Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

θέλεις να σε ταξιδέψω;


Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω.

Δεν μπορώ.

Ακόμη και με ξύπνιες τις μνήμες.

Δεν μπορώ.

Τόσο όμορφα νοήματα. Τόσο αληθινά. Τόσο βαθιά.


Πώς μπορούσα;

Η ανάγκη.

Και τώρα υπάρχει.

Αλλά δεν είσαι εκεί.

Νομίζω πως ξέρω πότε έφυγες.

Σε πολλά "νομίζω" μου έχω πέσει έξω.

Γίνομαι πολύ πεζή.

Μπορεί να είναι η απουσία σου.

Είμαι πολύ πιο ήρεμη.

Μπορεί να μην άντεχα το "βάρος σου".

Το ιδεατό.

Αλλά τι δε θα έδινα για να το ξανααισθανθώ!

Και να σε ταξιδέψω ξανά και ξανά.

Και να αφεθώ στις πτήσεις του μυαλού σου.

Και να λαχταρώ τη μαγεία σου.
Μαζί σου η λέξη "λαχτάρα" αποκτά νόημα
Ένα εντελώς δικό της νόημα.
Ο ήλιος απέναντί μου δε μου επιτρέπει να τον δω κατάματα σήμερα.

Ούτε κι εσύ.

Ίσως κάποτε σε ξαναβρώ.

Σε μια άλλη διάσταση, σ' ένα άλλο σύμπαν.

Και ξανά θα σε ρωτήσω:

"Θέλεις να σε ταξιδέψω;"


(γράφοντας αυτές τις γραμμές, νιώθω πως μπορώ....ακόμη μπορώ....ίσως μαζί σου πάντα να μπορώ...
πάλι δάκρυσα;...μα γιατί;...νόμιζα ότι το είχα ξεπεράσει...
σε πολλά "νομίζω" μου έχω πέσει έξω....)

6 σχόλια:

Rynoventoux είπε...

Ελένη οι αναμνήσεις πάντα θα έρχονται σε μορφή γλυκιάς νοσταλγίας, καταλαμβάνοντας μια θέση στα σύννεφα του μυαλού -φαντάσου όμως να μην τις είχες, να μην υπήρχε η αίσθηση πως έζησες κάποτε κάτι δυνατό κι αληθινό. Από αυτή τη σκέψη προσωπικά αντλώ δύναμη, όσο κι αν είναι δύσκολο.
Όπως επίσης με στηρίζει το γεγονός πως τα ταξίδια (με την ορθολογική τους έννοια) θα είναι πάντα εδώ, και όσο είναι, τα ιδεατά θ'ακολουθήσουν...
Καλή μέρα να έχεις :)

iLiAs είπε...

..τα δάκρυα λένε πολλά περισσότερα..μια καλημέρα από μένα Ελένη

melian είπε...

Καμιά φορά Νίκο τα ιδεατά είναι πιο όμορφα...
Ειδικά αν σκεφτώ πως την τελευταία πενταετία ταξίδεψα σε τρεις ηπείρους και με απογοήτευσαν όλες με τη σειρά τους.
Anyway...νομίζω πως σήμερα έβαλα σκοπό να με στεναχωρήσω και τα κατάφερα μάλλον.
Καλή σου μέρα!
Μπορώ όμως ακόμη να σου χαμογελώ:)

melian είπε...

Καλημέρα Ηλία!
Τα δάκρυα όπως λέει κάπου και ο Γκιμπραν,έρχονται μόνο από πράγματα που κάποτε μας δώσανε χαρά. Δε λυπάσαι για πράγματα που δεν σε αγγίζουν, αλλά μόνο γι'αυτά που κάποια πολύ ιδιαιτερη αξία έχουν για σένα.
Ορίστε πάλι δάκρυσα...το' χει η μέρα.
Αλλά μπορώ να ψάξω για ένα μικρό χαμόγελο!
:)

genna είπε...

... σ' άλλη διάσταση, να με ταξιδέψεις
όπως μπορείς, όπως ήδη το κάνεις

γλυκό Μελισσάκι, φιλάκι!

melian είπε...

...κι εγώ αυτό θέλω, Genna!
Όσοι είναι κοντά μου, θέλω μαζί μου να πετούν...κι εγώ αντίστοιχα να πετώ μαζί τους!
Διάβαζα κάτι πολύ προσωπικό πριν από αυτό το ποστ...και χάθηκα στην ομορφιά του!