Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

έναν Οκτώβρη.....

Έναν Οκτώβρη σαν αύριο πήρα να γράφω λέξεις.
Δικές μου λέξεις.
Απλές .
Λέξεις που συχνά μοιάζανε σιγανές κραυγές.
Καλά καλά δεν ήξερα αν ήθελα να τις ακούσει κάποιος ή να μείνουνε για πάντα κρυφές.

Μια δική μου, ολότελα δική μου φωνή, σαν τους μοναχικούς ηλικιωμένους που όλο κάτι μουρμουρίζουν ενώ δεν τους ακούει κανείς

Μήνες στη σιωπή.Μια μαύρη σελίδα. Κατάμαυρη.
Στην αρχή , που δεν ήξερα να την πειράξω , είχε ακόμη λίγο χρώμα. Μα όσο μάθαινα να επεμβαίνω πάνω της τόσο το χρώμα χανόταν και όλο γινόταν σκούρο..... σκούρο.....σκούρο.... Κι αν με ρωτούσες ,έλεγα,

μα είναι λόγω των εικόνων, είναι θέμα αισθητικής.


Έτσι κορόιδευα τον εαυτό μου. Το ξέρω πως τον κορόιδευα. Γιατί ξέρω τη λατρεία μου για το χρώμα.

Μετά καλόμαθα στα χάδια των σχολίων . Σε κείνους τους λιγοστούς περαστικούς που έστηναν αυτί στις χαμηλόφωνες ανάσες μου. Κι εγώ αφουγκραζόμουν τις δικές τους. Κι η μοναξιά παρέμενε εκεί. Αλλά όχι τόσο μαύρη.


....κάτι αόρατοι φίλοι, από ένα άγνωστο υπερπέραν, που μουρμούριζαν λόγια στοργής και φιλίας και νοιαξίματος

είστε εκεί ακόμη; είστε εκεί ;

...........................................


Και μετά.........Ακριβώς πριν δυο χρόνια.Τη θυμάμαι τη μέρα.
Θυμάμαι την ώρα . Τη στιγμή. Το πού.
Κυρίως θυμάμαι το συναίσθημα


Άρχισα να αντιλαμβάνομαι το πέρασμα του χρόνου.

Το συνειδητό κύλισμα του χρόνου.
Όχι αυτό που λέμε : "αύριο πρέπει να κάνω αυτό κι αυτό κι αυτό "

Ήταν σα να ξυπνούσα από λήθαργο. Ο χρόνος απέκτησε ξαφνικά μια ξέχωρη από μένα οντότητα. Και τον ένιωσα. Ένιωσα τη ζωή μέσα στο χρόνο. Εμένα μέσα σε αυτόν.
Εκείνη την ημέρα μου χάρισα τη χρυσή σφυρήλατη καρδιά που από τοτε φοράω στο λαιμό . Ήταν το δώρο μου. Ασήμαντο . Όπως όλα τα σύμβολα.

Δίπλα μου είναι το φεγγάρι. Έχω και πάλι ένα παράθυρο απ' όπου μπορώ να βλέπω τις ανατολές
Ίσως να μην έχει και πολλή σημασία. Μαλλον δεν έχει και πολλη σημασια

23 σχόλια:

nicon είπε...

:)

genna είπε...

καλημέρα!!!!!!!!!!!!

φιλί και αγγαλιά!

ειναι όμορφες οι Ανατολές, όπου κι αν βρίσκεσαι...

Caesar είπε...

Όλα τροφοδοτούν κάποιο συναίσθημα, κι αυτό είναι κάτι που αξίζει!
Καλημέρα:)

fish eye είπε...

κι εγω με μαυρο ξεκινησα, και εκει παραμενω..

το δωρο μας στον εαυτο μας ηταν το ιδιο το μπλογκ, υπαρχει καλυτερο παιχνιδακι;

και ναι εμεις οι αορατοι φιλοι ειμαστε εδω..

να εισαι παντα καλα melian μου, με blog η χωρις..

*και να συνεχισεις να γραφεις τις σκεψεις σου κατω ακομη κι απο διαφορετικες συνθηκες, ειναι απολαυση η γραφη σου..*

melian είπε...

Να είσαι πάντα καλά Nicon :)

melian είπε...

