Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

για τα λάθος λόγια

με μια ανάσα. έτσι θέλω να σου μιλήσω. με μια ανάσα. πονούσα.έναν πόνο βαθύ, εσωτερικό. αλλά δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτό. κι είχα ανάγκη από μια άλλη μνήμη.μακρινή. τόσο μακρινή που δεν ξέρω πια αν μου ανήκει. μια μνήμη γλυκιάς παρηγοριάς. δεν την βρήκα.προσπάθησα. όλες οι εικόνες ήταν εκεί. αλλά κενές. κενές.
αυτό σου είπα. έλειπε το συναίσθημα. κι αφού δεν υπάρχει εκείνο, έδιωξα και τα λόγια.


θυμήθηκα τα καπελάκια μας. φτηνά. ασήμαντα. όμως κάτω από το γείσο τους ανταλλάξαμε ζεστά φιλιά. είναι εκεί και μας περιμένουν. ασήμαντοι μάρτυρες μιας ζεστής μέρας που κρύψαμε τα φιλιά μας από τον ήλιο.
στο δρόμο σου είχα παραπονεθεί πως ξέχναγες να μου κρατάς το χέρι. και τιμωρώντας με γλυκά, το έσφιξες τόσο δύνατα που πόνεσα.
λίγο...ίσα-ίσα για να καταλάβω την αγάπη

11 σχόλια:

iLiAs είπε...

..μια καλημέρα με μια ανάσα, με μια πνοή :)
..μη μετανιώνεις γι' αυτά που έκανες, αλλά γι' αυτά που δεν έκανες :)

Caesar είπε...

"Σαν τ' αστέρια κατεβήκαν / τα φιλιά μες στην καρδιά / Αχ! ας έβρισκα τα λόγια / που τα λέγαμε παιδιά."
έγραφε ο Δ.Χριστοδούλου & ερμήνευε ο Α.Καλογιάννης.
Κι όλα γυρνούσαν απαλά σαν το αδράχτι της μνήμης γύρω από εικόνες όμορφες κι αξέχαστες!

melian είπε...

@ Δε θα μπορούσες να μου πεις κάτι διαφορετικό Ηλία :)
και ξέρεις ότι δε διαφωνω..

Καλό σου απόγευμα....όχι, με μια ανάσα....αλλά ήρεμα , χαλαρά:)


@ Ceasar, αγαπημενε, τις πιο τρυφερές κουβέντες εσύ μου τις ψιθύρισες εδώ μέσα :)
Να είσαι πάντα καλά :)

kioy είπε...

Αυτές οι ανάσες...
Πάντα ένιωθα τις πνοές ανθρώπων αγαπημένων σαν το αεράκι, σαν την αύρα που ξανθαίνει την καταμαύρη καθημερινότητα...

Άραγε η πνοή αγάπης είναι τόσο άφταστη όσο επίγνωση των συναισθηματων;

melian είπε...

η επίγνωση των συναισθημάτων....δεν ξέρω kioy, δεν ξερω...
ο καθένας μας νιώθει διαφορετικά.

το να γνωρίζει κάποιος πώς νιώθει, ελάχιστα ενδιαφέρει...το μόνο που ενδιαφέρει είναι να έχει η αγάπη του αντίκρισμα

genna είπε...

με πόνο νοιώθουμε γλυκιά μου.....

με μιά ανάσα να τα πεις όλα, ναι κοριτσάκι?

καλό σου βράδυ!

φιλάκι!!!!!!

melian είπε...

με μια ανάσα οταν πονάμε...με μια ανάσα....δεν μπορούμε αλλιώς....σα να τελειώνει ο αέρας

μακαρι όλοι οι πόνοι να ήταν σαν αυτούς, όταν σε πιάνουνε σφιχτα από το χερι!

Καλησπέρα γλυκιά μου

φιλια πολλα!

Λινα είπε...

Με μια ανάσα σαν να είναι η τελευταία.
Έτσι βγαίνουν από καρδιάς τα λόγια που πονάνε, που φοβούνται να ακουστούν, μα και που βιάζονται να λεχθούν.

melian είπε...

Τα είπες όλα Λίνα.

Όλα!!!

Λινα είπε...

Όχι εγώ Melian μου, όχι εγώ..
Η καρδιά!

melian είπε...

Σωστα διαβαζει η καρδιά...