Σε βαθύ ωκεανό βρέθηκα χτες να κολυμπάω, ακολουθώντας τους ήχους της σιωπής και τα απόκοσμα σφυρίγματα των μεγάλων θαλάσσιων κητών.
Κι όλα αυτά από δυο νότες που ζωγράφισαν τις εικόνες χρησιμοποιώντας το πιο βαθύ μου μπλε.
Σου είπα ότι σκέφτομαι με χρώματα;
Και με μελωδίες επίσης.
Μόνο τα όνειρα παραμένουν ασπρόμαυρα. Αυτά εστιάζουν στο συναίσθημα.
Πού χρώμα να σταθεί;
Το 'πα στη Φανή και σάστισε. Τα δικά της όνειρα ήταν όλα έγχρωμα. Κι αναρωτιόταν αν γι' αυτό η αγάπη της δεν έμοιαζε καθόλου με τη δική μου.
Το χρώμα σε απορροφά. Και η αγάπη επίσης. Πρέπει να διαλέξεις.
Αλλά ό,τι και να πάρεις σωστό θα'ναι. Το υποσυνείδητο κάνει πάντα τις σωστές επιλογές. Ερήμην μας.
Βλέπω τη φθορά που δεν σε αγγίζει και αποφασίζω να την κρατήσω για πάντα μακριά σου. Στο μοναχικό ωκεανό μου.
Είναι αυτή η συμφωνία που κάναμε
..... εσένα θα σου χαρίζω μονάχα το Μάη ....της αντανάκλασης
6 σχόλια:
..το χρώμα και η αγάπη σ' απορροφά..μου αρέσει, το κρατάω melissaki..
χαίρομαι που ενώ γύρω όλοι μιλούν για χιόνι και κρύο, που δεν μου αρέσουν καθόλου..εσύ μιλάς για θάλασσα :)
Να είσαι καλά. Η ζέστη της καρδιάς σου, να μην επιτρέψει στο χιόνι να εισχωρήσει στη βδομάδα σου :)
Είχα πλάσει μια πανέμορφη εικόνα στο μυαλό μου, Ηλία, ακούγοντας μια μελωδία. Οι νότες γέννησαν αυτή την ονειρική φαντασίωση και για όση ώρα κράτησαν, η αίσθηση του βυθού ήταν πολύ έντονη.
Σ'ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια. Το κρύο ήδη θα αρχίσει να υποχωρεί από αύριο και η άνοιξη είναι μπροστά μας.Λίγη υπομονή ακόμη.
Καλή εβδομάδα να έχεις κι εσύ :)
φιλάκι όμορφο...
κάνει κρύο καρδούλα μου
είναι παγωμένος να προσέχεις...
...και μέσα... κάνει κρύο πολύ σήμερα....σ'ευχαριστω...
να προσέχεις κι εσύ..
φιλάκι
Ελένη μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό το κείμενο. Οι αντιθέσεις του έγχρωμου ορθολογισμού (με την καλή έννοια) των σκέψεων, με το ασπρόμαυρο του ονειρικού συναισθήματος, μου έκαναν εντύπωση. Ίσως η Φανή να τα βλέπει αντίστροφα. Ίσως κι εγώ, ιδίως τα όνειρα, καθώς τα δικά μου εστιάζουν πολύ και στην εικόνα, και τις περισσότερες (όχι όλες) εικόνες τις έχω συνδυάσει με απαλό χρωματισμό (μάλλον ανατολής)...Αν και σκέφτομαι πως όλα αυτά είναι συγκεχυμένα και οι αποχρώσεις τελικά ποικίλουν...
Για τις μελωδίες όμως είμαι σίγουρος πως είναι ακλόνητες.
Ακούγοντας τον Vivaldi μου, σου απαντώ...οπότε ναι, οι μελωδίες σίγουρα :)
Τα όνειρα που εβλεπα κάποτε δεν είχαν χρώμα γιατί αυτό που μου εντυπωνόταν ήταν η αίσθηση που άφηναν...Και είναι και αυτό κάτι στο οποίο δίνουν μεγάλη σημασία οι ψυχολόγοι κατά την ερμηνεία τους.Τωρα πια βλέπω καμια φορά και χρώμα...αλλά το συναίσθημα παραμένει κυρίαρχο.
Η Φανή ήταν υπέροχος χαρακτήρας, αλλά σε όλα τα πράγματα πρόσεχε σε υπερβολικό βαθμό το "λούστρο" τους, την επιφάνειά τους (προσοχή.. δεν το θεωρώ μειονέκτημα, αλλά έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης...βίωσης)
Έτσι και στα όνειρα...έμενε στο χρώμα :)
Δημοσίευση σχολίου