Ήρεμο απόγευμα Σαββάτου. Ο ήλιος στην πλάτη μου. Σχεδόν καλοκαίρι. Τιτιβίσματα γύρω μου παντού. Ο Α. χαμογελαστά με δικαιώνει για μία μου πρόβλεψη. Κι εγώ αναρωτιέμαι αν είναι καλό να ξέρεις. Είναι φορές που θα προτιμούσα το λάθος. Το λάθος σου επιτρέπει να ελπίζεις.
Και είναι Μάης. Πώς πέρασαν έτσι οι εποχές ;
Η Μ. είχε πει πως αν ο σκοπός μας ήταν η ευτυχία, την έχουμε γ........
Σίγουρα εκείνη ξέρει. Πιο ανελέητο κυνήγι για να την βρει, δεν έχει γίνει από άνθρωπο
Αλλά αυτο το τραγούδι...... που δυο μήνες τώρα δεν κουράζομαι να ακούω....ακόμη με ταξιδεύει.
Μαζί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου