Σάββατο 15 Μαρτίου 2008





...και μετά ήρθε μια πνοή ανοιξιάτικη, έφερε τη μνήμη...
γιατί θυμάσαι, γιατί ξεχνάς, μόνο να προχωράς πρέπει....

...και το παράξενο, κανένας πόνος στην ανάμνηση..... μα από τι υλικό πια...

...που κλαίω για μία λάθος λέξη και προσπερνώ μια λάθος ζωή...
...ή είναι η λάθος ζωή που φέρνει το δάκρυ στη λάθος λέξη;
...ήταν ένα κορίτσι, ερχόταν έφευγε, έψαχνε την εντύπωση, δεν τη βρήκε...πόσο απλά γράφεις, είπε...
...όσο απλά σκέφτομαι...όσο απλά αισθάνομαι... μη ψάχνεις εδώ τον πόνο σου μετουσιωμένο σε ποίηση.... σε τι θα βοηθούσε; να γίνει πιο βαθύς ; και ποιο το νόημα να γίνει πιο βαθύς ;... δεν είναι ο πόνος για να τον διαιωνίζουμε....αυτό ήθελα να της πω

σε άλλα μυστικά μονοπάτια ψάξε...αλλά μη χάνεσαι σε αλλόκοτα σύμπαντα...κοίτα μέσα, ψάξε μέσα....βαθιά, βαθιά, βαθιά...και τότε θα δεις πόσο απλή είναι η ουσία...πόσο εύκολο το ένα βήμα μετά...αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω παραπάνω....πρέπει μόνη σου να το κάνεις.....
άραγε θα ζήσω ποτέ κάπου με ουρανό;


8 σχόλια:

iLiAs είπε...

..όχι ο πόνος δεν είναι να διαιωνίζεται, να μας γίνεται βίωμα..να απαλύνει όσο πιο γρήγορα γίνεται.

..ας ανοίξουμε τα "φτερά" της ψυχής μας..ο ουρανός είναι εκεί και περιμένει.

Χαμόγελα αφήνω..χαρούμενο σαββατοκυριακο εύχομαι Ελένη :)

melian είπε...

Καλημέρα Ηλία !

υπέροχα γαλανή...σαν τη διάθεσή μου..κι ελπίζω και τη δική σου

ναι, ο πόνος δεν είναι για να διαιωνίζεται....μακάρι να μπορούσε να το δει αυτό ένα κοριτσάκι που κάποτε πέρναγε από εδώ...και ποτέ ποτέ δε διάβασα μια χαρούμενη σκέψη του...

ένα υπέροχο Σ/Κ, εύχομαι :)

nicon είπε...

Καλημέρα, Ελ.! :)

melian είπε...

Καλημέρα Nicon, καλή εβδομάδα!
:)

iLiAs είπε...

Καλη βδομάδα, όμορφη, χαμογελαστή! :)
Καλημέρα :)

melian είπε...

Ελπίζω να είναι λίγο πιο χαρούμενη η μέρα...
Καλή εβδομάδα, Ηλία :)

Να εισαι καλά...

eva είπε...

Τραγουδάμε τον πόνο για να τον διαιωνίσουμε; Θα' λεγα πως τον τραγουδάμε για να τον ξορκίσουμε...
Ο πόνος δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει μορφή. Πρέπει να τον βάζουμε σε λέξεις, να τον αιχμαλωτίζουμε σε ρίμες, να γίνεται το ασαφές σαφές, ώστε να ξέρουμε τι κρατάμε και τι πετάμε. Όπως έλεγε κι η γιαγιά μου, όταν ήμουν μικρή: πόνος είναι, θα περάσει!
Δικός σου ο ουρανός, elmelissa! :)

melian είπε...

Καλώς την Ευαγγελία!
Πόσο δίκιο έχεις!
Αναφερόμουν όμως σε συγκεκριμένες τρυφερές υπάρξεις σ' αυτούς τους χώρους που κινούμαστε και που θεωρούν πως μόνο ό,τι περιέχει πόνο, αξίζει να διαβάζεται.
(Σου μιλάω για προσωπική επικοινωνία που είχα....ξερω τι λέω)
Το μπλογκ μου θεωρώ πως, λόγω φύσης, περιέχει μεγάλες δόσεις μελαγχολίας...αλλά δεν το θεωρώ προς τιμήν μου αυτό. Αντιθετα κατά καιρούς έχω ζητήσει επανειλημμένα συγγνώμη για τον όποιον αρνητισμό έβγαζε.
Είναι άλλο να εξωτερικεύεις κάποιες στιγμές τα αδιέξοδά σου και άλλο να θεωρείς ότι κάνεις τέχνη, γράφοντας αποκλειστικά για αδιέξοδα.