Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

γυάλινο μπουκάλι


ένας καθρέφτης κι άηχες λέξεις
σ' ένα γυάλινο μπουκάλι
μικρό πλοιάριο σκέψεων σε άγνωστο ωκεανό

κάτοπτρο μιας καλά κρυμμένης αυταρέσκειας
που ανεμίζει μαζί μ' ένα ελαφρύ πανωφόρι
σ'ένα καθ'όλα αγέρωχο πλησίασμα...ή και σε μια αδιάφορη αποχώρηση
είναι γνώση αυτή η κίνηση
δύναμης, ελευθερίας και παραίτησης

βλέμματα, μάτια, σώματα που περνούν απαρατήρητα στη μονοτονία της επανάληψης
ακόμη κι η ομορφιά εξαλείφεται στην κενότητα
μια δύναμη με ρίζες σε ένα αρχέγονο ένστικτο
ένστικτο που λοξοκοιτά σαν αγρίμι να εκτιμήσει
και να αυτοπροσδιοριστεί στον εκάστοτε χώρο και χρόνο
μ'αυτά τα μάτια του αγριμιού
που ξεγελάνε όποτε το επιθυμούν κατά βούληση
απλά επειδή μπορούν

κι είναι η δειλία πολύ ασήμαντη
κι ο φόβος επίσης
μπρος στους κανόνες που πάντα αλλάζουν
με μάτια ελαφίσια τώρα
άδολα, πελώρια, υγρά
που μόνο βλέπουν
βλέπουν και χάνονται

σε δάση με αρχαίες βελανιδιές

4 σχόλια:

iLiAs είπε...

..αυτά τα μάτια που ξεγελούν, τα μάτια που πλανεύουν, τα μάτια, που λένε, είναι ο καθρέπτης της ψυχής.

Ευτυχώς έχει έναν ήλιο απίστευτο!
Καλημέρα και καλό σαββατοκυριακο Ελένη! :)

melian είπε...

...ένας καθρέφτης που αντανακλά το μέσα προς τα έξω...

Βγήκα να τον χαρώ τον ήλιο, Ηλία!Τον άφησα να με χαϊδέψει, να με λούσει με τις ακτίνες του και τον έβαλα να δώσει υπόσχεση....Υποσχέθηκε :)
(Αν μπορούσε, ας έκανε κι αλλιώς!)

Καλό Σαββατοκύριακο, Ηλία!
:)

Caesar είπε...

Η περιγραφή σαν κύμα που ξεβράζει στη στεριά έξω από τη θάλασσα ό,τι περιττό έχει δεχθεί για να τη παραδώσει καθαρή και πάλι...
Ετσι είναι αν έτσι νομίζουμε ;)

melian είπε...

Καταλήγω Caesar, στο ότι όλα είναι όπως τα νομίζουμε.
Η πραγματικότητα είναι κάτι που πλάθει το μυαλό του καθενός.Μπορεί η εικόνα που έχει να είναι τελείως λανθασμένη, αλλά αυτήν έχει...

Καλό σου απόγευμα, Caesar!