ένα ολοστρόγγυλο, φωτεινά πορτοκαλένιο νεράντζι κρέμεται από το δεντράκι απέναντι.
και καθώς μονάχο του είναι εκεί πάνω, παρακαλάει τη Μάρω να το κόψει.
και η Μάρω παρέα με τις ηλιαχτίδες της που την ακολουθούν παντού, και με αυτό το πλατύ χαμόγελο που λέει "ναι, την έχασα τη λέξη που ψάχνεις, αλλά το νόημα δεν τη χρειάζεται", το παίρνει στα δυο της χέρια, ζεστό ακόμη από το χάδι του ήλιου...το παίρνει μαζί της για να χαθεί 15 μοίρες πιο αριστερά, τόσο εκτίμησε πως είναι η νέα ανατολή...και απομακρύνεται
αύριο θα πούμε καλημέρα
και θα μοιραστούμε ένα συνωμοτικό χαμόγελο
6 σχόλια:
ήρθα για συνωμοτική καλημέρα
με κλώτσησε το μηχάνημα μου
και μ' έπιασε ένα παράπονο...
Tώρα απογευματινό φιλάκι θ' αφήσω στο
νερατζάκι και σ' εσένα τρυφερό μου Mελισσάκι...
..να εχεις ένα χαμογελαστό, υπέροχο σαββατοκύριακο! :)
Να είσαι καλά melissaki
Συνωμοτικό χαμόγελο, λοιπόν! ;-)
Καλησπέεερα!
Ευχαριστούμε, νεραντζάκι κι εγώ για το φιλί, Genna!
Καλό σου απόγευμα!
Ηλία μου,αν όχι υπέροχο, όμορφο σίγουρα θα φροντίσουμε να το κάνουμε...έτσι;
Όλοι μας!
Πολλά χαμόγελα κι από μένα :-)
Καλησπέρα, Νικόλα!
Δίχως συνωμοσίες :-)
Καλά να περάσεις!
Δημοσίευση σχολίου