Ζωντανή κραυγή

Ακούς τον άνεμο; Τον έστειλα να σου χαϊδέψει τα μαλλιά. Τον έστειλα να σου ψιθυρίσει στ' αυτί, όσα φοβάμαι να σου πω και κρύβομαι μες στα σκοτάδια. Τον έστειλα να σε νανουρίσει στον ύπνο σου, όταν η νύχτα πέσει. Γλυκόλογα του παρήγγειλα να σου πει και λόγια μυστικά.
Και στο φεγγάρι μίλησα. Του ΄πα να σε φωτίζει, τα βράδια τα σκοτεινά. Να μη φοβάσαι, η μοναξιά να μην σε αγγίζει.

Μετά έτρεξα να κρυφτώ στο δάσος με τα αρχαία δέντρα. Εκεί που δεν θα μπορούν να με βρουν. Εκεί που δεν θα μπορείς να με βρεις.
Κι εκεί βαθιά όπου η κραυγή μου δεν θα ακούγεται, θα μαζέψω το κορμί μου δίπλα στις ρίζες ενός πανάρχαιου δέντρου, θα κλείσω τα μάτια και θα ονειρευτώ όλα εκείνα που ποτέ δε θα'ρθουν, όλα εκείνα που για πάντα χάθηκαν. Και θα κλάψω, θα κλάψω, θα κλάψω μέχρι να στερέψουν τα δάκρυα.

30 Μαϊου 2007

Αποχρώσεις

Για άλλη μια φορά το φως εισβάλλει από κάθε γωνία. Από κάθε σημείο του χώρου στον οποίο βρίσκεσαι.
Έχεις φροντίσει να μην του ανακόπτεις με τοίχους την πορεία του.
Ένα γυάλινο σπίτι.
Προσπαθείς να δώσεις έναν αργό ρυθμό στην αναπνοή σου. Να ξεφύγεις από τον αγωνιώδη ρυθμό του Lacrimosa. Κάνεις προσπάθειες μετρώντας. Αργά και σταθερά. Από το 1 ως το 8 και ξανά.
Ανοίγεις νέους διαδρόμους στη σκέψη σου. Δεν ήξερες ότι μπορούσες να φτιάξεις νέες οδούς διοχέτευσης των σκέψεων και να φράξεις τις παλιές. Δεν είναι εύκολο και χρειάζεσαι βοήθεια, αλλά γίνεται.
Στο βάθος ένα ιστιοφόρο χάνεται στον ορίζοντα. Είναι περίεργο πώς μερικές φορές όλα σου φαίνονται αδύνατα κι άλλες που οι λύσεις είναι τόσο ολοφάνερα μπροστά σου. Είναι τελικά όλα μες στο μυαλό μας;
Γελάς. Γελάς με το ελαττωματικό σου μυαλό. Θα έπρεπε να μπορούσες όχι μόνο να δεις αλλά και να κατατάξεις τις αποχρώσεις χωρίς βοήθεια. Όχι. Όχι να τις κατατάξεις. Θα έπρεπε να μην τις βλέπεις. Μόνο τότε το μυαλό θα ήταν απελεύθερο. Θα έπρεπε να μπορούσες να αναπνέεις χωρίς βοήθεια.
Αναπνοή. Θεμελιώδης ζωτική λειτουργία.
Το τι γνωρίζεις και το τι μπορείς να εφαρμόσεις είναι δύο διαφορετικά πράγματα, για τα οποία μόνο το μυαλό σου αποφασίζει. Ενίοτε αυτόβουλα.

Μερικές ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα πριν...μετράς, ζυγίζεις, ανιχνεύεις...σκύβεις το κεφάλι....όλα είναι ελλιπή. Όλα

28 Μαϊου 2007

Φως

Μικρές ηλιαχτίδες εισβάλλουν ορμητικά στο χώρο.
Αλλάζω γωνία.
Πάντα όλα θέμα γωνίας ήταν.
Είναι.
Οπτικής.

No...no perfect day.
Το μουσικό θέμα...είναι απλά ένα μουσικό θέμα

Μα όπως και άλλη φορά, που ήμουν στο σκοτάδι
μια ηλιαχτίδα μου έδειξε το φως

Μετά ξαναβυθίστηκα στο σκοτάδι

μα ήξερα.... θυμήθηκα
πώς είναι το φως

ακόμη κι όταν είναι πολύ μακριά

και ξέρω ότι δε θα με αγγίξει

όχι υποθέτω...ΞΕΡΩ


το φως, είναι πάντα φως


12 Μαϊου 2007