Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

κρύσταλλοι που χύνονται σε διάφανη αλληλουχία....

όμως μες στο σκοτάδι

κάτι αδιόρατο σε οδηγεί πάλι εκεί στην άκρη της προσωπικής σου αβύσσου

αυτή η εγγύτητα του χρώματος με το κενό ....

και μια πορτοκαλιά φέτα στον ορίζοντα της δύσης επαναφέρει τη διαχωριστική γραμμή

όταν

μικρές διάφανες δροσοσταλίδες κυλούν αφήνοντας κρυστάλλινους ήχους σαν μακρινή ηχώ

σ΄ένα ονειρικό σύμπαν απόλυτα υπαρκτό

με τέμνοντα ουράνια τόξα πάνω σε γκρίζους δορυφόρους

10 σχόλια:

nicon είπε...

Καλημέρα, δροσοσταλίδα! Καλημέρα! :)

Πέτρος είπε...

καιρο ειχα να περασω απο εδω..
οταν σε διαβαζω βλεπω χρωματα κι ακουω ηχους .
τι ωραια που υπαρχουν ανθρωποι ακομα ..που να εχουν να πουν κατι μαγικο.
Στελνω ενα ουρανιο τοξο.

melian είπε...

Καλησπέρα nicon!
Δροσοσταλίδα, ναι...

melian είπε...

πάντα καλοδεχούμενα τα ουράνια τόξα :)
με χρώματα, ήχους,οσμές, αγγίγματα υπαρχουμε..ή μάλλον αισθανόμαστε την ομορφιά του να υπάρχουμε

δεν μπορω να φανταστω έναν κόσμο όπου οι αισθήσεις δε θα παίζουν κυρίαρχο ρόλο

kostas_patra είπε...

δεν είναι της φαντασίας πλάσματα,
είναι της ανάγκης προορισμοί

δεν είναι η άβυσσος μπροστά,
είναι μέσα

δεν είναι της δύσης χρώμα,
είναι της έκρηξης λάμψη

δεν ήταν κρύσταλλοι καρδιά μου,
ήταν μετέωρα λόγια

ή μήπως εμείς μετέωροι;

iLiAs είπε...

..ξεχωριστό το σημερινό σου κείμενο..πλαθεις με τις λέξεις :)

Καλο βράδυ melissaki :)

piXie είπε...

Ένα χαμόγελο σου αφήνω με το πέρασμά μου, να το πάρεις, να παίξεις μαζί του, να το κάνεις φίλο σου, να γίνει δικό σου, ένα με την ύπαρξή σου...
Να γελάς, να φτάνει η ηχώ του γέλιου σου μέχρι τα ουράνια τόξα!
Να έχεις μια πανέμορφη μέρα!

melian είπε...

Κωστη Καλησπέρα!

μετέωροι...σε αυτό στάθηκα...

άλλοτε είμαστε εμείς μετέωροι, άλλοτε νομίζουμε πως είναι η ζωή μας

Μετά...

ακουω τη φωνη μεσα μου και όλα τα διλημματα εξαφανιζονται

Τελικά είναι μόνο ενας ο τρόπος να υπαρχουμε

...ακουγοντας την εσωτερική μας φωνη

melian είπε...

Ηλια, παντα με τον καλό το λόγο :)
Όμορφα πραγματα είχα πάντως στο μυαλό μου...

Καλό σου απόγευμα, να περνας όμορφα :)

melian είπε...

pixie, γλυκιά μου, μου έλειψες!
Γυρισες απο το ταξίδι σου;

Το χαμογελο είναι το πιο μεγαλο δωρο που μπορεί να μου κάνει κάποιος....Το δικό του και αυτο που δημιουργεί στα δικά μου χείλη...

Οποτε καταλαβαίνεις πώς ένιωσα με αυτές σου τις μαγικές λεξούλες :)

Ένα πανεμορφο απογευμα και σε σενα ευχομαι!