" - Ελπίζω ο κύριος Χάρτραϊτ να μη μου κάνει φιλοφρονήσεις.
- Μπορώ να αποτολμήσω την ερώτηση γιατί εκφράζετε αυτή την ελπίδα;
- Γιατί θα πιστεύω όλα όσα μου λέτε, απάντησε απλά.
Με εκείνες τις λιγοστές λέξεις μου έδωσε το κλειδί για το χαρακτήρα της - τη γενναιόδωρη εκείνη εμπιστοσύνη της στους άλλους που ξεκινούσε από τη δική της φυσική προσήλωση στην ειλικρίνεια. Ενστικτωδώς το κατάλαβα τότε, εκ πείρας το γνωρίζω τώρα. "
Wilkie Collins, The Woman in white
Λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις μιας άλλης εποχής.
4 σχόλια:
Χα-χα... Μάλιστα. Νομίζω πως καταλαβαίνεις γιατί γελάω διαβάζοντας την παραπάνω στιχομυθία...
Πολυγραφότατη σήμερα...
πολυγραφότατη....!ανοησίες....:)
αντιγραφές όλα...!!!
η αλήθεια είναι ότι είχα γράψει και κάτι δικό μου το πρωί (μεταξύ μας τώρα) αλλά μου μαύρισε την ψυχή, κι έπιασα τα βιβλία :))
γλυκέ μου Nicon...υπέροχη δεν είναι η στιχομυθία;
μιας άλλης εποχής...τόσο κοντά, τόσο μακριά
το ασχημο ειναι πως παντα θα υπαρχουν αυτοι που θα σου κανουν φιλοφρονησεις..και παντα εγω θα τους πιστευω..
καλησπερα μελισσουλα
κι εγώ τους πιστεύω φεγγαρένια...αυτό λέει και η στιχομυθία :)
Καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου