Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

τ' άστρα του νου μας

Αγάπη μου γλυκιά, όνειρό μου, πώς θα σου δείξω τώρα τ' άστρα που έμαθα πως είναι αναμνήσεις;

Πώς θα σου δείξω τον Ωρίωνα με το' να τ' άστρο του νεκρό;

Τ' άστρα του νου μας....έτσι δεν τα ονομάτιζα πάντα;


Τα άστρα του νου μας


Ποτέ δε σκέφτηκα την κυριολεξία μέσα στη μεταφορά

Αν όσα βλέπουμε δεν είναι παρά αναμνήσεις μιας ζωής που χάθηκε

.....τι είναι αληθινό; τι ψεύτικο;

σε ποιαν οφθαλμαπάτη να πιστέψω;

υπάρχει αλήθεια πέρα από το χρόνο; ή προσδιορίζεται πάντα σ'ένα φευγαλέο τώρα;


Όλα ένα όραμα....οι ανάσες μας....οι λέξεις μας...

κι είναι αστείο.... πως όταν όλα θα πάψουν....θα υπάρχουν αυτά τα μικρά, ασήμαντα τεκμήρια μιας πνοής μέσα στο χρόνο...σαν την αστρόσκονη από την οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι


πώς όμως να αναλογιστώ τον Ωρίωνά μου δίχως τον Betelgeuse του;
δίχως τον ώμο που κινεί το τόξο;



....αλλά μια νύχτα ....



μια νύχτα καλοκαιρινή.... εκείνη τη μυστική ώρα.....που τόσο καλά γνωρίζω.... θα σε ξυπνήσω με φιλιά , θα σε πάρω τρυφερά από το χέρι να υποδεχτούμε μαζί τον κυνηγό του ουρανού....εκεί κατά την ανατολή

κι ίσως ο κόκκινος γίγαντάς του να είναι ακόμη ζωντανός

αλλά κι αν δεν....αν η εικόνα του απατηλή....ένα ξεγέλασμα των ματιών, ένα ταξίδι στο χρόνο που χάθηκε, εμείς θα φτιάξουμε τη δική μας ανάμνηση

την άχρονη ....

για όσο η ματιά μας θα χάνεται σε σύμπαντα και θα ταξιδεύει στα άστρα

12 σχόλια:

iLiAs είπε...

..ας το ζήσουμε για οσο.. :)
να είσαι καλά Ελενη, καλό βράδυ :)

melian είπε...

@ Καλη σου μερα Ηλία :)
Και καλή αντοχη στη ζέστη των ημερών!



@ Λυπάμαι για την απόσυρση άσχετου με το blog σχολίου, αλλά καθώς η συγκεκριμένη ιστοσελιδα δεν εξυπηρετεί καποια συμφεροντα, δε χρειαζεται πολιτικους σταυροφορους

ναυαγός στο γαλάζιο είπε...

την άχρονη...
λέξη που προσδίδει ιδιαίτερη λάμψη, όπως τ'άστρα σου...τ'άστρα σας.

οι αναμνήσεις είναι φωτεινοί πλανήτες... ήλιοι
Ηλιοι και αναμνήσεις που στέκουν απο μια μεγάλη έκρηξη...
Μένουν...
...για πάντα... δεν είναι οφθαλμαπάτη.
Μπορεί να απέχουν δεκάδες χιλιάδες μίλια, μά πάντα είναι εδώ.
Κάθε σκέψη, ανάσα, λέξη έχει και την δική του θέση στον ουράνιο θόλο του νού... στην ουράνια ψυχή

γιατί όσο η ματιά μας θα χάνεται σε σύμπαντα και θα ταξιδεύει στα άστρα, τόσο θα γράφονται αριστουργήματα απο υπέροχα πλάσματα... απο την Elmelissa...........

melian είπε...

Δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω για τα θερμά σου λόγια ναυαγέ κι αν κάτι σου αρέσει να μη νιώσω όμορφα, αλλά η υπερβολή σε όμορφους χαρακτηρισμούς πάντα με τρομάζει λίγο.

Και για να γίνω πιο σαφής οσον αφορά το ποστ: αφορμή του ηταν η πληροφορία σε κάποιο έντυπο οτι ο Betelgeuse ενα από τα αστρα του Ωρίωνα είναι ένας κοκκινος γίγαντας που καθως απέχει 500 ετη φωτός από τη γη μπορεί να έχει πεθάνει κι εμείς να μην το γνωρίζουμε. Σ'αυτην την περιπτωση αυτο που αντικρίζουν τα ματια μας στον παρόντα χρόνο μπορει να μην υπάρχει. Φυσικά ο θάνατός του ως άστρο μπορεί να συντελεστεί πολυ πολυ αργοτερα.

