Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Σκιές

Και μετά χάθηκε ο ήλιος. Κι έμειναν μόνο σκιές.

Αλλά για μια στιγμή....για μια στιγμή στο χρόνο.... τον είδα να χρυσίζει ....εκεί....στο απέναντι

Κι ήταν ωραία!

Γιατί ήταν πριν....ήταν ακόμη πριν..

Πριν τους χαμένους τόνους.

6 σχόλια:

lakis είπε...

Κι αυτό το πριν ακόμη αιμορραγεί;

Rynoventoux είπε...

Θα μπορούσε να είναι η συνέχεια στο προηγούμενο "νοσταλγικό" σου κείμενο, μια συνέχεια στα μάτια μου πιο ζωντανή, πιο εικονοπλαστική.

Γιατί μου αρέσει πολύ σαν εικόνα το οξύμωρο της εξαφάνισης του ηλίου και της παραμονής των σκιών... Τόσο που θα υποκριθώ πως μόνο ο ήλιος δημιουργεί σκιές.

Οι μουντοί τόνοι και οι σκιές πάντοτε όμως θα υπάρχουν. Ευτυχώς πρόλαβες να ζεσταθείς από την λιακάδα.

melian είπε...

Ναι...Λάκη...

αλλά με ξαφνιασες...νομιζα την ειχα κρυψει

melian είπε...

Φωτογράφε μου Νικο....

το σκεφτηκα...αυτο με τον ήλιο

όταν χάνεται, χάνονται και οι σκιες, μια που αυτος τις δημιουργει

αλλα η χρηση του λογου εδω ηταν μεταφορική

iLiAs είπε...

..χαμογελαμε ειτε με "ηλιο" ειτε με "συνεφφια"...καποια στιγμη ο "καιρος" θα παψει να μας απασχολει ;)

Καλο απογευμε Ελένη :)

melian είπε...

δε μας απασχολει ο καιρός Ηλία, όταν στην ψυχη μας έχουμε καλοκαιρι

και βεβαια θα χαμογελάμε :)

Καλό σου απόγευμα!