Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Groundhog day




Πόσες φορές θα έπρεπε να ζήσει κάποιος την ίδια μέρα, ώστε στο τέλος της να αισθάνεται μόνο αγαλλίαση και πληρότητα;
Πόσες φορές θα έπρεπε να την ζήσει για να πει ότι είχε νόημα για τη ζωή του ;


Και δε μιλάμε για την ημέρα που παίρνει κανείς προαγωγή, αναγνωρίζονται οι ικανότητες του στη δουλειά και διπλασιάζεται ο μισθός του.

Δε μιλάμε για την ημέρα που κάποιος εξομολογείται τον έρωτά του στο πρόσωπο που θεωρεί μοναδικό στον κόσμο και βρίσκει θερμή ανταπόκριση.

Δε μιλάμε ακόμη για την ημέρα που σε κάποιον του χαμογελά η τύχη και κερδίζει ένα μυθικό χρηματικό ποσό, αλλάζοντάς του έτσι όλες τις προοπτικές της μέχρι τώρα ζωής του

Όχι, δε μιλάμε για τέτοιες μέρες ατελείωτης ευτυχίας, που ακόμη κι αυτές στην επανάληψή τους μπορεί να κατέληγαν ανιαρές.

Αντίθετα μιλάμε για μια μέρα που εκ των προτέρων θεωρείται "χαμένη"
Που στη διάρκειά της πρέπει να κάνει κάποιος μια αγγαρεία, για την οποία τον υποχρεώνει η δουλειά του, μακριά από το σπίτι του, με συνεργάτες που αντιπαθεί.
Και το μόνο που επιθυμεί είναι να ξεμπερδεύει όσο πιο γρήγορα γίνεται με αυτή τη μέρα και να προχωρήσει παρακάτω.
Τότε που ο χρόνος θα του ανήκει. Ή που θα νομίζει ότι του ανήκει.


Αυτή είναι η μέρα του Phil. Αυτή είναι η "Μέρα της Μαρμότας"


Εγκλωβισμένος λόγω χιονοθύελλας σε μια μικρή αμερικάνικη κωμόπολη, όπου πηγαίνει για την κάλυψη ενός ρεπορτάζ, ο συμπαθέστατος πρωταγωνιστής (Bill Murray) παγιδεύεται σε μια χρονοπαγίδα και αναγκάζεται να ζει και να ξαναζεί την ίδια μέρα.

Την ίδια μέρα που μισεί. Που θα ήθελε να μην υπήρχε στην ατζέντα του.


Μια από τις απολαυστικότερες κωμωδίες που έχουν γυριστεί. Ένα από τα πιο ευφάνταστα σενάρια.


Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις του πρωταγωνιστή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και παρά τον χιουμοριστικό τους χαρακτήρα πολύ ρεαλιστικές.

Τι θα κάναμε αλήθεια εμείς στη θέση του;

Ας δούμε τι έκανε εκείνος.


Πρώτο συναίσθημα: Τρόμος. Προσπάθεια ανατροπής του αλλόκοτου αυτού γεγονότος της διαρκούς επανάληψης. Προσπάθεια απεγνωσμένης φυγής από τη μη συμβατή με τη λογική πραγματικότητα.
Όμως οι προσπάθειες αυτές αποτυγχάνουν και μένει μόνο μία επιλογή....η αποδοχή. Η αποδοχή ....που επίσης εκδηλώνεται με διάφορες μορφές.

Αρχικά με την προσπάθεια εκμετάλλευσης της ιδιαίτερης αυτής κατάστασης, ικανοποιώντας κάθε επιθυμία του.
Όμως γρήγορα ικανοποιούνται όλες οι επιθυμίες που οδηγούν σε κάθε είδους απόλαυση. Μέχρι που επέρχεται ο κορεσμός. Όπως συμβαίνει πάντα με τις απολαύσεις που επαναλαμβάνονται.

Ακολουθεί μία φάση έντονης απελπισίας με αυτοκτονικές τάσεις. Όταν ο χρόνος δεν κυλά κατά πώς επιθυμεί ο πρωταγωνιστής, θέλει απλά να απαλλαγεί από αυτόν. Και από τη ζωή.
Αλλά ούτε αυτό είναι δυνατόν.Η επόμενη μέρα δυστυχώς υπάρχει. Η επόμενη μέρα....είναι η ίδια μέρα.


Τελικά η λύση βρίσκεται από τον πρωταγωνιστή στην αλλαγή της στάσης του απέναντι στους ανθρώπους κι επομένως απέναντι στη ζωή.

Στην εύρεση νέων ενδιαφερόντων

Στην ανακάλυψη και στην παραδοχή, πως όταν δεν αλλάζει η εξωτερική πραγματικότητα, το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι τον εαυτό μας.

Και τότε διαπιστώνει πως:

Είναι η αγάπη του για τους άλλους, που αλλάζει την κακή ψυχολογική του διάθεση.

Είναι η προσπάθεια να κάνει όσο περισσότερο καλό μπορεί μέσα στη διάρκεια αυτής της μοναδικής μέρας, που γεμίζει με νόημα την ύπαρξη του.

Είναι η επανεκτίμηση του χρόνου, του κάθε λεπτού που περνά και που μπορεί να έχει μια πολύ ιδιαίτερη σημασία.
Αρκεί να τον εκτιμήσει κανείς σωστά και να μην τον ξοδεύει αλόγιστα.

Όλα αυτά μπορούν να κάνουν ακόμη και την επανάληψη ενδιαφέρουσα. Γιατί μπορεί τα εξωτερικά γεγονότα να μην αλλάζουν στη διάρκεια αυτής της επαναλαμβανόμενης μέρας, αλλάζουν όμως οι αντιδράσεις των συνανθρώπων του πρωταγωνιστή που είναι άμεσα εξαρτημένες από τον ίδιο. Και για τις οποίες είναι ο ιδιος υπεύθυνος, όπως ανακαλύπτει.


