Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Τα χείλη μου γέμισαν πληγές

....νιώθω σα να σταλάζω υδροκυάνιο στο αίμα μου

από ανάγκη ; εμμονή ; ανικανότητα μιας άλλης αντίληψης ;

6 σχόλια:

genna είπε...

Κάνε στ' χείλη να στάζει χαρά
Μελισσάκι μου...

κι έλα στα φύλλα ν' ακούσεις,
είναι για σένα γλυκό μου κορίτσι....

melian είπε...

Άκουσα κι ευφράνθηκα γλυκια μου.

Σ'ευχαριστώ!

Κι εκείνη η Balada de Matilda...τι όμορφη !

Περνάει η πληγή στα χείλη...μα είναι μέρες που ψάχνω τη σιωπή. Να μπορούσα κι εγώ να κοιμηθώ! Ας ήταν και χωρίς όνειρα....μόνο να κλείσω τα μάτια μου και να βυθιστώ σ' εναν χωρίς σκέψεις κόσμο

Caesar είπε...

Δύσκολο να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας, σαν κάποιος άλλος μέσα μας να μας καθοδηγεί...

melian είπε...

Ναι, Caesar, ειναι ιδιοτητες του εαυτου μου που θα ήθελα να μην ειχα...

Caesar είπε...

Eφ'όσον δεν γίνεται να μην τις έχουμε, ας συμφιλιωθούμε μαζί μ'αυτές κι ίσως έτσι να 'ναι καλύτερα για τον εαυτό μας:)

melian είπε...

Συμφιλιωνομαστε, Caesar...δεν έχουμε και άλλη επιλογή.
Να πολεμησουμε τον εαυτό μας δε γίνεται.
Μερικες φορές όμως βρίσκω τρόπο να τον ξεγελάω :)