Μια διαρκής επανάληψη στο δίχως νόημα

Ένα αύριο γυμνό

Μια αγάπη τόσο έντονα αντιληπτή, τόσο ξεκάθαρα εκφρασμένη

σαν χρωματική έκρηξη σε σκοτεινό ουρανό

και τόσο αδύναμη να ζήσει

(ακόμη δεν τολμώ να πω " αδύνατο" )

Μια γνώση ρεαλιστικά ισοπεδωτική

Άραγε γι' αυτό η απέχθεια γι' αυτήν;

Ζωή χωρις γνώση, στερείται ελάχιστα

Ζωή χωρίς όνειρο;

Ελπίδα ;

Μόνο μια απουσία.

Το όνειρο μιας καταιγίδας γεννιέται μέσα μου.

Όταν όλα χάνονται, διαλύω τον εαυτό μου

εις τα εξ ων συνετέθη

αναζητώντας μια δύναμη εντός

που δεν....

απλά δεν....

Σε κανένα αύριο .....