Δεν είναι οι άλλοι αντιπαθητικοί όπως πίστευε στο ξεκίνημα αυτής της περιπέτειας, αλλά ο τρόπος που τα δικά του μάτια τους έβλεπαν. Δεν ήταν η μέρα δίχως νόημα, αλλά η ζωή του


Και όταν κατάφερε επιτέλους να βιώσει το κύλισμα του χρόνου συνειδητά και απολαμβάνοντάς το στο έπακρο....η μέρα προχώρησε...



Από τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες που έχω χρόνια να ξαναδώ, αλλά το ημερόλογιό μου μού θύμισε πως η 2α Φεβρουαρίου για τους Αμερικανούς είναι Groundhog day




11 σχόλια:

nicon είπε...

Πολύ αγαπημένη ταινία μου θύμισες, Ελ.! Είναι ίσως η πιο ευρηματική σεναριακά ταινία που έχω δει, πέρα από εξαιρετικά απολαυστική. :)

Όμως, η μοναστηριακή μπύρα που ήπια πριν λίγο με σκουντάει και επιμένει ότι είναι ώρα για ύπνο, οπότε...

melian είπε...

Καλημέρα Nicon!
Αν κι έχω πολλά χρόνια να τη δω, θυμάμαι πως αυτό ήταν το συναίσθημα, όταν την πρωτοείδα. Ότι επρόκειτο για το πιο ευφάνταστο σενάριο.
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ....με πολλές διασκεδάσεις (με μοναστηριακές μπύρες ή ό,τι άλλο επιθυμείς)
:)

iLiAs είπε...

..συμφωνώ Ελένη, νεα ενδιαφέροντα, εκτίμηση του χρόνου που περνάει, οσο περισσότερο καλό σ' αυτούς που αξίζουν.

Να προσέχεις, καλο βράδυ melissaki :)

melian είπε...

Τα συνόψισες τόσο ωραία, Ηλία...να περάσεις όμορφα απόψε...κάθε απόψε..
Καλή σου νύχτα!
:)

Rynoventoux είπε...

Αν και γνωρίζω την ταινία, δεν την έχω δει ποτέ, κι ομολογώ μου κίνησες την περιέργεια με την περιγραφή σου, μάλλον είναι το πιο ενδιαφέρον σενάριο που έχω ακούσει, πραγματικά πανέξυπνο, με υπαρξιακές προεκτάσεις.

Τελικά, μέσα στην συνεχή επανάληψη και την αναπόφευκτη ρουτίνα που βιώνουμε, επιβάλλεται ν'ανακαλύψουμε πράγματα που γεμίζουν τον εαυτό μας, κίνητρα προσωπικής εσωτερικής ευχαρίστησης και ολοκλήρωσης, κάτι που προϋποθέτει βέβαια εύρεση ενδιαφερόντων.

Όσο για πως εκτιμάται ο χρόνος, εγώ θεωρώ ιδανικό το να ζεις έντονα κάποιες στιγμές που πιστεύεις πως αξίζουν, και να μην αφήνεις λεπτομέρειες και μικροπροβλήματα να σ'επηρεάζουν (ίσως γιατί αυτό τελικά είναι...χάσιμο χρόνου).

Καλή Κυριακή να έχεις Ελένη!

melian είπε...

Αν δεν έχεις δει την ταινία, λυπάμαι Νίκο...πραγματικά λυπάμαι που ήμουν τόσο περιγραφική και σου στερώ το στοιχείο της έκπληξης σε μια τόσο ευρηματική ταινία.
Και πάλι βέβαια είναι απολαυστική και εαν τη δεις πιστεύω πως θα την ευχαριστηθείς, αλλά είναι από τις ταινίες που η πρωτοτυπία του σεναρίου είναι καθοριστική για τη σωστή εκτίμησή της.
Προσπάθησε λοιπόν να κάνεις ένα Delete σε ότι διάβασες :),κι αν δεν σου αρέσει όταν τη δεις....είμαι πάντα εδώ για να ακούσω παράπονα.

Υπέροχη και σήμερα η μέρα....σαν τα παιδάκια θα αρχίσω να φωνάζω "εκδρομή" :)
Καλά να περάσεις ό,τι κι αν κάνεις, Νίκο!

Caesar είπε...

Ωραία η περιγραφή σου & οι προεκτάσεις της ! Αν και την είχα ακουστά, τη "Μέρα της Μαρμότας", δεν την είδα ακόμη. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά..

melian είπε...

Καλώς τον αγαπημένο, Caesar!
Σίγουρα ποτέ δεν είναι αργά....μόνο που νιώθω άσχημα επειδή δίνω πολλές λεπτομέρειες για την ταινία (νομίζοντας ότι ο περισσότερος κόσμος την έχει δει) και σου στερώ έτσι το στοιχείο της έκπληξης σε ένα τόσο ευρηματικό σενάριο.

Συγγνώμη, Ceasar...Προσπάθησε κι εσύ να κάνεις delete σε ό,τι διάβασες....και απόλαυσέ την όποτε μπορείς. Νομίζω πως αξίζει.
:)

iLiAs είπε...

Καλή βδομαδα δεσποινίς :)

genna είπε...

καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!!

όλα όμορφα... οι προ-εκτάσεις...

melian είπε...

@Καλή σας εβδομάδα, κύριέ μου!
:)


@ Καλησπέρα,Genna!
Η πιο όμορφη προέκταση της ταινίας, είναι το γέλιο που χαρίζει...
Φιλιά και ευχές για όμορφες μέρες!