Rain

Βρέχει. Βρέχει αληθινά και δυνατά και μια ομάδα ενήλικων παιδιών παίζει μπάλα κάτω από το χαμηλό φως του δρόμου . Αυτή είναι η εικόνα. Και η μουσική απλά επειτείνει τη μαγεία της στιγμής. Και είναι ατελείωτη. Κι όλα αυτα δε συμβαίνουν έξω στο δρόμο, αλλά σε μία σκηνή.

Έτσι κλέινει το Rain του Cirque Eloize

Πριν από μερικά χρόνια ήταν το Excentricus, αργότερα το Nomade που δε θυμάμαι για ποιον λόγο δεν το είδα και τώρα το Rain. Όλα παραστάσεις του συγκεκριμένου τσίρκου, που μόνο τσίρκο δεν είναι με την κλασική έννοια του όρου. Είναι ένα παράξενο μίγμα όπου τα ακροβατικά μπερδεύονται με τη θεατρική παράσταση, η μουσική παίζει κυρίαρχο ρόλο,το ίδιο και ο φωτισμός και τα κοστούμια δένουν με τη σειρά τους αρμονικά για να συμβάλλουν στη μαγεία της στιγμής.

Είναι λίγα τα θεάματα που παίρνουν θέση στη μνήμη σαν πολύ ιδιαίτερες εμπειρίες. Το Rain είναι μία από αυτές. Και το μόνο που με θλίβει είναι που δεν μπόρεσα να το μοιραστώ.