Νομίζω πως Μάης ήταν (νομίζω.......ποιο νομίζω; ...πιο βαθιά γνώση δεν υπάρχει μέσα μου. Κάποτε μπορεί να ξεχάσω το όνομά μου, αλλά δεν θα ξεχάσω ότι ήταν Μάης....) Μάης θα' ναι πάντα όταν στα όνειρα θα έρχεσαι για να αποδεικνύεις πως κάποτε με τη ζωντανή σου παρουσία, μου έδειξες το πόσο φτωχικά ήταν. Γιατί όντως πολύ φτωχά μπροστά στη δύναμη σου να φωτίζεις με αλλόκοσμο φως το σύμπαν μου, να καταργείς τις αντιστάσεις μου, να μ' αγαπάς μ' αυτόν τον ισοπεδωτικό τρόπο που δεν μου έδινε άλλη επιλογή παρά κι εγώ να σ' αγαπώ.

Κι αυτό που μου ' μαθες αγάπη, ήταν μόνο στο απόλυτο να ησυχάζω. Μόνο το απόλυτο να επιζητώ. Μόνο στο απόλυτο να δίνομαι.

Και μόνο την αλήθεια να εμπιστεύομαι.

Όταν γελώ να φωτίζω κόσμους...κι όταν σιωπηλά σε κοιτούσα..... πόσο ξένη με σένα αυτή η σιωπή...!...δεν την ανεχόσουν...με τίποτα δεν την ανεχόσουν....κι αμέσως με γέλια ξαναγέμιζες το χώρο.

Διαβάζω αν είναι πιο σημαντικό ν'αγαπάς ή να σ' αγαπούν....κι εγώ ποτέ δεν θα απαντήσω το ένα ή το άλλο...αυτό το ρήμα μόνο ζευγαρωμένο αξίζει να ζει.