Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

κυριακάτικο ξύπνημα

Αισθάνομαι

τη ζέστη του Ιουνίου ντυμένη με το άρωμά σου

την ημεράδα του πρωινού μιας γυμνής νωχέλειας



ο αγέρας σου είναι γεμάτος ζωντανές φωνές

φέρνουν δροσιά

λείπουν τα όνειρα

καλύτερα έτσι

Όταν μες στο μονόδρομο του αισθήματος μπλέκω ακούσια σε νοερούς λαβυρίνθους , κάποια στιγμή επιστρέφω στη μόνη πραγματικότητα

σ'αγαπώ

2 σχόλια:

Caesar είπε...

Οι αισθήσεις ποτέ δεν προδίδουν,
αρκεί να τις αντιλαμβανόμαστε σωστά:)

Όμορφο το κυρ/κο ξύπνημα!

melian είπε...

Είναι φορές Ceasar, που θα ήθελα να ζω μόνο με τις αισθήσεις. Και μόνο στον παρόντα χρόνο. Να ξεχνω όλα τα δύσκολα πριν και όλα τα αγχωτικα μετα (καμια φορα τα μετα μπορουν να γινουν πολυ αγχωτικα) και να ζω μονο μεσα απο τις ανάσες του παρόντος. Όμορφα που θα 'ταν !

Σέυχαριστω γι' αυτο σου το σχόλιο :)