Κόπασε ο άνεμος. Για άλλη μια φορά κόπασε.
Είναι μερικές έννοιες που δεν μπορώ να ορίσω τη σημασία τους με λέξεις.
Γνωρίζω τον αντίκτυπό τους από τα συναισθήματα που προκαλούν, από τις αντιδράσεις του σώματός μου, αλλά να τις κλείσω μέσα στα καλούπια των λέξεων δεν μπορώ.
Είναι στιγμές και ώρες που αναρωτιέμαι αν είναι οι λέξεις που ορίζουν τη ζωή μας και αυτές πάλι που την κατευθύνουν.
Και η απάντηση είναι με βεβαιότητα θετική.
Αν και είμαι σίγουρη πως υπάρχει και μια άλλη ζωή, που δεν περιορίζεται από λέξεις και σχήματα και είναι μια ζωή πιο κοντά στα ένστικτά μας και στο θεμελιώδες της ύπαρξής μας.
Απλά αυτή δεν ερμηνεύεται στους άλλους. Ίσως κάποιοι που είναι πολύ κοντά μας να τη διαισθάνονται λόγω της αγάπης, που όταν είναι δυνατή εμπεριέχει την ενσυναίσθηση, αλλά και πάλι είναι εξαιρετικά δύσκολο.
anyway....
τις πιο όμορφές μου λέξεις νύχτες τις ψιθύρισα και σπάνια ζήσανε ως την αυγή
10 σχόλια:
Οι λέξεις μαζί με τις πράξεις είναι που δημιουργούν την εικόνα που θα κρατήσει κάποιος μέσα του για εμάς, και με λέξεις πάλι θα μας περιγράψει. Κι αλήθεια έχω δει περιπτώσεις να θέλουν άλλα να πουν, άλλα να λένε, άλλη εικόνα να πλάθουν για τον εαυτό τους.
Κι είναι τόσα πράγματα που δε γίνεται να τα πεις με λέξεις, είναι λίγες οι λέξεις μπροστά τους...Αυτό που δεν αντέχω όμως είναι όταν πρέπει να διαλέξω λίγες συγκεκριμένες λέξεις, που ξέρω ότι έχουν θα κρίνουν καταστάσεις, λίγες μόνο, κάποιες φράσεις να χωρέσουν μέσα τους ό,τι περιπλέκεται μέσα μου. Σιωπώ καμιά φορά...κι η εικόνα που δίνω είναι άλλη.
Σα να έχει μια ιδιαίτερη σχέση η νύχτα με τις λέξεις...
Καλό βράδυ!
κάποιες ψιθυρίζω κρυφά και εγώ, άλλες πάλι τις φωνάζω. Δεν ξέρω άν βρίσκουν τον στόχο τους. Ξέρω μόνο πως έχουν δημιουργηθεί για να φύγουν, να πετάξουν μακρυά απο μένα.
Αυτές τις μέρες ψιθυρίζω... ψάχνω να βρώ την φωνή μου... εμένα, μά κάποιο εμπόδιο έχω μπροστά μου. Δεν μπορώ να πώ δυνατά αυτά που με χτυπούν... δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις.
Δύσκολα...
Κρύβομαι...
Πολύ καλά τα λες αγαπητη μου. Τις λέξεις ακούνε αυτοί οι μακρινοί που δε μπορούν να διαβάσουν τους κόσμους μέσα στα μάτια μας... Και αυτοί που χώνονται πραγματικά μέσα μας είναι πολύ λίγοι!
Αν όντως οι λέξεις ορίζουν τη ζωή μας, τότε η ζώη μας ορίζεται από απλές συμβάσεις. Γιατί μόνο ως τέτοιες μπορώ να αντιληφθώ τις λέξεις, που μάλιστα ο καθένας τις χρησιμοποιεί με έναν δικό του τρόπο...
Την καληνύχτα μου, δεν ξέρω πόσο θα επιζήσει, ελπίζω τουλαχιστον μέχρι την αυγή!
Και μετά ισχυρίζεσαι ότι δεν είσαι ποιήτρια ;-)
Eγω παλι μερα.. και πριν τα μεσανυχτα εσβησαν..
Τελικα δεν εχει σημασια ποτε τις λες...αλλα αν μενουν ή οχι..
..θέλω να πιστεύω Ελένη, ότι εχεις πολλές ακόμα όμορφες λέξεις κατά νου, που καποια στιγμή θα βρουν το σωστό αποδέκτη..
παντως, προτιμώ τη ζωή μας, να την κατευθύνουν τα αισθήματα μας, τα χρώματα, τα "όνειρα" :)
Να είσαι καλά, όμορφο απογευμα να έχεις :)
Σας ευχαριστω όλους που περάσατε, που καταθέσατε τις σκέψεις σας,...αλλά θελω να ζητησω συγγνωμη από τον καθέ ένα σας χωριστα που δεν απαντω προσωπικά αυτη τη φορα...
Πόσο όμορφα τα είπες! Ειδικά η τελευταία πρόταση εκφράζει μια από τις πιο μεγάλες αλήθειες της ζωής. Ένα καλό βράδυ να'χεις
καλησπέρα θα σου ψιθυρίσω Μελισσάκι μου
να κρατήσει και πέρα από την αυγή το φιλάκι μου...
με λέξεις πάντα εκφραζόμαστε και
με τα μάτια μας, της ψυχής τα πιό όμορφα.
Σας ευχαριστώ όλους...Όλους!
Δημοσίευση σχολίου