elmelissa μου?
Αν σβήσει ο Ήλιος και χαθεί, βρίσκεται άλλος να φωτίσει? Μένεις στο σκοτάδι, ή απλά συνηθίζει το μάτι να ζει σε ένα κόσμο λιγότερο φωτεινό?

Καληνύχτα!

melian είπε...

Γλυκό μου κορίτσι, ποσο μοιαζουνε οι σκέψεις μας!!!
Μπορω όμως να σου απαντησω...

Αν χαθει ο Ηλιος, περνας ένα μεγάλο διάστημα στο σκοτάδι. Κι αν θελεις να επιζησεις πρεπει μετα ν΄αλλαξεις πολυ και να γκρεμισεις μια και καλή εκεινο το κομματι του εαυτού σου που πιο πολυ αγαπουσες.
Να ντυθεις ένα άλλο εγω, μερικες φορές θα το σιχαινεσαι....αλλα...
Αλλιως δεν τα καταφέρνεις

piXie είπε...

:(
Πρέπει να ναι πολύ δύσκολο...Πως γίνεται να γκρεμιστεί το κομμάτι; Είναι σα να πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τη βάση της ύπαρξής σου. Κι όσο κι αν έχει εντοπιστεί στα λόγια, στην πράξη μου φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο.

melian είπε...

Πίστεψέ με pixie.....αν δεν αλλαξεις εαυτό δεν τα καταφέρνεις. Ζεις στο βασίλειο της σκιας, όμως κάτι μέσα σου θυμάται τον Ηλιο και αυτό είναι πολύ οδυνηρό...αλλά πολύ οδηνηρό

nicon είπε...

Και μόνο για όσα γράφεις εδώ μέσα, για μένα είσαι δυνητικά αυτόφωτη! Τα υπόλοιπα είναι, όπως ξέρεις, θέμα επιλογών αλλά και συγκυριών...

Καλημέρα, έστω και καθυστερημένα..., έστω και βιαστικά...

melian είπε...

nicon,
πάντα είχες τη δυνατότητα να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις, όπως και πίσω από τις νότες (όπως πολύ σωστά κάποτε με διόρθωσες)

έχεις δίκιο , όλοι μας κατα βάθος είμαστε αυτόφωτοι...αλλά πόσο λάμπουμε όταν φωτιζόμαστε από αγάπη!

δεν καθυστέρησες καθόλου αγαπημένε.εισαι πάντα εκεί και το ξερω

Ανώνυμος είπε...

Θα διαφωνησουν ισως οι μαθηματικοι, αλλα προτεινω την επαναφορα του γεωκεντρικου συστηματος.
Η Γη μπορει να μην ειναι αυτοφωτη αλλα δεν εχει κανενα νοημα να λαμπει ο Ηλιος αν η Γη δεν υπαρχει.

Τα αυτοφωτα σωματα μπορει να ειναι δυνατα, να επιδεικνυουν ισχυ, αλλα ειναι αδιάφορα. Ενα δυνατο φως προς ολες τις κατευθυνσεις.
Ειναι η Γη εκεινη που τα κανει ενδιαφεροντα, παιρνει το φως και φτιαχνει σκιες, δαση, ουρανο, θαλασσες και Ζωή. Η Γη ειναι μοναδικη και πολυποικιλη, για τουτο και πιο συναρπαστικη.
Ηλιοι αντιθετα υπαρχουν κατα δισεκατομμυρια στο διαστημα και ειναι ολοι ιδιοι μεταξυ τους. Αντε να διαφερουν ως προς την διαμετρο και την ενταση της λαμψης.

melian είπε...

"Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη..."

Στην αρχή λοιπον το φως....πάντα το φως....ΠΑΝΤΑ

...να κάμπτει τις αντιστάσεις μου και να με έλκει κοντα του γιατί είναι η ΖΩΗ

Σαν τις νυχτοπεταλουδες που αγνοώντας τον κινδυνο όλο σιμώνουν όλο και σιμώνουν προς το φως κι ας καούν
Μα είναι φως...πώς να αντισταθείς στο φως;

"Στα χαρτιά σκυφτός και στα βιβλία τ΄απύθμενα με σκοινί λιανό κατεβαίνοντας νύχτες και νύχτες
το λευκό αναζήτησα ως την ύστατη ένταση του μαυρου Την ελπίδα ως τα δάκρυα Τη χαρά ως την άκρα απόγνωση"

Μ' αυτην την ένταση πάντα θα αναζητω το φως του ήλιου

Η γη είναι γεμάτη ζωή και ομορφιά επειδη ένας ήλιος της τα χαρίζει.
Δεν γίνεται όλοι να είμαστε ήλιοι, να λάμπουμε στο στερεωμα, μπορούμε όμως να ανθιζουμε, να καρποφορούμε, να γεμίζουμε από ζωή χάρη στη δική τους λάμψη, χαρη στη δική του λάμψη.

Και καθε μερα να τον ευχαριστουμε, για όλα όσα μας δίνει, που δεν αφήνει τη ζωή να κυλιστεί μες στο σκοταδι

Καλή σου νύχτα πειρατή!
Απέναντι μου τουτη την ώρα ένα ολογιομο φεγγαρι ανακλα το φως ενος ήλιου. Ειναι η μεταξύ τους σχέση που τα κάνει όλα ιδιαιτερα και μοναδικά

"Βλέπεις, είπε, είναι οι Αλλοι
και δε γινεται Αυτοί χωρίς Εσενα
και δε γινεται μ΄Αυτούς χωρίς, Εσύ"



(Από το Αξιον Εστι τα αποσπασματα)