Βαδίζω αργά και νωχελικά
φορώντας τη μουσική στ΄αυτιά μου
ενώ ταυτόχρονα περιμένω εκείνον τον άλλον ήχο
που θα ξανακάνει αρύ τον αέρα που αναπνέω
γιατί δεν μπορώ έτσι
δυσκολεύομαι
πολύ πυκνός και δεν κατεβαίνει
ίσως γι΄αυτό από το πρωί να έχω πιει τόσο νερό
να πάρω το οξυγόνο από εκεί σαν τα ψάρια
ένα παράπονο πλεγμένο από "γιατί" η σκέψη μου
εκείνα τα "γιατί" που αγκυλώνουν μέσα σου
και δεν μπορείς...αν τα τραβήξεις...σα συρματόπλεγμα θα νιώσεις να ξεσκίζουν την ψυχή σου ή ό,τι έμεινε από αυτήν...
και μόνο τ' αφήνεις να σε τρυπούν, να σου θυμίζουν την ανεπάρκειά σου
στη ζωή των άλλων
στη σκέψη τους
και στην καρδιά τους
ελαττωματική από γεννησιμιού μου
να αναζητώ πάντα την αγάπη
Ο άνεμος με χαϊδεύει και με κρυώνει ταυτόχρονα
όχι δεν κάνει κρύο, εγώ κρυώνω
το κρώξιμο ενός πουλιού διακόπτει κάθε σκέψη
και κάθε μελωδία
Σαν σήμερα με κράταγε στην αγκαλιά του
Και ήμουν σπίτι.
Ναι..... Ήμουν σπίτι
Εκεί που τίποτ' αλλο δικό μου δεν είχα, ένιωθα σπίτι
4 σχόλια:
..τι ωραίο "ελάττωμα" να ψάχνεις την αγάπη :)
Καλο σκ Ελένη, είθε ο αέρας που θα μπει στα πνευμόνια σου, να είναι "αναζωογονητικος", λυτρωτικός!
Να προσέχεις melissaki :)
Λες Ηλία...;;να είναι ωραίο ;;;
Ίσως για τους άλλους. Αλλά όχι γι' αυτον που το κουβαλά
Πάντα με τον καλό το λόγο θα σε θυμάμαι Ηλία...ακόμη και μες στη σιωπή. Να εισαι καλά.
Να περνάς όμορφα!
Καλό Σ/Κ melian
δεν είσαι ελαττωματική εσύ τρυφερούλα μου, δεν είσαι, οι άλλοι είναι εγκλωβισμένοι...
ρούφα όσο άνεμο σου χρειάζεται, ζωτική ανάγκη...
σε φιλώ γλυκά!!!
Σ΄ευχαριστω γλυκιά μου genna...
Μωρε ελαττωματική είμαι...ξερω εγω!
Καμιά φορά βεβαια τυχαίνει η αγαπη να βρίσκει αντίκρισμα...
...αλλά τόσο σπάνια
(φταει που ειμαι χαζή, ασχημη και με απαισιο χαρακτηρα)
Να περάσεις όμορφα κορίτσι!
Δημοσίευση σχολίου