Αρκει να μπορουμε να τις δούμε, genna

Είναι φορες που μπορουμε και άλλες όχι. Ειμαι στο όχι.

Ανταποδιδω τα φιλια και την αγκαλια. Να προσεχεις !


Και σ'ευχαριστω!

melian είπε...

Δε μπορω να διαφωνησω Caesar.
Όλα τα συναισθηματα ακομη κα τα πιο δυσαρεστα, φανερωνουν μια παλλουσα ζωή
Να έχεις ένα όμορφο φθινόπωρο :)

melian είπε...

Σ'ευχαριστω πολύ φεγγαρένια.
Το μπλοκ είναι κάτι που με βοηθησε πολυ σε διαφορες φασεις της ζωής μου. Δε θα το έλεγα στην δικη μου περιπτωση παιχνιδακι.
Οι δε λιγοστοι άνθρωποι που γνωρισα μεσα από αυτο αποδειχτηκαν όλοι εξαιρετικοι

Να εισαι καλά και να περνας υπεροχα στην αλλαγη των εποχων :)

kioy είπε...

Μια ρουφηξιά απ' το εξομολογητικό σου γράμμα,
είναι ο δρόμος μας ανάστροφα φτιαγμένος...

Ένα απαλό βράδυ μέχρι την .... Ανατολή!

kostas_patra είπε...

μ'ε να κομμάτι σχοινί πνίγεσαι, δένεσαι, παίζεις μαζί του ή γραπώνεσαι και υπερβαίνεις το πρόβλημά σου
το σχοινί-το μπλόγκ-οι αόρατοι φίλοι

τίποτα απ΄όλα αυτά δεν θα συμβεί αν δεν ακούσεις τι έχει εκείνη η εσωτερική σου φωνή να πεί, το φτάνει, το μέχρις εδώ, το όχι πια, το πάμε παρακάτω

καλημέρα συγνεφιά, γιατί η κάθε αρχή είναι μια καινούρια μέρα

iLiAs είπε...

..καλο μηνα και απο εδω Ελενη :)

melian είπε...

μερικές φορες θέλεις να πεις ένα απλό "χαίρομαι που είμαι εδώ"

@ kioy δε μπορεις να φανταστεις πόση δύναμη έχει η αόρατη φωνη μιας ευαίσθητης παρουσιας. ποσο μακρια μπορει να σε φτασει.
σ'ευχαριστω

@ κωστη μου
εσυ τα ξερεις καλά...
για να ακουσουμε τη φωνη που θα μας ψιθυρισει εναν άλλο δρόμο, δε φτανει μονο να εχουμε αυτιά, πρεπει να ακουστει και η φωνη....
σ'ευχαριστω για όλα τα λεκτικα χαδια, μα πιο πολυ γα κεινη την άλλη ματια


@ Ηλία μου, με ένα φεγγαρι σχεδον ολογιομο μπροστα μου σε μια πεντακάθαρη ατμοσφαιρα, σου ευχομαι καλο μηνα :)

kostas είπε...

καλήδύναμησυνέχειας

melian είπε...

καλως ήρθες Κωστη

κάτι μου λέει πως δεν μπηκες απο το προφιλ μου

ευχαριστω για την ευχη

iLiAs είπε...

καλή βδομάδα απο αύριο Ελένη.. :)

melian είπε...

καλη εβδομαδα Ηλία :)
κατι μου λεει πως κι εσυ δεν μπηκες απο το προφιλ μου :)

fish eye είπε...

χρονια πολλα..
αν ακομη θυμασαι και μπαινεις εδω μεσα..

φιλια
οτι ποθεις

melian είπε...

Χρόνια πολλά , φεγγαρένια!

Και για σένα να είναι ιδιαιτερες αυτές οι γιορτές και ο νέος χρόνος να σου φέρει ό,τι επιθυμείς.

(είμαι διπλα...στο "ρήμα")

fish eye είπε...

sou stelno mail!

genna είπε...

Kαλησπέρα Μελισσάκι μου. :)

φιλιά γλυκά!

melian είπε...

καλησπέρα κοριτσι :)

στα συννεφακια μου

iLiAs είπε...

καλο μηνα Ελενη :)

melian είπε...

καλός να ειναι για όλους μας!

:)