Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

Ένα μικρό αγκάθι τρύπωσε στο βαθύ μπλε της σκέψης μου. Το κρύβω επιμελώς. Να μη φανεί.


Χαμηλώνω το βλέμμα στην προσπάθεια να μην του επιτρέψω να εισχωρήσει βαθιά μέσα. Πονάει, το νιώθω. Αλλά είναι δικός μου ο πόνος. Μόνο δικός μου.


Το μικρό σπουργιτάκι πετάει λαίμαργα γύρω από το κάθισμά μου, καθώς του πετάω μικρά ψιχουλάκια. Μικρά για μένα....γιατί για εκείνο είναι μάλλον τεράστια και τα χωρίζει με το ράμφος του σε άλλα μικρότερα. (Κάπως σαν την αγάπη που δεν μπορεί να την πάρει κάποιος ολόκληρη. Πρέπει να την τεμαχίσει σε πολλά μικρότερα κομματάκια για να τη δεχτεί, να την χωνέψει, να την φέρει στα μέτρα του)


Το πουλάκι δε φοβάται. Ολοένα και πλησιάζει περισσότερο.


Ούτε κι εγώ φοβάμαι. Ολοένα και απομακρύνομαι περισσότερο. Μέχρι να φτάσω σε εκείνο το όριο.


Ένας ψεύτης ήλιος μεγαλώνει τις σκιες, αλλά δε με ξεγελά με την απάτη του και τον κοιτώ κοροϊδευτικά.


Διαβάζω, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Βλέπω, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι τίποτα.


Και μόνο αυτή η ταχυπαλμία, κάθε που μου μιλάς και τα νοήματα οδηγούν αλλού


Κι αυτήν την κρύβω επιμελώς

10 σχόλια:

nicon είπε...

Μ' έστειλε το σπουργιτάκι σου.......

Ο δε «ψεύτης ήλιος» σου μου έφερε στο μυαλό την ομώνυμη αγαπημένη ταινία του Μιχάλκοφ (αν δεν την έχεις δει, βρες την – ει δυνατόν στην πρωτότυπη ρωσική βερσιόν και όχι στη γαλλική...).

Καλησπέρα. Τρυφερή.

melian είπε...

Δεν την έχω δει, Nicon, ούτε τη γνώριζα.Αλλά για να μου την προτείνεις κάτι θα ξέρεις. Σ'ευχαριστώ!
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
:)

iLiAs είπε...

Ελένη, ωραία η παρομοίωση με την αγάπη και το σπουργιτάκι...στο τέλος μου έδωσες την αίσθηση, ότι είσαι ερωτευμένη...
όσο για τη Ρώμη, σε "ξελογιάζει".

καλό βράδυ! :)

melian είπε...

Γλυκύτατέ μου Ηλία, σου εύχομαι να πας στην Ρώμη και να περάσεις και πανέμορφα (άλλωστε μιάμιση ώρα πτήση είναι)
Και να 'χεις και τη σωστή παρέα. Γιατί όπου και να πας, αυτό τελικά μετράει. Η σωστή παρέα.
Ας πούμε ότι εγώ δεν την είχα...

Ερωτευμένη....τι όμορφα θα ήταν!
Θα ήταν!

Καλο σου βράδυ, Ηλία και καλή εβδομάδα!
:)

Rynoventoux είπε...

Τελικά η σωστή και κατάλληλη παρέα είναι το παν, σου δίνει την ευκαιρία να δεις και να ζήσεις το μέρος εντελώς με άλλο μάτι, ίσως να εκτιμήσεις κάποια πράγματα διαφορετικά ή και περισσότερο απ'ότι θα τα εκτιμούσες σε άλλη περίπτωση. Ακόμα καλύτερα κι όταν αυτή η παρέα μοιράζεται τον ίδιο ενθουσιασμό για τα ταξίδια...!
Καλό βράδυ Ελένη

melian είπε...

Καλημέρα Νίκο!
Έτσι είναι, όπως τα λες.
Είναι ωραία να μοιράζεσαι. Είναι ωραία να βλέπεις και με τα μάτια του άλλου.Και τα ταξίδια προσφέρουν πολλές ευκαιρίες αυτού του μοναδικού μοιράσματος νέων εικόνων και εμπειριών.
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!

Roadartist είπε...

Πολύ ωραία μουσική.. καλή σου μέρα!!

melian είπε...

Χαίρομαι που σου αρέσει η μουσική roadartist...Αγαπημενη enya....κλασσική επιλογή σε αυτή τη σελίδα :)
Να έχεις μια όμορφη μέρα κι εσύ!

kostas_patra είπε...

Ότι πληγώνει και είναι δικό σου δεν κακοφορμίζει, ο οργανισμός το αναγνωρίζει για δικό του, δικό του κέρδισμα, δικό του φταίξιμο, σαν δεν το σκαλίζεις δεν πονά, μα δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί και πως σε κάθε κίνηση δεν θα σε ακίζει, έστω και λίγο για να δηλώσει την παρουσία του.

Ο πόθος, ο πόνος και ο μόνος ένα γράμμα διαφορά και ας είναι βήματα συνεχόμενα ενός ίδιου κυματισμού. Όλα εξαγνίζουν και ο πόθος και ο πόνος και ο μόνος. Μα δεν φτιαχτήκαμε να μείνουμε αγνοί….

Ο έρωτας είναι τροφή και το σπουργίτι ξέρει πως τα κομμάτια που του δίνεις είναι ψίχουλα και ας σου φαίνονται εσένα τεράστια για το μικρό του μέγεθος, τα κομμάτια αυτό έχει γνώση και στη φωλιά του τα ενώνει στο μεγαλύτερο κομμάτι της αγάπης που είναι του νεοσσού του η ανατροφή.

Το πουλί να φοβηθεί τι; Εσένα; Μα το πουλί έχει φτερά και σύ καθημερνά απεμπολείς αυτή σου την παλιά ιδιότητα, το πουλί είναι για να το ταίζεις ψίχουλα και κείνο ελπίδα, τι δίκαιη ανταλλαγή, αλήθεια.

Και αν δέ καταλαβαίνεις, μηδέ αντιλαμβάνεσαι κάτι, είναι μιας και κοιτάς με μάτια άλλων, με μάτια μπλαβά, θαμπά, με βλέννη γεμάτα, έντομο σε μέλι πιασμένο, γιατί τα μεγαλύτερα λάθη από αγάπη και καλές προθέσεις είναι καμωμένα.

Μη μου δίνεις σημασία, δεν ξέρω κάτι, με τις λέξες παιχνίδια παίζω και κάνω τον τυφλό μάντη, μα μόνο κείνος ήξευρε την φύση των δύο φύλων και τυφλωμένος μάντευε τα πάθη των ανθρώπω.

melian είπε...

Το πουλί είναι για να το ταίζω αγάπη και κείνο να μου χαρίζει ομορφιά, την ομορφιά των φτερών του, που γύρω μου πετάει, την ομορφιά της φωνής του τσιρπ, τσιρπ, τσιρπ

Ίσως τα ζωα, χάρη στο ένστικτο, καλύτερα ν'αναγνωρίζουν το καλό από το κακό....ενώ η λογική προδίδει....και ούτε ειναι να της έχεις πάντα εμπιστοσύνη...

Κι όσο για τα λάθη Κώστα, τα λάθη από αγάπη τ' αναγνωρίζουμε, κι εύκολα τα συγχωρούμε.