Νιώθω την ανάγκη μιας απολογίας, ίσως και μιας εξήγησης.
Γιατί κάπου μπερδεύομαι...κάπου νιώθω να μου έχω βάλει αόρατα δεσμά και οτιδήποτε καταπιέζει την ελευθερία μου....απλά δε μου αρέσει και δεν το αντέχω.
Το μπλογκ αυτό ξεκίνησε σαν ένα ημερολόγιο καταγραφής γεγονότων και σκέψεων που μπορεί να με απασχολούσαν κατά καιρούς.
Πάντα έγραφα.
Από συνήθεια, από ανάγκη....πάντως έγραφα.
Όχι πυκνά.....και ποτέ ποίηση.
Όλες μου οι καταγραφές ήταν αποκλειστικά προσωπικές και λειτουργούσαν ψυχοθεραπευτικά. Μέσα από την καταγραφή των σκέψεών μου μπορούσα να τις αναλύσω, να τις κρίνω...ακόμη και να τις απορρίψω.
Να βρω εμένα.
Και στην αρχή πραγματικά και αυτό το ημερολόγιο εξυπηρετούσε αυτόν τον σκοπό.
Οι σκέψεις μου, οι αναμνήσεις μου καταγράφονταν με σαφήνεια και ο καθένας μπορούσε να τις καταλάβει. Δεν υπήρχαν μεταφορές, δεν υπήρχαν "ποιητικές" εικόνες.
Τουλάχιστον πριν εμφανιστούν οι πρώτοι του επισκέπτες. Γιατί αυτοί τα άλλαξαν όλα. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι μάλλον δεν ήθελα την υπερέκθεση του εαυτού μου. Κι αυτό ήταν κάτι που δεν το είχα σκεφτεί όταν άρχισα να γράφω εδω μέσα.
Δεν ξερω πώς το φανταζόμουν....δεν ξερω καν αν το είχα σκεφτεί πώς θα ένιωθα αν κάποιος άγνωστος διάβαζε κάτι πολύ δικό μου. Θα το ήθελα ;
Στην πορεία ανακάλυψα ότι μάλλον δεν το πολυήθελα. Και ήταν τότε που άρχισα να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις. Να προσπαθώ μέσα απο εικόνες να βγάλω το συναίσθημα, δίχως όμως να λέω τα πράγματα με το όνομά τους
Πού θέλω να καταλήξω....
Μπορεί τα όσα γράφω μερικές φορές να μοιάζουν με απόπειρες ποιητικές ....και δεν αδικώ όποιον έχει σχηματίσει μια τέτοια εντύπωση....μια που άθελά μου μπορεί να έχω καλλιεργήσει μια τέτοια εικόνα... αλλά ποτέ, ποτέ δε θεώρησα ότι γράφω ποίηση.
Κάποιες (πολύ λίγες) μεταφορικές εικόνες που έχω πλάσει με τις λέξεις- πάντα στην ανάγκη έκφρασης του συναισθήματος- μπορεί να μοιάζουν ως τέτοιες, μπορεί να μου αρέσουν κιόλας.... Αλλά ποίηση δε θα τις ονόμαζα ποτέ.
Υπάρχουν αρκετοί συνιστολόγοι που θαυμάζω τις ικανότητές τους στη γραφή και που θεωρώ ότι έχουν αληθινό ταλέντο. Οι περισσότεροι μάλιστα δε γράφουν καν ποιητικά. Γράφουν απλά υπέροχα!!! Δεν εμπίπτω στην κατηγορία τους , και ούτε τους ζηλεύω.
Ένα απλό ημερολόγιο γράφω. Μερικές φορές μπορεί και ένα γράμμα προς τον αγαπημένο μου όπως οι πρόσφατοι αποχαιρετισμοί .
Αλλά όχι ποίηση . Ποτέ δεν έγραψα ποίηση.
17 σχόλια:
Nα γραφεις παντα αυτο που θες
Δεν σε "πιεζει" κανεις να το πεις ποιηση.
Γραφουμε τον εαυτό μας πανω απ ολα και δεν πρεπει ποτε μα ποτε να απογλογουμαστε γι αυτο.
Αυτο να το θυμασαι
Να κανεις αυτο που αγαπας .
Με οποιες λεξεις θες...οποτε θες...αν θες...
