Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Μια σειρά ατίθασων σκέψεων έχει κατακλύσει από χτες το νου. Μια σειρά λογικών... ατίθασων σκέψεων...που αναγνώρισαν το παράλογο και το ψεύτικο.
Το προσωπικό μου παράλογο.

Μα πριν αναφερθώ σ' εκείνες.... όμορφες εικόνες με πλημμύρισαν ξαφνικά από ανεξήγητο συνειρμό...και λίγο απάλυναν το μάλωμα προς τον εαυτό μου
Προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομα του ερωτευμένου με τη Μελίνα νέου....Πόσο άγαρμπος ήταν...! Ψηλός, ξερακιανός με το αποστεωμένο σαν του Χριστού πρόσωπο, αξύριστο...να παίζει την κιθάρα του στις εκδρομές...κι όλο ένα όνομα να συλλαβίζει...Με-λί-να...Με-λί-να.. Τι όμορφο όνομα! Τι όμορφο κορίτσι!
Όμορφη ήταν.... σίγουρα..... μα ο έρωτας του την ξεπερνούσε σε ομορφιά. Κι αν καμία μας δεν ζήλεψε τη Μελίνα...όλες ζηλέψαμε τον έρωτα εκείνο τον εφηβικό

Και τώρα που θυμήθηκα τ' όνομα του ...δεν μπορώ να το γράψω ...δεν μπορώ...γιατί άλλες μνήμες φέρνει...μάλλον τούτες δεν είναι μνήμες...οράματα αναμνήσεων είναι
Και ίσως ο συνειρμός να μην ήταν και τόσο ανεξήγητος. Περίεργο τρόπο που βρίσκει καμιά φορά το μυαλό να μας χαϊδεύει!

Στο τώρα γυρνάω... και ανάμεσα στις λέξεις μας σαν σκιά φτερουγίζει, εκείνη η ανείπωτη...και πόσο θέλω κάτω από τα φτερά της να κουρνιάσω και να προστάξω το χρόνο εκείνη τη μοναδική στιγμή, ακίνητος να μείνει...μην τολμήσει ...ετούτη τη φορά...μην τολμήσει...σαν άλλοτε παιχνίδια να μου κάνει.
Ετούτη τη φορά να παίξει σωστά...και στο πρόσταγμα να υπακούσει.

Αναζητώ τις απαντήσεις....κι όλες λάθος τις βρίσκω...
Πώς είναι δυνατόν...αναρωτιέμαι...Ποτέ δεν παραπλάνησα τον εαυτό με αυταπάτες μιας ψεύτικης ευφυίας...αλλά μέχρι του σημείου αυτής της ολοφάνερης ηλιθιότητας...
Αναρωτιέμαι...αναρωτιέμαι...
Και ανατρέπομαι...
Κι εύχομαι η λίγη λογική που ενδεχομένως να κατοικεί σε κείνο το σημείο που θα 'πρεπε, να κάνει λίγο πιο σωστά τη δουλειά της στο εξής.

12 σχόλια:

nicon είπε...

Ατίθαση elmelissa...!

Μ' αρέσει να χάνομαι στις διαδρομές του μυαλού σου!

melian είπε...

Καλησπέρα, Nicon!
Μ' αρέσει το ατίθαση :)

o είπε...

σε βρήκα!

και χαίρομαι πολύ να σε διαβάζω ξανά.

(το προσωπικό μας παράλογο είναι πολυτιμο κάποιες φορές..)

iLiAs είπε...

Η Μελίνα είσαι εσύ?
..ατίθασες σκέψεις, από ένα ανήσυχο μυαλουδάκι..έτσι γίνονται οι ανατροπές και οι καινοτομίες στη ζωή!

Καλο απόγευμα :)

melian είπε...

Καλώς ήλθες, Ελένη!
(είμαστε και συνονόματες)
Η χαρά και η τιμή της επίσκεψής σου, όλη δική μου.
Όταν σταμάτησες για τους λόγους σου να γράφεις, η απουσία σου έγινε αισθητή...Μπορεί να μην άφηνα συχνά σχόλια, αλλά τα κείμενα σου πάντα ήταν ιδιαίτερα...τουλάχιστον σε εμένα αυτόν τον αντίχτυπο είχαν. Συνέχισε, σε παρακαλώ!

(Θα συμφωνήσω μαζί σου για το παράλογο, αν και συνήθως αντιμετωπίζω τα πάντα πολύ λογικά...ίσως για να με ελέγχω;)

melian είπε...

Καλησπέρα, Ηλία!
Και σ'ευχαριστώ που με έκανες να χαμογελάσω :)
Όχι,δεν είμαι η Μελίνα...δεν έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο εγωπάθειας, ώστε να περιαυτολογώ στα ποστ:)
Η Μελίνα ήταν ένα γλυκό κοριτσάκι 16 χρόνων, με την οποία ήταν πολύ όμορφα ερωτευμένος ένας παλιός γνωστός. Ποιος περίεργος συνειρμός επανέφερε αυτές τις μνήμες...άγνωστο!
Να περάσεις όμορφα! :)

Αστεροσκονη είπε...

Μνήμες διαβάζω κι εδώ. Όμορφες θύμησες για έρωτες νεανικούς, αγνούς μέσα στην αφελή και άδολη ματιά μας... Στα μάτια μας τελικά παίζεται το "παιχνίδι" ή πίσω από αυτά ; Και γιατί αυτή η εμμονή μας με το χθες ;

Ίσως όταν τα σύννεφα φύγουν από τον ουρανό σου, να μαζέψω κι εγώ τα απομεινάρια μου και να αφήσω το ίχνος της παλιάς μου λάμψης σε αυτόν...Και ας είναι η τελευταία.

melian είπε...

Αστεροσκονη,νομίζω πως η αφελής και άδολη ματιά δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας αλλά και ιδιοσυγκρασίας και φυσικά τα μάτια μας βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν, υπακούοντας σε κάποια μυστική φωνή μέσα μας.

Δε νομίζω πως εμμένουμε στο χτες, ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανένας...Στο σήμερα ζούμε όλοι μας...Μήπως όμως το χτες είναι αυτό που χρήζει αναφοράς κάποιες φορές για να μας θυμίσει το άρωμα της ευτυχίας, όταν η καθημερινότητα είναι πολύ πεζή;

Caesar είπε...

Αρωμα της ευτυχίας λοιπόν. Μεθυστικό, και σαν τέτοιο δύσκολα να βρεθεί στην επαναλαμβανόμενη & λογική καθημερινότητα...

melian είπε...

Καλημέρα,Caesar!
Καμιά φορά η καθημερινότητα μας φωτίζεται και από απλά πραγματάκια. Σαν τις επισκέψεις κάποιου που πολύ συμπαθούμε και εκτιμάμε.
:)

iLiAs είπε...

.άντε σαββατοκύριακο...καθάρισε τη μνήμη σου, για νεες εμπειρίες, νεες αναμνήσεις! :)

Καλημέρα!

melian είπε...

Πολύ πρόθυμα επιθυμώ να υπακούσω στις διαταγές σας, αγαπητέ μου Ηλία!
Καλό Σ/Κ, σου εύχομαι! Να περάσεις τέλεια!