Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

...αδημονώ

Τίποτα σπουδαίο δεν είναι γραμμένο εδώ για τον περαστικό αναγώστη. Τίποτα.
Κάποιοι άνθρωποι που σέβομαι μου το υποδεικνύουν αραιά και που. Και δε νιώθω ότι θέλουν να με προσβάλουν.
Ίσως το προσωπικό συναίσθημα να είναι αυτό που - μέσα στην αλήθειά του - βρίσκει και ακουμπά, αλλά μόνο αυτό.

Εκείνο όμως που με εντυπωσιάζει σε αυτήν την καταγραφή των σκέψεών μου, είναι ότι σε αυτά τα δύο πολύ κρίσιμα στη ζωή μου χρόνια που διατηρώ αυτό το ημερολόγιο, μπορώ ανά πάσα στιγμή να ανατρέξω στα συναισθήματα που οδήγησαν σε όλες τις ανατροπές μέσα μου.

Εικόνες που για τον αμύητο μοιάζουν ασύνδετες και άλογες ή δημιουργημένες στην προσπάθεια μιας μάλλον αποτυχημένης ποίησης, στην ουσία με συνδέουν με το συναίσθημα της στιγμής που γεννήθηκαν.

Κάπως έτσι ανέτρεξα πριν απο λίγο για να επιβεβαιώσω μια συγκυρία της τύχης, όμοια με μια άλλη που συνέβει πολλά πολλά χρόνια πριν.
Και την βρήκα.
Κάποιες στιγμές στη ζωή μας είναι πολύ ιδιαίτερες. Κι ό,τι μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτές αποκτά τη δική του σημασία


....αδημονώ....το ρήμα που περισσότερο με εκφράζει τελευταία

9 σχόλια:

lakis είπε...

Διαχρονική αξία το ημερολόγιο, έστω κι αν είναι ηλεκτρονικό. Μας θυμίζει ποιοι ήμασταν ή και μας ανοίγει τα μάτια σε πραγματικότητες που ηθελημένα ή άθελά μας ξεχάσαμε.

Τρελός του Χωριού είπε...

Η λέξη Αδημονώ περιέχει την λέξη μόνος . Και η μοναξια (ή ο φόβος γι αυτήν ) , μας κανει πολλες φορές να βλεπουμε τα πράγματα πολυ πιο συμαντικα από οτι πραγματικά είναι

melian είπε...

@ Συμφωνω Λάκη,
μπορεί όλα όσα γράφουμε να μην είναι σημαντικά σε ένα ημερολόγιο, αλλά μόνο σχηματοποιώντας τις σκέψεις μας σε λέξεις, μπαίνουμε στον πειρασμό να τις οδηγήσουμε πιο πέρα. Δεν μπορείς να μορφοποιήσεις κάτι το ασχημάτιστο. Ούτε να το επεξεργαστείς.
Είναι ο γραπτος λόγος που επιδέχεται κρίση και επανεξέταση.....ακόμη και αναίρεση


@ Τρελέ του χωριου, θα διαφωνήσω. Το αδημονω δεν περιέχει τη λέξη μόνος. Περιέχει τη λαχτάρα, την ανυπομονησία αυτού που είναι αδαής και περιμένει.

Αλλά ας αφησω την ετυμολογια...άλλωστε δεν είμαι φιλόλογος.
Πάνω σε αυτό που γραφεις... θεωρώ πως η μοναξια μπορεί να υπερβάλει για την αξία της συντροφικότητας όπως και η συντροφικότητα μπορεί να υπερβάλει για την αξία της ελευθερίας, αλλά αυτό δεν επηρεάζει το τι είναι σημαντικό στη ζωή μας, παρά ελάχιστα. Σημαντικό για τον καθένα μας είναι ό,τι τον αγγίζει ή μάλλον ό,τι τον γεμίζει....μ' άλλα λόγια ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όταν σ' ένα ημερολόγιο μπορούμε και καταφράφουμε την αλήθεια των συναισθημάτων, δεν υπάρχουν ορισμοί η ετικέτες που θα ταυτοποιήσουν την γραφή μας. Υπάρχει μόνον η δύναμη ή αδυναμία του προσωπικού Λόγου που γεννήθηκε σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και για συγκεκριμένους λόγους. Ανατρέχουμε στο παρελθόν για να ξεκαθαρίσουμε το αμετάθετο που καθόρισε τη ζωή μας. Και μόνον γι' αυτό αξίζει να αναγνωσθεί με σημερινή ματιά και διάθεση. Υπάρχει η απόσταση που αμβλύνει...
Καλό απόγευμα να έχεις.

Ανώνυμος είπε...

Τι συμπτωση!
Αδημονια ειναι και το δικο μου αισθημα αυτες τις μερες. Μεγαλη και εντονη.

Σ' αυτο με τα παλια κειμενα, με τα παλια αισθηματα διαφερουμε ομως. Ξαναδιαβαζω παλια μου κειμενα και νιωθω τελειως ξενος. Σαν να τα εχει γραψει αλλος ανθρωπος.

melian είπε...

Η απόσταση αμβλύνει.
Πάντα.
Η καταγραφή όμως - σε αυτην εστίασα -φέρνει στο νου συγκεκριμένες στιγμές. Δεν έχει σημασια αν το τοτε συναισθημα ειναι νεκρο.
Μοιάζει με το κοίταγμα παλιών φωτογραφιών.
Μόνο που αφορά τη σκέψη

Καλό σου βράδυ, Σοφία!

melian είπε...

Άρα δεν είμαι μόνη. Που αδημονώ.

Όσο για το ότι καμια φορά νιωθουμε ξένοι με τα κείμενά μας...είναι όπως με τις φωτογραφίες που ανέφερα πριν. Ειμαστε εμεις, σε άλλο χρονο. Γι΄αυτο και δεν είμαστε ακριβώς εμείς.Γιατί στο τώρα μας, μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά.

Καλό σου βραδυ, πειρατη!

Τρελός του Χωριού είπε...

... και περιμένει . Μένει Περί των αδαών ονείρων ,και της λαχτάρας . Και περιμένει με ανυπο-Μονη-σια. Και γερνά η λαχτάρα , οριμάζουν τα ονειρα ,πέφτουν απο το δέντρο της ζωής, χάνεται το Περί... , ξερένεται το χρονια αποτιστο Ανυπο... . Το μόνο που στέκεται ακόμα όρθιο είναι το ..... Μένει Μόνη

melian είπε...

Τρελέ.. σ' ευχαριστω για την ποιητική ανάλυση, αλλα τη βρίσκω κομμάτι απαισιόδοξη ...
Παρ' όλα αυτά μου πρόσφερε χαμόγελο :)

Ας χαρούμε όλοι τις γιορτές και ας αφήσουμε τις γκρίζες σκέψεις

Καλή σου μέρα!