Κοιμόμουνα. Ελαφρά όπως πάντα.
Κάτι σιγανά μουρμουρητά, ένας ανεπαίσθητος θόρυβος...και άνοιξα τα μάτια.
Όχι, όπως όταν ξυπνάμε από ύπνο βαθύ....απλά τα άνοιξα και σε είδα....δίπλα στη Φανή.
Λυπήθηκες που με ξύπνησες και θέλησες να φύγεις, μα είχα τόσο καιρό να σε δω...!
Τόσο καιρό...!
Καθώς ανακάθισα στο κρεβάτι, ήρθες κι έκατσες δίπλα μου.
Μίλησαμε για όλα, γελάσαμε....αυτό πάντα το κατάφερνες. Να με κάνεις να γελάω.
Γι' αυτό σ' αγάπησα;
Όχι ...όχι, μόνο γι' αυτό. Ήταν πολλά. Λίγο περισσότερο από πολλά. Αλλά αυτό πλέον δεν έχει καμία σημασία.
Κάποια στιγμή σηκώθηκες να φύγεις...κι ήξερα ότι έτσι έπρεπε.
Κι εγώ με ανάμικτα συναισθήματα, σηκώθηκα να στρώσω το κρεβάτι.
Κάτω από το μαξιλάρι βρήκα ένα μικρό κόκκινο τριαντάφυλλο.
Δεν ξέρω πότε το άφησες. Δεν το'χα δει καν στα χέρια σου.
Θα ΄ταν τότε που μου ΄πες να σκύψω για να δω δήθεν κάτι στο μπαλκόνι.
Ναι...τότε θα 'ταν
15 σχόλια:
Καλημέρα. Μόλις ξύπνησα.
:-)
Καλημέρα!
Μπήκα να διορθώσω, να σβήσω....τα συνηθισμένα....αλλά ο υπολογιστής μου Νικόλα...τελευταία σαν να μη θέλει να ξυπνάει:-)
Μάλλον στον τόπο με τα τριαντάφυλλα θέλει να πάει
kalhmera...xamogelo..xairomai pou mphka sto blog sou
a k mh fovasai na grapseis gia melagxolika pragmata,grafeis polu wraia
Σ' ευχαριστώ, dorian, για το χαμόγελο, για τον καλό το λόγο...
Νομίζω πως μόνο όπως νιώθουμε μπορούμε να γράψουμε....και δεν μπορούμε κάθε μέρα να είμαστε σαν την τρελή χαρά...
Ωραία θα ήταν....αλλά...
Να 'χεις ένα όμορφο Σ/Κ
Μαζί με το τριαντάφυλλο, άφησε τη σκέψη του σε σένα, άφησε την αύρα του μαζί σου!
Να είσαι καλά
Να εχεις υπέροχο σαββατοκύριακο!
Καλή σου μέρα! :)
...και μια πληρότητα, Ηλία!
Καλή σου μέρα!
Όμορφη θα 'ναι...δε γίνεται:-)
Έτσι, έτσι, αισιοδοξία να βλέπω!
Είδες; Δεν είμαι ο μόνος που σου λέει ότι γράφεις ωραία. Άντε! Καιρός να το πιστέψεις κι εσύ!!! Μέχρι και για τον κομπιούτορά σου ποιητικά τα λες...!
:) :) :)
είναι απτή μια το χρώμα του,
η τόση ευωδία,
μα είναι απο την άλλη η σκέψη σου
που τ' όπλισε το χέρι, τον κινητοποίησε να πάει να το κόψει ήάκόμα περισσότερο να βγεί να τ' αγοράσει
μέλημα μην αγκαθωθεί πιότερο από την σού παγίδα που του κρατάει δέσμιο το είναι που σου δίνει
και εκείνο το πιο όμορφο εκείνο το μαγικό του
να φεύγει και ξωπίσω του το δώρο του να σε βρίσκει
αξίζει να γράψεις δι' αυτό
να μας ανοίξεις της μέρας διάπλατα τα πατζούρια.
μα είναι συνάδελφος! αυτά εμάθαμε, καλύτερα τα κάμει.
αυτό και αν είναι καλωσόρισμα σε μια καινούρια μέρα!
Αγαπημένε μου Κώστα, χαμόγελα γλυκά σου στέλνω και αγάπη τρυφερή για όλα τα λόγια τα όμορφα που πλούσια μου έγραψες. Να σε κακοκαρδίσω δε θέλω...μα τα ρόδα, του συναδέλφου σου δεν ήταν.
