Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

Γκρίζο πρωινό Σαββάτου

Βελούδινο τον ένιωθα σήμερα τον ουρανό. Τόσο απαλό το γκρί του! Και ο άνεμος αν και ψυχρός, σα χάδι τον ένιωθα. Σα χάδι άγγιζε και τις μικρές καλλωπιστικές ελιές, που χάζευα στο μπαλκόνι με το Λυκαβηττό απέναντι.


Της πάνε τα γκρι της σημερινής ημέρας. Σα να'ναι διαφορετικά αυτά τα σύννεφα, με λίγο περισσότερο φως. Είναι μια διαφορά που περισσότερο τη νιώθεις, παρά την αντιλαμβάνεσαι.


Στο μεγάλο βιβλιοπωλείο χάνομαι μέσα σε λέξεις και σελίδες. Μ' αρέσει αυτή η αναζήτηση του να μην ψάχνω κάτι συγκεκριμένο

Μ'αρέσει επίσης αυτό το βιβλιοπωλείο. Νομίζω πως με έναν περίεργο τρόπο αναδεικνύει την αύρα των βιβλίων. Προσέχω τίτλους που δεν ξέρω αν σε διαφορετική περίπτωση θα παρατηρούσα.


Τελικά το να ντύνεις κάτι σωστά, να ξέρεις να το τοποθετείς στο χώρο έχει τη δική του δυναμική.


Νιώθω την ομορφιά της σημερινής μέρας. Το ξεχωριστό του χαρακτήρα της, που μόνο μέσα στο μυαλό μας γεννιέται.

Χαμογελώ σε πράγματα απλά και αμβλύνω την αίσθηση της απουσίας, που κατά καιρούς με κυριεύει.

Ήταν κι ένα άλλο Σάββατο του Μάη, που μπορούσα να χαμογελώ. Δεν ήταν εύκολο το χαμόγελο τότε, εν μέσω της καταιγίδας. Αλλά μπορούσα ....μπορούσα ....μπορούσα ακόμη και να στο μεταδώσω....τόση ήταν η δύναμή του...

2 σχόλια:

kostas_patra είπε...

κάποια αποπνέει δύναμη και αλλαγή στη βαθιά ουσία

melian είπε...

Πώς αλλάζετε τα πρόσωπά σας έτσι αγαπητέ μου! Αλλά είναι που εκφράζεστε με πολλές μορφές της τέχνης....!

Κάθε που με νιώθω δυνατή, Κώστα...καταρρέω εκεί που δεν το περιμένω. Κάθε που με νιώθω αδύναμη, μια δύναμη μέσα μου γεννιέται, λες κι από άγνωστη πηγή.
Νομίζω πως έτσι συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους.
Δεν ξέρουμε τη δύναμή μας. Δεν ξέρουμε την αδυναμία μας.