είναι γαλάζια;

Καθώς τα βήματά μου με οδηγούν ένα απειροελάχιστο διάστημα έξω από το φράγμα της μοναξιάς μου
πλάθω ερωτήματα στο νου, των οποίων οι πιθανές απαντήσεις, με φέρνουν λίγο πιο κοντά στη συνειδητότητα
Ζηλεύω μία σύμφυτη με ένα άλλο εγώ ηρεμία...και θέλω να ρωτήσω...πώς...πώς ..."πες μου τον τρόπο"...μα νομίζω πως τον αντιλαμβάνομαι

Νομίζω πως ξέρω πού να ψάξω , νομίζω πως ξέρω πού θα βρω εκείνο το χαμένο κομμάτι

Ακούω το "Love is blue" ...και τα πλήκτρα ακουμπούν σε συγκεκριμένες στιγμές στο χρόνο, όταν το ολόγιομο φεγγάρι χάνεται προς το νότο
Love is blue....

Λίγο πιο πέρα μια τελείως αναπάντεχη εικόνα - να, γιατί χρειάζεται η έξοδος από τον κόσμο που πλάθει ο νους - με ξυπνά
Ή μαλλον όχι , δεν έχει τόση δύναμη.
Έχει όμως τη δύναμη να γεννήσει ένα όνειρο, μια εικόνα απέραντης αγαλλίασης στον τόπο όπου τα πράγματα έχουν όνομα.
(όνομα πράσινο σαν τα λιβάδια ...λιβάδια με άλογα;...ναι... με άλογα )
Προς στιγμήν σκέφτομαι τη δέσμευση που δημιουργεί αυτό το όνειρο...θα ήθελα την πραγματοποίησή του αν ...αν δε μου απαγόρευε το ταξίδι
μα η ηρεμία της εικόνας με έχει κατακλύσει και αντιλαμβάνομαι πως καμιά φορά το πιο μεγάλο, το πιο όμορφο ταξίδι γίνεται μέσα μας.....στον τόπο που τα πράγματα έχουν όνομα, τα ηλιοβασιλέματα χρώμα και τα ρόδα άρωμα.