Και μετά από τόσα λάθη, τόσες μισοτελειωμένες φράσεις
(που το νόημά τους δε θα επιδιώξεις να φανερωθεί )
στέκεσαι στον απόηχο
και στις άκρες
του δικού του ονείρου
κλείνεις τα μάτια
περιμένοντας
για λίγο
ή για πολύ
όσο αντέξεις
(την παραδοχή της πλάνης)
όσο η σκέψη πεινάει
Ήξερες ότι τα λάθη θέλανε τη ζωντανή σου παρουσία
Σπουδαία ανακάλυψη
όταν γεννιούνταν
από πολύ μικρά κομμάτια σου
τόσο ασήμαντα, που
κανένα σημείο στίξης
δεν μπορεί να φανερώσει
τόση ασημαντότητα
γι' αυτό
όλα χωρίς
καλύτερα έτσι
πιο κοντά στην αλήθεια
6 σχόλια:
Με αφόπλισε και με συγκίνησε, Ελ., η λιτότητα της σκέψης και της γραφής σου... Με αφόπλισε και με συγκίνησε...
Και δεν είναι από το συνάχι...
...και νόμιζα πώς μόνο σε μένα μιλάνε (οι λέξεις )...
αλλά εσύ έχεις μάθει να πιάνεις και τα πιο μυστικά νοήματα
ευχαριστώ για τη νοερή σου παρουσία(ειδικά όταν νομίζω πως μόνη μου μιλάω...)
από καρδιάς
Λάθη, λάθη και πάλι λάθη...
Υποσχέσεις πως θα γίνουμε σοφότεροι, διορατικότεροι, ψυχραιμότεροι, αλλά ποτέ δυνατότεροι...
Σε θλιμμένους ουρανούς ταξίδεψες αυτή τη φορά elmelissa...
Περίεργο που αναφέρεις την Γουλφ. Είναι το βιβλίο της που διαβάζω πριν πέσω για ύπνο τα τελευταία βράδια, αυτό που με ξεκουράζει από το διάβασμα της σχολής. Με τράβηξε ο τίτλος του: Ένα δικό σου δωμάτιο. Μου μίλησε κατευθείαν. Θέμα του οι γυναίκες, πιο συγκεκριμένα οι γυναίκες συγγραφείς και το πόσο δυσβάσταχτο ήταν το βάρος του ανέκφραστου ταλέντου τους σε μια εποχή που δεν ήταν φτιαγμένη για γυναίκες συγγραφείς. Θα γράψω οπωσδήποτε κάτι γι' αυτό μόλις το τελειώσω. Πάρτο. Θα σε κάνει να νιώσεις πως υπήρξαν κι άλλοι που περπάτησαν αυτόν τον ανηφορικό και δύσβατο δρόμο που λέγεται δημιουργία, ζωή και ίσως να μπορέσει να διώξει λίγα σύννεφα από τον μελαγχολικό σου ουρανό...
Από Γουλφ έχω διαβασει τα : Στο Φάρο, Ελλάδα και Μαης μαζί και τα Κυματα....Αυτό το τελευταιο ειχα υπόψιν μου στο προηγούμενο σχόλιο. Το θεωρω αριστουργηματικο βιβλίο αν και μελαγχολικό. Αυτό που μου αναφέρεις πρέπει να το ειχα διαβάσει παλαιοτερα αλλά δεν το έχω στη βιβλιοθηκη μου, ευκαιρία να το ξανααποκτησω.
Σ'ευχαριστώ πολύ για την πρόταση :)
Καλό σου βράδυ, Ευαγγελία!
Sorry, για τη μεταφορά του σχολιου μου Ευαγγελία...
Νομίζω πως δυνατοτεροι δε γινόμαστε ποτέ, το αντίθετο θα έλεγα... πιο τρωτοί
Γενικά κουβαλώ εδώ και καιρό πολλή θλίψη, που οφείλεται τόσο σε ενδογενεις, όσο και σε εξωγενεις παράγοντες. Ο Ελιοτ, ο Νιτσε, η Γουλφ είναι πολυ κοντα στον τρόπο που αισθάνομαι.
Πάντως γενικά προσπαθω να βρίσκω τη χαρά στα πιο ασήμαντα πράγματα...όσο δύσκολο κι αν μοιαζει πολλες φορές.
Δημοσίευση σχολίου