"Τι διάστημα είναι αυτό που χωρίζει τον άνθρωπο από τους συνανθρώπους του και τον αφήνει μόνο; Ανακάλυψα ότι όσο και να κουράσει κανείς τα πόδια του, δεν πρόκειται να έρθει πιο κοντά στον άλλο στο μυαλό. Σε τι επιθυμούμε να κατοικούμε πιο κοντά; Οπωσδήποτε όχι στους πολλούς ανθρώπους........, εκεί που συναθροίζεται ο περισσότερος κόσμος, αλλά στην αιώνια πηγή της ζωής μας, την οποία μας έχουν δείξει όλες μας οι εμπειρίες, όπως η ιτιά στέκεται δίπλα στο νερό και στέλνει τις ρίζες της προς την κατεύθυνσή του."

Στο πιο αταίριαστο σημείο του κόσμου διαβάζω τα λόγια του Thoreau στο Walden, κι ίσως γι'αυτό στο πιο "ταιριαστό"
Γύρω μου κόσμος πολύς...δίπλα μου ...παντού...
Αλλά η "πηγή" της δικής μου ζωής....; Την αναζητώ....αέναα...και δεν είναι εδώ.

.... μια φωτιά καίει "μέσα", "έξω"....παντού....