Και πάλι ευχαριστώ!

dorian gray είπε...

κοκκινοι γιγαντες...πυροτεχνηματα του νυχτερινου ουρανου,σε αλλη χρονικη κλιμακα...Λαμποντας τοσο πολυ επιταχυνουν το θανατό τους,και ομως αυτο δεν τους απετρεψε στιγμη απο το να το κανουν... Ετσι και αρκετα χρονια πριν καποιο αστερι εδω κοντα πεθανε,με σε μια εντυπωσιακη εκρηξη, διασκορπιζοντας την αστεροσκονη του, αυτη ακριβως απο την οποια ειμαστε φτιαγμενοι.. Και αν εχουν δικιο οσοι λενε για τη μαγεια που κρυβεται στ αστερια,τοτε μαλλον αυτο θα σημαινει και την υπαρξη μαγειας μεσα μας.. και εγω το πιστευω.αυτη ειναι που κανει το πνευμα των ανθρωπων να ορθωνεται πιο ψηλα απο οτι μπορεσε ποτε το σωμα να φτασει..αυτη ακριβως ειναι που ωθει και εσενα elmelissa μου να γραφεις τοσο ομορφα..και μη φοβασαι,ο Betelgeuse δε θα μας αφησει ακομα,τουλαχιστον οχι πριν μας χαρισει μερικες ξεχωριστες βραδιες...

melian είπε...

Καλημέρα dorian!

Και βέβαια κουβαλάμε μαγεία μέσα μας!
Είτε αυτή των άστρων μια που μέσα μας υπάρχουν και τα 92 χημικά στοιχεία που υπάρχουν στον πυρήνα τους, είτε....
εκείνη την άλλη τη μαγεία.
Τη μαγεία της "θείας πνοής"
Μια ανάσα Θεού μέσα μας...

Όσο για τον Betelgeuse, ήξερα ότι η εικόνα μερικών άστρων μπορεί να είναι απατηλή λόγω των πολλών ετων φωτός που μας χωρίζουν...και ότι μπορεί να έχουν πεθάνει.
Αλλά ο Ωριωνας μου είναι πολύ ιδιαιτερος. Σαν ένας άνθρωπος που αγαπάμε και τον νοιαζόμαστε....δε θα ήθελα να τον φανταστω διαφορετικό.
Και φυσικά το ερωτημα:
Τι είναι αληθινο; τι ψευτικο;Και ποιος το καθορίζει αυτο...η ματια μας ή ο χρόνος;

genna είπε...

αλλά κι αν δεν....αν η εικόνα του απατηλή....ένα ξεγέλασμα των ματιών, ένα ταξίδι στο χρόνο που χάθηκε, εμείς θα φτιάξουμε τη δική μας ανάμνηση

έτσι ακριβώς Μελισσάκι μου.... η δικιά μας Ανάμνηση, το δικό μας Πέρασμα...

κι ο ORION να μας ταξιδεύει στα Πέρατα του Νου και της Καρδιάς μας

Σύντροφος Ακριβός....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!

ΓΛΥΚΟ ΦΙΛΑΚΙ!

Πέτρος είπε...

τι ωραια λογια ερωτικα...
και τι γολγοθας ο ερωτας ε?
ποσο ομορφο ειναι να εχεις ζησει εστω και λιγο αυτα που γραφεις..
αυτο το λιγο που γινεται αιωνας και εχει την δυναμη να διαγραψει τα παντα.
καταπληκτικο κειμενο.
με ταξιδεψες.

melian είπε...

Ναι Genna...
δική μας η ανάμνηση
...
και η θέση που της δίνουμε μες στην καρδιά μας

δική μας και εκείνη

Σε φιλώ

melian είπε...

Το πιο όμορφο που μπορουν να μας προσφέρουν οι λέξεις - έτσι νομίζω -είναι να μας ταξιδεύουν
Σ'ευχαριστώ Πέτρο αν έτσι ένιωσες...

Αλλά ο έρωτας δε θα συμφωνήσω πως είναι γολγοθάς.
Όχι.
Ο έρωτας είναι ανάσα και πνοή.
Είναι ο μονος τροπος να αντιλαμβάνονται οι αισθησεις μας στο μεγιστο βαθμό την ομορφιά.
Ίσως και ο μονος τροπος να υπαρχουμε αληθινα με πληροτητα

iLiAs είπε...

Ο έρωτας είναι ανάσα και πνοή.
Respect!
..ν' αφήσω Ελένη μια καλημέρα, αισιόδοξη, χαμογελαστή :)

melian είπε...

Καλημέρα Ηλία!

Χαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου

:)