Καθώς οι άνοιξες ανοίγουν πάλι τους πόρους να αναπνεύσει το δέρμα, χαμηλώνω την ένταση του φωτός, να μαλακώσει, να σπάσει η σκληράδα του και περιμένω στη μη αναμονή τη φυγή για εκείνο το μακρινό αλλού που για την ώρα μόνο στο μυαλό μου κατοικεί.
Δεν έχει να κάνει με τον τόπο, κανένα ουσιαστικό ταξίδι δεν έχει να κάνει με τον τόπο. Ο τόπος είναι μόνο το σκηνικό. Και η ζωή όπως και το θέατρο θέλει κατι πολύ περισσότερο από ένα σκηνικό για να παιχτεί.
Χτες μάζεψα και πάλι το κορμί μου σ'ένα μικρό τίποτα , τα βλέφαρα βαριά από την κούραση, μα αυτό το πνεύμα αδύνατο να υποταχτεί....
Μερικές φορές δεν ξέρω κι εγώ τι ζητάει από μένα...σε πόσα κομμάτια να με διαμελισω;
Και αυτό το αδιάκοπο μουρμούρισμα της βροχής.... μια ανακούφιση
Θυμάσαι που σου έλεγα ότι ήθελα να ζωγραφίσω φάρους;
Φάρους...
Να με οδηγούν τις νύχτες, να φωτίζουν το δρόμο μου, να κατευθύνουν την πορεία μου.
Μα πάνω απ' όλα ...πάνω απ΄ όλα..... να κρατούν το όραμα της ακτής ζωντανό.
14 σχόλια:
Τα πιο μακρινά ταξίδια... μια σκέψη μακριά...
Γλυκιά καλημέρα :))
Δεν υπαρχουν μακρινά και κοντινά Ευαγγελια. Στις μερες μας τα χλμ ειναι απλα μονάδες μετρησης και το μακρια μετριέται με τον λιγο παραπάνω χρόνο που κάνεις για να φτάσεις κάπου.
Η ομορφια όμως του ταξιδιου ειναι καθαρα θεμα προδιάθεσης. Όλα τα μερη είναι όμορφα, αν θες να ανακαλυψεις τις ομορφιές τους. Όλα τα μέρη είναι κοινότυπα αν τα ματια της ψυχής σου ειναι κλειστα.
Καλή σου μέρα, Ευαγγελία :)
... κι όσες φορές επισκεφτείς το ίδιο μέρος ποτέ δεν θα το δεις το ίδιο. Αυτή είναι και η ομορφιά του ταξιδιού, όταν βλέπεις με τα μάτια της ψυχής! Φιλιά :)
Ανησυχο πνεύμα, εύχομαι ο φάρος να δείχνει το αλλού και να σε βγάλει εκεί η ρώτα σου..
Καλο σαββατοκύριακο Ελένη. Να προσέχεις :)
...ακριβώς Ευαγγελία....και μου 'δωσες και μια πολυ όμορφη ιδέα.Να ξαναεπισκεφτω μερη που με απογοητεψαν, κάτω από άλλες συνθηκες όμως
φιλια :)
Στο αλλου δειχνει :)
Και έχω βάλει ήδη πλώρη...
Θα προσπαθησω να προσέχω...αλλά συνηθως μου ειναι τόσο δύσκολο..!
Δε γίνεται να προσέχεις και να εμπιστεύεσαι, Ηλια!
Καλό Σ/Κ :)
Σκέψου επίσης την περιοδικότητα του φωτός του φάρου... Αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο, σα χτύπος καρδιάς σε αργή κίνηση, σε οδηγεί για λίγο και μετά εσύ πρέπει να φαντάζεσαι τη θέση του μέχρι να σου φωτίσει το δρόμο και πάλι...
Θυμήσου το αυτό. Θυμήσου το στα ταξίδια σου...
...και στο ενδιάμεσο είσαι στο σκοτάδι..αυτό;
φοβάμαι λίγο το ενδιάμεσο σκοτάδι...μερικές φορες νομιζω πως δε θα ξαναδω το φως ν'ανάβει
Ναι, αλλά στο μεταξύ μαθαίνεις να υπολογίζεις την τροχιά σου και να ξέρεις που να περιμένεις και πάλι το φως. Κι έτσι δε φοβάσαι πια! :)
[Υ.Γ.: Μην κοιμηθείς ακόμα...]
Αν ήταν όλα τόσο περιοδικά στη ζωή μας !
:)
(Σαββατο ειναι....άλλωστε διαβάζω κατι υπέροχο...πού ύπνος!)
Να έρθω κι εγώ μαζί σου στη φυγή; Αυτό το κουβαράκι του κορμιού το μαζεμένο, σα να μην αρκείται πια στο λίγο...Εσύ τους φτιάχνεις τους φάρους σου, δικοί σου και οι όροι..Αυτοί οι φάροι να μένουν συνέχεια αναμμένοι...κάτω από το φως τους να κρατάς γερά την ελπίδα σου.
Μια καληνύχτα φωτεινή!
Είναι περίεργο pixie, αλλά μαζί σου νιωθω πάντα μια περίεργη επικοινωνία....σα να καταλαβαινομαστε με ελάχιστες λέξεις.
Γι' αυτό κι ευχαρίστως θα μοιραζόμουνα τη συντροφιά σου.
Τους φάρους ναι, τους χρειάζομαι...δεν μπορώ αλλιώς...τους χρειάζομαι για την ελπίδα που κουβαλάνε.
Καλή σου μέρα, γλυκό κορίτσι :)
(Ακόμη και με εκεινη την παρεξηγηση, δεν μπορεσαν να μας απομακρυνουν....να εισαι καλά)
Πολύ όμορφο κείμενο, μου άρεσε ιδιαίτερα η τελευταία παράγραφος, όπου συμπυκνώνεις τις "ιδιότητες" του φάρου.
Σαν (ορθολογική) εικόνα, ο φάρος παραπέμπει σε κάτι μοναχικό, ονειρικό, αγέρωχο και περήφανο μαζί. Αλλιώς, πράγματι μια δέσμη φωτεινής ελπίδας σε μια φουρτουνιασμένη διάθεση-ψυχολογία, οπότε άκρως απαραίτητος, ιδίως κάποιες στιγμές που η στεριά φαίνεται μακρινή...
Καλό σου απόγευμα Ελένη :)
Καλησπέρα Νίκο!
Μ'αρέσει πολύ όταν περνάς και αφήνεις τα πάντα προσεγμένα και ευγενικά σου λόγια.
Όλα τα επίθετα με τα οποια περιγράφεις το φάρο του προσδίδουν μια ακόμη πιο ονειρική διάσταση. Και μόλις τώρα συνειδητοποίησα γιατί μ'αρεσουν τόσο οι φωτογραφίες σου. Γιατί μπορείς και βλέπεις τα πράγματα όχι μόνο όπως είναι,αλλά και με τα μάτια του ποιητή.
Ή του εν δυνάμει ποιητή...το ίδιο είναι.
Προσωπικά οι φάροι πάντα εξασκούσαν-εξασκούν μια περίεργη έλξη πάνω μου. Εννοώ φυσικά εκείνους τους παλιους φάρους-πύργους. Νομιζω πως αν πετυχαινες κανεναν στις διακοπές σου θα έκανες τρομερες λήψεις, καθώς ξέρεις να παίζεις πολύ ωραία με το φως και να διαλέγεις πάντα τη σωστη οπτική γωνια.
Καλό σου απόγευμα!
:)
Δημοσίευση σχολίου