Ήτανε κάποιου που πριν χρόνια, έκλεψε την καρδιά και για αντάλλαγμα ρόδα πρόσφερε. Άλλοτε από κήπο καθώς λες, άλλοτε αγοραστά...μα πάντα ένα-ένα χαρισμένα. Ποτέ πολλά μαζί. Σαν να 'ξερε την αξία του ενός. Το τελευταίο...κρυφό.... που 'κανε την ανάμνηση.
Καλη σου μέρα!
...κοκκινο τριανταφυλλο εισαι μες την καρδια μου...
την πιο ομορφη καλημερα, αυτη σου αφησε, να τη θυμασαι καθε φορα, κατω απο αυτο το μαξιλαρι...
"Σαν να 'ξερε την αξία του ενός"...
Τι είπες τώρα.......
Γλυκιά μου pixie, όταν οι άνθρωποι τόσο γλυκά σου 'χουν φερθεί, γίνεται να ξεχάσεις;
Γίνεται να μην γιγαντωθεί η αγάπη μέσα σου γι' αυτούς;
Όπου κι αν βρίσκονται, καλή τους ώρα, τώρα...
Ναι, Νικόλα....η αξία του ενός!
Για να το ξεχωρίζεις. Για να το εκτιμάς. Για να το θυμάσαι.
Από τότε λουλούδια πολλά...Αλλά νομίζω πως ο καθένας αυτό θα θυμόταν. Το "ένα"
να πώ την αλήθεια δεν προτιμώ τα άνθη τα δρεπτά μπροστά στη γλάστρα, με ενοχλεί το χωρίς δυναμική, το ετοιμοθάνατο.
ένα γλαστρικό είναι μια υπόσχεση, μια υποχρέωση και μιαν ευθύνη, κάτι να το προσέξεις, κάτι να το φροντίσεις, που αν το αφήσεις να χαθεί θα ναι φταίξιμο από τα δικά σου χέρια. προτιμώ τα φυτά από τα άνθια, μα μου άρεσε η αίσθηση η πρωινή σου και είπα να πάρω για την κερασομαλλούσα
και ώ θεοί,
μου δόθηκάν δυό τριαντάφυλλα δικά μου να της τα δώκω, παράξενες συμπτώσεις τώρα τελευταία.
η κατα nicon παρατήρηση σωστή, το μήνυμα βρίσκεται συμπυκνωμένο, πιο ευγλώτο,πιο θαρραλέο στο ένα και οχι στα πολλά.
για όλους έχει χώρο στην αλάνα της καρδιάς να παίξουν, όλοι το όνομά τους να γράψουν προσπαθούν με όποιον τρόπο έχουν μάθει, τα γράμματα τα πιο ρηχά γρήγορα ξεφτίζονται, τα πιο βαθειά τους μένουν, σαν όποιος να άξιζε να
μνημονιέται, πιότερο να κόπιαζε, δίνοντας προσοχή στην αξία των μικρών πραγμάτων.
από την άποψη αυτή,
όλοι συνάδελφοι!
:)
Καλη σου μέρα, Κώστα!
Δεν ξέρω πώς η κερασομαλλούσα σου υποδέχτηκε τα άνθη, αλλά νομίζω πως όταν μία γυναικα αγαπά, πάντα ιδιαίτερη σημασία τους δίνει, ειδικά όταν προσφέρονται σε ανύποπτες στιγμές. Τα άλλα των εορτών και επετείων..."υποχρεώσεις".Νομίζω πως υπάρχουν και πιο ευφάνταστοι τρόποι να δείξεις την αγάπη σου, εκείνες τις ημέρες.
Όσο για την αξία των μικρών πραγμάτων...είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.
Είναι εύκολο να ξοδεύεις χρήματα για τον άλλον....νομίζω το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου.
Ο χρόνος που του αφιερώνεις είναι που κάνει τη διαφορά. Πόσο ασχολήθηκες με το μυαλό σου...κάτι να κάνεις...που θα τον κάνει πιο ευτυχισμένο. Που θα του δώσει μικρή ή μεγάλη χαρά.
Ο χρόνος που επενδύουμε στους άλλους είναι που κάνει τη διαφορά.
Όμορφη μέρα να 'χετε!
Δημοσίευση σχολίου