Ένα κύμα πίσω από τα μάτια μου βρίσκει ανακούφιση στη σκέψη που πάει να γεννηθεί και σκάει λεύτερο στην ακτή του αύριο.

Χρειάστηκε να αθροίσω πολλές αλλότριες εικόνες για να σκεπάσω μια φωνή. Να μη σιγομουρμουρίζει εκείνες τις μυστικές μελωδίες που μόνο για μένα γεννούσε.

Για να μείνω γυμνή. Γυμνή από πίστεις

Συνήθισα να αντικρίζω τον κόσμο με χαμηλωμένο βλέμμα, σαν να μην υπάρχει τίποτα εκεί έξω. Πόσο ξαφνιάζομαι όταν αντιλαμβάνομαι ότι δεν είμαι αόρατη.

Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι για όλους εκεί είμαι κάποια άλλη....και μερικές φορές μπερδεύομαι κι εγώ....και με ξεγελώ εκούσια κι από ανάγκη

Φάροι

Καθώς οι άνοιξες ανοίγουν πάλι τους πόρους να αναπνεύσει το δέρμα, χαμηλώνω την ένταση του φωτός, να μαλακώσει, να σπάσει η σκληράδα του και περιμένω στη μη αναμονή τη φυγή για εκείνο το μακρινό αλλού που για την ώρα μόνο στο μυαλό μου κατοικεί.

Δεν έχει να κάνει με τον τόπο, κανένα ουσιαστικό ταξίδι δεν έχει να κάνει με τον τόπο. Ο τόπος είναι μόνο το σκηνικό. Και η ζωή όπως και το θέατρο θέλει κατι πολύ περισσότερο από ένα σκηνικό για να παιχτεί.

Χτες μάζεψα και πάλι το κορμί μου σ'ένα μικρό τίποτα , τα βλέφαρα βαριά από την κούραση, μα αυτό το πνεύμα αδύνατο να υποταχτεί....

Μερικές φορές δεν ξέρω κι εγώ τι ζητάει από μένα...σε πόσα κομμάτια να με διαμελισω;

Και αυτό το αδιάκοπο μουρμούρισμα της βροχής.... μια ανακούφιση

Θυμάσαι που σου έλεγα ότι ήθελα να ζωγραφίσω φάρους;

Φάρους...

Να με οδηγούν τις νύχτες, να φωτίζουν το δρόμο μου, να κατευθύνουν την πορεία μου.

Μα πάνω απ' όλα ...πάνω απ΄ όλα..... να κρατούν το όραμα της ακτής ζωντανό.

Ένα αφράτο συμπαγές σύννεφο διαλύεται από τον άνεμο σε σχεδόν αόρατα νέφη και χάνεται στην ανυπαρξία.
Παρακολουθώντας το αλφάβητο της φύσης δεν μπορώ να αποφύγω τους παραλληλισμούς.
Αλλά ας αφήσω τους συμβολισμούς, ας αφήσω και τον ουρανό να τρέχει, κυνηγημένος από τον άνεμο, ας αφήσω σήμερα τα στοιχεία της φύσης


Γιατί νομίζω ότι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι πλασμένοι από ένα ιδιαίτερο υλικό, που θα τους έκανε ευτυχισμένους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ;
Και αντίθετα άνθρωποι, με μια ανάλογη με τη δική μου ψυχική μορφολογία, θα αναζητούν πάντα ένα άπιαστο όνειρο ;
Ένα ουράνιο τόξο που δεν θα έχει μόνο χρώματα, αλλά και μελωδίες και ευωδιές και άϋλα σωματίδια που θα ευφραίνουν τις εσώτερες αισθήσεις;


Επιστρέφω στη νεράιδα μου....και στον Έλιοτ...με δυο μήνες διαφορά



Hot Myspace Generators

Hot Myspace Generators

Κι όταν το όνειρο σβήνει την αυγή ;

Ξυπνάς στο πριν;

Ή στο μετά;


μαζεύω κοχυλάκια και τρίτωνες,

να τ'ακουμπήσω προσεχτικά στη δική σου θάλασσα των ονείρων

να μη σβήσει την αυγή



Hot Myspace Generators


(Δε μ'αρέσει να αντιγράφω... αλλά λάτρεψα το παιχνίδι με τα γράμματα στο Χνούδι και ευχαριστώ πολύ πολύ τον Nicon που μου έμαθε πώς να χορεύουν)