Γιατί, κυρία μου; Οι λεγόμενοι "ποιητές" τι παραπάνω έχουν από σένα (μην τυχόν απαντήσεις...!);
[Εδώ πάτησα κάτι κατά λάθος και δημοσιεύθηκε το προηγούμενο σχόλιο πριν ολοκληρώσω. Και συνεχίζω:]
Μα όλοι κάπως έτσι έχουν ξεκινήσει να γράφουν. Όλοι "κάπου" βρέθηκαν και "κάτι" ήθελαν να βγάλουν από μέσα τους. Άλλοι είναι ταλαντούχοι και άλλοι όχι, ασφαλώς. Αλλά αυτό δε θα το κρίνουμε εμείς.
Άντε, σταμάτα να το βλέπεις σαν ρετσινιά αυτό το πράγμα!!! Απόλαυσέ το!!!
Καλημέρα! :)
Απο-λογια ,μη δεκτή ,οσο κουφαλαω στην καμπουρα μου ιδια αμαρτηματα
;)
Η ανάγκη για απαντήσεις, τούτο το γραπτό... όπως και άλλα που κατά καιρούς γράφουμε.
Στέκομαι σε άλλο σημείο. Στην αρχική σκέψη. Στην αρχική ιδέα και στην "εξαπάτηση" των εικόνων που ζωγραφίζουμε.
...γνωρίζω το αρχικό λάθος μας, μά τώρα είναι αργά...
...δηλώσαμε παρόν Elmelissa
δηλώσαμε παρόν.
Εσύ γράφεις γιατί ποτέ δεν είχες την επιλογή να μην
Κάποτε απολογήθηκε ένας που καθόταν σε ένα παγκάκι δίπλα στη λίμνη και συλλογιζόταν πως δεν ταίριαζε στην ομορφιά του τοπίου και η φύση φύσηξε έναν αέρα σούτ και αυτός σταμάτησε, να μην την στεναχωρήσει.
Ο μαθητής χτίζει προσθέτοντας και ο δάσκαλος αφαιρώντας, ίδιο το αποτέλεσμα, διαφορετικές οι διαδρομές και οι κοσμοθεωρίες, μέχρι να φτάσουν και οι δυό στην σύνθεση.
Ποίηση δεν γράφεις, δεν γράφεις για να φανείς, γράφεις προσπαθώντας να κρύψεις, να αφήσεις ακόμα και σε σένα το νοούμενο να διαφανεί, σαν το σφρίγος της Ήβης κάτω από το μαρμαροαέρινο πέπλο της, ιχνογραφείς ένα πάζλ με λαβυρίνθους και στο κέντρο λείπει η εικόνα, γιατί αυτή ψάχνεις να ανακαλύψεις κι εσύ.
Η αφαίρεση αγγίζει το εσωτερικό παραμιλητό, αυτό κάποιος μπορεί να σου χρεώσει, οτί παραείσαι προσωπική και ότι αναγνωρίζεσαι μόνο από κλειδιά που κρύβεις σε λέξεις και σχήματα, πίσω από σύννεφα και μουσικές εικόνες.
Ένα μάτσο τίτλους σου να μαζέψει κάποιος που μπορεί να γελάει, θα σου πεί ακριβώς που είσαι και πότε θα τον φτάσεις, γιατί το χαμόγελο θα έρθει, είδα την επανάσταση μέσα σου, τον μίκρυνες σχεδόν όσο του αξίζει, καλά να πάθει ο συγκάτοικος, που μένει στο κλαδί και χάνει το δάσος, κρίμα γι αυτόν.
Δεν γράφεις ποίηση, δεν είναι αυτοσκοπός σου, μα γράφεις ωραία, γράφεις την αλήθεια σου όμορφα και αυτό είναι κάτι περισσότερο από κάτι, είναι αυτό και είσαι εσύ κι εσύ αξίζεις, γιατί αγαπάς τους άλλους λίγο περισσότερο από τον εαυτό σου, γιατί ήσουν ελαττωματική από την αρχή, πιστεύοντας πως οι άνθρωποι θα σου αντιγυρίσουν την αγάπη που θα τους δώσεις σαν τα οικόσιτα, μα που πήγες κι έμπλεξες με τα κτήνη, που αγελαία μόνο τρώνε και μετά μοναχικά αλυχτούν την τρύπα της ύπαρξής τους στο φεγγάρι.
Σε φιλώ και να ξέρεις ότι από τη στιγμή που κάτι μπορεί να αγγίξει τους άλλους, ίσως και να μην είναι τόσο ταπεινό όσο το περιγράφεις, ίσως να ναι κρυπτόλεξο με τη λύση του μαζί κι αυτό εμείς μάθαμε νε το ονομάζουμε τέχνη, ποίηση ή όπως θες πές το.
..και που ειναι το κακό αν έγραφες ποίηση??
