Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008


Όνειρα φτιαγμένα με στέρεα υλικά δημιουργούν την απορία
....μπορείς να χτίσεις τα όνειρα ;
Ίσως κάποια από αυτά να χτίζονται...μα τα δικά μου πετάνε ανάμεσα σε σύννεφα, αγγίζονται σε αστροφώτιστες νύχτες, γεννιούνται μέσα στο μυαλό και υλοποιούνται απ' ό,τι πιο άυλο

Θυμάμαι τους γλάρους σ' ένα νησί...κάτι απροσδόκητο προσπαθούσε να ξυπνήσει το κρώξιμό τους
κάτι μακρινό....που όμως υπήρχε... πάντα
ένα αίσθημα ελευθερίας...όχι από τους άλλους, αλλά από τον ίδιο μου τον εαυτό


Έπρεπε να πραγματοποιηθεί κάθε ψεύτικη πλάνη, να πάρει σάρκα και οστά...για να καθαρίσει το βλέμμα, να μπορέσει να ατενίσει καθαρό τον ορίζοντα...για να σταθώ ξανά γυμνή στον άνεμο δίχως προκαταλήψεις, δίχως το βάρος ξένων πεποιθήσεων, δίχως ενοχικές συνειδήσεις...


αληθινή, ακέραιη ....αναγεννημένη


Δεν παρατηρούσα αγάπη μου τον χειρισμό των σκοινιών...εσένα παρατηρούσα...τη δύναμή σου, την επιδεξιότητά σου, τη σβελτάδα των κινήσεων
Ούτε τη θάλασσα έβλεπα...χανόμουν στη δική σου θάλασσα των ματιών.


Θυμάμαι και κάτι νύχτες γεμάτες αστέρια...νύχτες που ήθελα ένα σύμπαν δικό μου...ναι, ένα ολόκληρο σύμπαν (παιδική απληστία), με ηλιακά συστήματα, πλανήτες, δορυφόρους, διάττοντες...[κάποιοι περσινοί φίλοι που θα το διαβάζουν αυτό, ακόμη θα γελούν...τρυφερά ελπίζω...και μετά θα πιουν ενα ποτό και για μένα ;) ...άλλωστε είπαμε...έφηβη ήμουν..]

Ένα σύμπαν που το ήθελα δικό μου μόνο και μόνο για να το χαρίσω εκεί που θα αγαπούσα. Όχι για να ζητήσω ανταλλάγματα, ούτε εχέγγυα ( τι εχέγγυα να ζητήσεις στην αγάπη;) ούτε για να ακούσω ευχαριστώ, αλλά για να έχει εκείνος κάτι τόσο όμορφο δικό του.


....κάτι τόσο όμορφο δικό του...ένα σύμπαν


Ξέρω ...πέρσι είχε γραφτεί καλύτερα...

είχα γράψει κι άλλα ....θυμάμαι

2 σχόλια:

Caesar είπε...

Nαι, μάλλον δεν χωρούν εχέγγυα ή ανταλλάγματα σε τέτοιες καταστάσεις. Εμφανίζονται ή εξαφανίζονται χωρίς, ας πούμε προειδοποίηση...
Κι ύστερα, γιατί να χαρίσεις κάτι που μπορεί να μην το αναγνωρίζει εξ' ίσου ωραίο. Αν αρέσει θα το ...διεκδικήσει:)

melian είπε...

Χαρίζουμε πραγματα απ΄τη δική μας ανάγκη να χαρίσουμε.
Τι πιο όμορφο απ' το να κάνεις ευτυχισμένο κάποιον που αγαπάς!

Το αν ο άλλος εκτιμησει το δώρο μας, είναι ένα άλλο θέμα.
Προσωπικά πιστεύω πως το δώρο πρέπει να εκφράζει τόσο τον παραλήπτη όσο και το δωρητή

Καλή σου μερα, Caesar :)