...μόνο σε μένα να μιλάνε

Και μετά από τόσα λάθη, τόσες μισοτελειωμένες φράσεις
(που το νόημά τους δε θα επιδιώξεις να φανερωθεί )
στέκεσαι στον απόηχο
και στις άκρες
του δικού του ονείρου


κλείνεις τα μάτια
περιμένοντας
για λίγο
ή για πολύ
όσο αντέξεις
(την παραδοχή της πλάνης)
όσο η σκέψη πεινάει


Ήξερες ότι τα λάθη θέλανε τη ζωντανή σου παρουσία


Σπουδαία ανακάλυψη
όταν γεννιούνταν
από πολύ μικρά κομμάτια σου

τόσο ασήμαντα, που
κανένα σημείο στίξης
δεν μπορεί να φανερώσει
τόση ασημαντότητα


γι' αυτό
όλα χωρίς

καλύτερα έτσι
πιο κοντά στην αλήθεια

...σαν σήμερα

Κουβαλάς ένα κρυφό χαμόγελο

και μικρές ηλιαχτίδες στην τσέπη σου

Και είναι ο πιο μεγάλος θησαυρός

...και μετά ήρθε μια πνοή ανοιξιάτικη, έφερε τη μνήμη...

γιατί θυμάσαι, γιατί ξεχνάς, μόνο να προχωράς πρέπει....

...και το παράξενο, κανένας πόνος στην ανάμνηση..... μα από τι υλικό πια...

...που κλαίω για μία λάθος λέξη και προσπερνώ μια λάθος ζωή...

...ή είναι η λάθος ζωή που φέρνει το δάκρυ στη λάθος λέξη;

...ήταν ένα κορίτσι, ερχόταν έφευγε, έψαχνε την εντύπωση, δεν τη βρήκε...πόσο απλά γράφεις, είπε...

...όσο απλά σκέφτομαι...όσο απλά αισθάνομαι... μη ψάχνεις εδώ τον πόνο σου μετουσιωμένο σε ποίηση.... σε τι θα βοηθούσε; να γίνει πιο βαθύς ; και ποιο το νόημα να γίνει πιο βαθύς ;... δεν είναι ο πόνος για να τον διαιωνίζουμε....αυτό ήθελα να της πω

σε άλλα μυστικά μονοπάτια ψάξε...αλλά μη χάνεσαι σε αλλόκοτα σύμπαντα...κοίτα μέσα, ψάξε μέσα....βαθιά, βαθιά, βαθιά...και τότε θα δεις πόσο απλή είναι η ουσία...πόσο εύκολο το ένα βήμα μετά...αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω παραπάνω....πρέπει μόνη σου να το κάνεις.....

άραγε θα ζήσω ποτέ κάπου με ουρανό;

Με αφορμή μια εικόνα

δεν ξερω αν υπάρχει πιο αξιοπρεπής πορεία στη ζωή....

κάθε που συναντώ ηλικιωμένες κυρίες του λεγόμενου "καλού κόσμου" , με το πάντα καλοχτενισμένο μαλλί , τα πλαστικά και έντονα φτιασιδωμένα πρόσωπα κι εκείνη την υπεροπτική φωνή που όλα τα γνωρίζει ...μια βίαιη αποστροφή γεννιέται στην ψυχή μου

έχετε ακούσει τι όμορφα που μιλάνε γιαγιούλες σαν αυτή της φωτογραφίας;

καμία έπαρση...κανένας εγωισμός.... καμία ανάγκη επίδειξης πείρας ή σοφίας ....μόνο συγκατάβαση....και ένα βλέμμα βαθιάς κατανόησης ακόμη και στις πιο άδικες κρίσεις μας

γιατί η ζωή ζυμώνεται εκεί έξω...κάτω από τον ήλιο....δίπλα στη γη....ένα με τη φύση...κι αυτή η ζωή έχει μάθει στην ταπεινότητα

κι έχει μάθει πως όλα είναι τόσο μα τόσο περαστικά.....

( κι ας γνωρίζω βαθιά πως η δική μου ζωή πιο πολλά κοινά έχει με αυτήν των με παραφουσκωμένα μαλλιά κυριών, παρά με εκείνην της έντιμης μορφής της φωτογραφίας...