..γράφε όπως νιώθεις, οπως βγαίνουν απο τη ψυχή σου..
..και σε όποιον αρέσουν Ελένη :)
Καλο απόγευμα :)
Αγαπητη Μ Νικολαου
όταν η γραφή ειναι ημερολογιακή δεν γραφουμε ακριβως αυτο που θελουμε. Αλλά το κομματι του εαυτου μας που μπορουμε να εκθεσουμε διχως να νιωθουμε ασχημα ταυτοχρανα
Όσον αφορα τον όρο "ποιηση"...ειναι απλα θεμα ακριβολογίας.
Έχοντας διαβασει ποιηση, όχι όση θα ήθελα αλλα αρκετη πιστευω για να έχω άποψη...δε θεωρω ότι γραφω ποίηση.
Σχετικά σχόλια γι' αυτο που εγω ονομαζω απλα ημερολογιο, με κανουν μονο να νιωθω αμηχανα
Nicon αγαπητε μου, πόσο χαιρομαι που σας βλέπω εδώ για να ξαναδιαφωνήσουμε για το ίδιο θέμα ;)
Δεν ειναι ρετσινιά το να εισαι ποιητής, ειναι πολυ όμορφο !
Επίσης δεν ειναι κακό να έχεις αυτογνωσία, χαιρομαι που εχω λίγη ;)
Άσε με να το θεωρω ημερολογιο Nicon....γιατι αυτό ειναι.
Και άσε με να ειμαι λιγο ακριβολόγος! Αφού κι εσύ είσαι....και πιο πολύ από εμένα!
Να περνας τέλεια :)
Τρελέ του χωριού και μόνο από το όνομα που έδωσες στον εαυτό σου, δείχνεις ότι είσαι μακριά από κάθε ψεύτικη σοβαροφάνεια.
Εδω γράφουμε ό,τι εκφράζει τον κάθενα...ό,τι έχει ανάγκη να εκφράσει ο καθένας. Αλλά αλίμονο αν πάρουμε τον εαυτό μας πολυ στα σοβαρά.
Καλά να περνας :)
Δε συμφωνω με το "λαθος" ναυαγέ. Δε θεωρω την οποιαδήποτε έκφραση προς τα έξω λάθος. Το ποιο κομματι του εαυτού μας θα βγαλουμε άλλωστε προς τα έξω εξαρταται πάντα από εμας τους ίδιους.
Όσο για την παρουσία, δε μ΄ενοχλεί. Το αντίθετο.
Κι άλλωστε μπορεί να γίνει πολυ εύκολα απουσία
Σ'ευχαριστω Κωστή!
Σ' ευχαριστω....
Με τιμάς όσο δεν παίρνει...
Και μ' αυτα σου τα λόγια
"γιατί αγαπάς τους άλλους λίγο περισσότερο από τον εαυτό σου, γιατί ήσουν ελαττωματική από την αρχή, πιστεύοντας πως οι άνθρωποι θα σου αντιγυρίσουν την αγάπη..."
με έχεις σκανάρει καλυτερα από πολλούς που έχω δίπλα μου
Χαιρομαι που σε γνωρισα
Ηλία μου Καλησπέρα!
Δεν είπα ότι είναι κακό!
Είπα ότι ειναι πολυ καλό γι' αυτους που μπορουν και το κανουν!
Αλλά αφηστε με να γραφω το ημερολογιακι μου, με λεξεις απλες :)
Άντε μερικες φορές μπορεί και να μου πετυχει καμιά μεταφορά!
Διόρθωση πορείας στο ημερολόγιο καταστρώματος;)
Όπου και να κατευθύνεται το σκάφος οι επιβάτες του ακολουθούν:)
Caesar αγαπημενε...σε σενα δε χρειάζεται να κρυφτω ουτε να απολογηθω.
Το περιεργο είναι οτι μεταξυ μας πάντα ποιητικα μιλουσαμε (αλλα με λογια άλλων);-)
Διορθωση πορειας στο ημερολογιο καταστρωματος λοιπον ;-)
Αν οι προσφατοι αποχαιρετισμοι ειναι ενα γραμμα προς τον αγαπημενο σου, τοτε αυτος ειναι ενας πολυ τυχερος ανθρωπος.
Το ξερει τουλαχιστον;
Jolly Roger
Ανώνυμε πειρατή
κάποιος που μας βγάζει όμορφα συναισθήματα δεν μπορει παρα να μας κάνει κι εμάς να νιωθουμε τυχεροί.
Ελπίζω και εύχομαι να νιωθει κι εκεινος έτσι
Δημοσίευση σχολίου