Αλλά μέσα μου.... πάντα θα παλεύει η επιφάνεια με την ουσία.....και ο σεβασμός θα στρέφεται πάντα σε αυτό που είναι αληθινό)

ας ξαποστάσω λίγο....καλά είναι εδώ...είναι ψηλά ο ήλιος ακόμη



(συγγνώμη για την απόσυρση του προηγούμενου κειμένου...αλλά το βρήκα άκομψα φλύαρο, μπροστά σε μια τόσο λιτή παρουσία, σαν αυτή της φωτογραφίας )




Ευχαριστώ το Νίκο για την παραχώρηση της υπέροχης φωτογραφίας του με τη γιαγιούλα από την Ανάφη, που από την αρχή με συγκίνησε πολύ

τι όμορφα που μας πάνε τα χρώματα ψηλά !

Διαφορά

Όλα φτιάχνουν λέω μέσα στο μυαλό μου

κι ένα μικρό πουλάκι μου τραβά την προσοχή χοροπηδώντας στα κλαδάκια

Πριν ένα χρόνο μια παράξενη άνοιξη άνθισε

Εκείνη άνθισε κι εγώ βρέθηκα να παρακολουθώ την αναγέννησή της σαν σε όνειρο που δεν μπορούσα να ζήσω

για μήνες δεν μπορούσα να με βρω σε μια χαώδη σκέψη

Αλλά όλα αυτά ήταν πέρυσι

Πέρυσι έλειπε το όραμα επειδή δεν ήμουν εγώ

φέτος λείπει επειδή είμαι εγώ

Υπάρχει διαφορά

Διαχειρίζομαι τη συγκατάνευση και την άρνηση

σωστότερα

Νόμιζα πως ο ωκεανός θα με γαλήνευε....μα εκείνος ζητούσε τη δική μου γαλήνη για να μερέψει

τη δική μου γαλήνη.... πού να την βρω;

....πιο άγρια η ψυχή μου από 'κείνον..



ξυπνάς τη μνήμη....και το κάνεις συνειδητά .....

σα να θέλεις πάλι να νιώσεις τον πόνο, το ξέσκισμα, την αιτία ....πάνω απ' όλα την αιτία


Και πάλι να περιπλανιέσαι μέσα στη νύχτα κάτω από το άγριο συννεφόδεντρο και να κλείνεις τα αυτιά σου στο βουητό του ωκεανού που σε τρελαίνει, σε τρελαίνει.....


Και είναι στο Βαραδέρο που διαγράφεις ένα αύριο και είναι όλες οι σελίδες σου κρυμμένες σ'εκείνη τη σελίδα.


(και μυστικά παρακαλάς να μην ξημερώσει, να μην ξημερώσει....κι αν πρέπει να ξημερώσει να μην είσαι εσύ)



Ζώντας παντού ένα ψέμα, δε βρήκα παρά τα βήματα μου να ακολουθώ. Δε χρειάζεται να πας μακριά για να χαθείς. Και σίγουρα όχι στο Βαραδέρο....Απλά εκεί είναι πολυ πιο εύκολο, μια νύχτα που ο άνεμος ουρλιάζει και σκίζει κάθε βεβαιότητα σε μικρά μικρά κουρελάκια.

Scent of a Woman

... σε αγκαλιάζει....

...σε καθοδηγεί...

γι' αυτό μου αρέσουν τόσο οι old - fashioned χοροί ;

( και οι old - fashioned άντρες ; )

Μάρτης...

Επιτέλους...επιτέλους ηρέμησαν οι μορφές της νύχτας

τη στιγμή αναγνώρισης του διάττοντος
ο εσαεί ήλιος
κρυμμένος σε διαυγή νερά
του χρόνου της επιθυμίας

Και καθώς το βάρος των μορφών διαφορετικό
- κι όμως κάποτε στην αναγνώριση η λάμψη τους.....ηλιόμορφη ! -
μικρά λιθαράκια... φόβου; την άλλη λέξη δεν θα την πω
πλέκουν πίσω από τα όρη
πολύπλοκα τοιχώματα

αδιαπέραστα
- σαν το φράγμα των ορέων να μην ήταν αρκετό

Στον αέρα η ευωδιά μιας πολυαναμενόμενης άνοιξης
να πλανάται
θα έπρεπε
- αν η σήμανση του χρόνου δε φόβιζε τους δειλούς

Κι είναι η αυτάρκεια μια μη επιλέξιμη στάση
στην ανέσπερη μέρα μιας σύντομης διάρκειας

ενός εσαεί

Ποια λείανση εξυπηρετεί η άρνηση της μνήμης ;
Ποιον φόβο προσπαθεί να αποσοβήσει ;
Με ποιον φανερό ή κρυμμένο εχθρό να πολεμήσει ;

Όχι...οι λέξεις πιο απλές δε γίνονται